Verkakonan - 01.01.1945, Blaðsíða 19

Núverandi stjórn. Fremri röð:
Anna Guðmundsdóttir
Jóhanna Egilsdóttir
Jóna Guðjónsdóttir
Aftari röð:
Guðbjörg Brynjólfsdóttir
Sigríður Honnesdóttir
Sigríður Ólafsdóttir 8 —
Guðrún Sigurðardóttir 7 —
Guðbjörg Brynjólfsdóttir 6 —
Elínborg Bjarnadóttir 5 —
Elka Björnsdóttir 5 —
Gíslína Magnúsdóttir 5 —
María Pétursdóttir 5 —
Anna Guðmundsdóttir 4 —
Aslaug Jónsdóttir 4 —
Hólmfríður Ingjaldsdóttir 4 —
Svava Jónsdóttir 4 —
Herdís Símonardóttir 3 —
Jóhanna Þórðardóttir 3 —
Jónína Jósefsdóttir 3 —
Sigrún Tómasdóttir 3 —
Steinunn Þórarinsdóttir 3 —
Helga Ólafsdóttir 2 —
Jóhanna Jónsdóttir 2 —
Bríet Bjarnhéðinsdóttir 1 —
Margrét Jónsdóttir 1 —
Úlfhildur Eiríksdóttir 1 —
Þjóðbjörg Jónsdóttir 1 —
Núverandi stjórn skipa:
Jóhanna Egilsdóttir formaður. Jónína (Jóna) Guð-
jónsdóttir varaformaður. Anna Guðmundsdóttir gjald-
keri. Guðbjörg Brynjólfsdóttir fjármálaritari og
Sigríður Hannesdóttir ritari.
Bókaðir eru 328 fundir hjá félaginu eða sem næst
11 fundir á ári til jafnaðar. Mörg mál hafa þar verið
rædd, fyrst og fremst hin innri mál félagsins, kaup-
gjald og vinnuskilyrði, einnig hafa þar oft verið fluttir
fyrirlestrar og erindi um ýms almenn mál, þó að grunn-
tónn þeirra flestra hafi verið verkalýðsmál eða jafn-
aðarstefnan.
Ekki mun unnt að segja með fullri vissu hvað margar
konur hafi samtals gengið í félagið þessi 30 ár. En tals-
vert á 4. þúsund munu þær vera. Margar hafa litla
stund staðnæmst í félaginu, sem eðlilegt er, vinnu fé-
lagskvenna er þannig háttað. Aðkomukonur gengu í
félagið á vertíðinni, fóru heim fyrir sláttinn og komu
ef til vill aldrei aftur. Ógiftar stúlkur gengu í félagið
meðan þær unnu útivinnu, en gengu úr því aftur, þeg-
ar þær giftust og urðu húsmæður. A fyrsta aðalfundi
(1915) voru félagskonur 109, en á síðasta aðalfundi
(1944) voru þær tæp 600. Mest hefur fjölgunin í fér
laginu orðið eins og áður segir 1930, um 300 konur, en
minnst árið 1920, aðeins 9 konur.
Sírax á fyrsta fundinum kemur fram löngun félags-
kvenna til þess að hjálpa og styrkja hver aðra, einkum
þegar veikindi, slys eða óhöpp ber að höndum. En
það er æði oft í húsum fátæklinganna. Þær efna því til
samskota á fundum félagsins og veita beina fjárstyrki
úr félagssjóði. Arið 1920 var svo stofnaður í félaginu
„Styrktar- og sjúkrasjóður Verkakvennafélagsins
Framsóknar“. Fjár í sjóðinn hefur verið aflað með ýmsu
móti og hafa félagskonur lagt á sig geysimikla vinnu
og erfiði til þess að efla hann sem mest.
Flest árin hefur félagið haldið „basar“ og eru það
ekki fá dagsverk, sem sú starfsemi hefur krafist. „Bas-
arinn“ hefur líka oftast reynst töluverð tekjulind og
hefur sá ágóði runnið til sjúkrasjóðsins. Oft hafa verið
haldnar hlutaveltur, annað hvort til ágóða fyrir sjúkra-
eða félagssjóð. Þá hefur félagið öll árin haldið einhverja
skemmtun og venj alega fleiri en eina, auk afmælis-
fagnaðar. Félagskonur hafa ætíð vandað vel til skemmt-
VERKAKONAN 17