Foreldrablaðið - 01.12.1951, Blaðsíða 7

ir listamenn, og minnist ég þar t. d. Þór-
unnar Jóhannsdóttur, sem fyrst spilaði
opinberlega í Austurbæjarskólanum.
Stundum koma einhverjir fullorðnir og
skemmta, en vel má til þess vanda, ef það
á að vekja jafn mikinn fögnuð og þau at-
riði, sem börnin annast. Milli þátta eru
sungin vinsælustu skólalögin. Kvikmynd
er venjulega sýnd að lokum, en öll
skemmtunin í samkomusalnum stendur
venjulega í rúma tvo klukkutíma. Að
henni lokinni fer hver bekkur til sinnar
stofu, þar sem eitthvert góðgæti bíður, oft-
ast ávextir, en elztu börnin fá jafnan að
dansa stundarkorn, áður en haldið er heim.
Þegar kvikmyndin er á enda eða eitt-
hvert annað það atriði skemmtiskrárinn-
ar, sem síðast er, þá gengur einhver kenn-
aranna að hljóðfæri og byrjar að leika á
það, en börnin taka undir, og frá öllum
þessum hundruðum litlu jólagesta skól-
ans hljómar nú söngurinn um helgi jól-
anna, son guðs, er signuð mær ól. Eg
veit til þess, að margur fullorðinn hefur
viknað, er ljósih blika í augtim þessa
stóra hóps, þegar hann syngur hinn un-
aðslega, síung'a en þó gamla söng um
hátíð barnanna, helgi jólanna, og trúað
gæti ég því, að margur myndi síðar telja
það meðal björtustu bernskuminninganna,
er lítill drengur eða telpa sat í glöðum
hópi á skólaskemmtuninni og söng um
Betlehemsbarnið góða.
1. desember 1951
FORELDRABLAÐIÐ 7