Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.02.1991, Page 9

9
Rúöa 61: Jódís Þorsteinsdóttir, kona Ófeigs Sigmundssonar, fædd 1725,
dóttir Þorst. Bergþórssonar, Bakkarholti í Ölfusi 1729.
Rúða 13: Guðrún Guðmundsdóttir [sú eldri, sem spurt var um]. Hún
er gift á Snæfoksstöðum 1835, en hefur slitið samvistum við mann sinn.
Hún er ekkja á Snæfoksstöðum 1840, 1845 og 1850. - Jón, maður Guð-
rúnar, verður ekki skilgreindur. Hann er ekki í Klausturhólasókn 1835 né
nærliggjandi sóknum. - Foreldrar Guðrúnar Guðmundsd. voru Guð-
mundur Sigurðsson, f. 1757, bóndi Klausturhólakoti 1801, og k.h. Ingibjörg
Erlendsdóttir, f. 1758. Ekkert veit ritari um ættir þeirra ennþá.
Rúða 12: Jón Magnússon, annar tveggja bræðra. Þessi grein á að falla
burt, því að hvorugur þeirra er faðir Guðm. Jónssonar (í rúðu 6). - Jón
yngri, f. 1820, varð merkisbóndi á Snæfoksstöðum, sjá Isl. æviskrár, VI.
bindi. Magnús, faðir hans, er þar reyndar ranglega nefndur Jónsson [á að
vera Hjörtsson].
7. jan. 1991,
Guðjón Oskar Jónsson.
Eins og lesendur sjá, hefur hér verið leyst vel og skilmerkilega úr fyrirspurnum
mínum. Ég þakka viðkomandi kærlega fyrir og hvet lesendur til að láta sér þetta til
hvatningar verða að bera fram fleiri fyrirspurnir í fréttabréfinu. - JVJ.
"Aðgát skal höfð"
Fréttabréfinu hefur borizt skorinort bréf frá dr. Fríðu Sigurðsson, heiðursfélaga Ættfræði-
/élagsins. Stjórn félagsins þótti hæpið að birta bréfið í heild sinni vegna óviðurkvæmilegra
fullyrðinga í því. Bréfið er auk þess óþarflega langt, rétt hefði verið að stytta það nokkuð, en
hér verður farið að kröfum dr. Fríðu, - heiðursfélaginn skal ekki þurfa að kvarta yfir því að
hafa ekki málfrelsi hér í blaðinu, telji hún skrif sín vera málstaðnum til góðs. - Nokkrum
athugasemdum hef ég bætt við neðanmáls að gefnum tilefnum. - Ritstjóri.
Ég játa á mig glæpinn, þótt ég skilji ekkert í þessari léttúð minni, nema ég sé orðin
gömul og elliær. Ég hafði gert mér aðvörunarmerki við bæinn Fljótshóla í mann-
tali 1801 vegna hins háa aldurs húsfreyju, en vanrækti að fletta þar upp, þegar ég sá
Mt. 1816.
Á Eyjólfur Jónsson á ísafirði því fullan rétt á að leiðrétta mig og þakkir
skildar fyrir upplýsingar sínar. Hefði ég fagnað því, ef hann hefði látið í ljós meira
af þessari sérþekkingu sinni um hin flóknu kvennamál bóndans í Fljótshólum,
sem notfærir sér framhjáhald sitt til þess að kæra eiginkonu sína, losna við hana og
giftast yngri konu. Og hefði það sannarlega ekki komið að sök, ef hann hefði látið
vita af þessari sérþekkingu fyrr, ættfræðifélögum sínum til fróðleiks. Er þó liðinn
góður tími, síðan manntölin komu út á prent.
En óskiljanlegt er mér, af hverju Eyjólfur Jónsson lætur sér ekki nægja að
leiðrétta mig, heldur úthúðar mér, kallar yfirsjón mína hrapalegan misskilning og
hreint rugl og lýkur þessum skömmum með þeirri innantómu ósk, að vonandi