Foreldrablaðið - 01.12.1951, Page 17

Foreldraþáttur:
Samvinna skóla og
heimila — ölvun
unglinga — enn
um smábarna-
skóla
„MÉR ER ÞAÐ LJÓST, a'ð samvinna þarf að
vera milii foreldra og kennara", segir „miðaldra
faðir“ í viðtali við blaðið, „en hvernig sú sam-
vinna á að vera er mér aftur á móti dálítil ráð-
gáta. Kennarar gefa nú út Foreldrablaðið m. a.
til þess að efla þessa samvinnu, og yfirleitt er
grunntónninn í máli þeirra sá, að þeir séu reiðu-
búnir til samstarfs um vandamál barnauppeldis-
ins og fullyrða, að ekkert megi sín meira en slíkt
til velfarnaðar. Þetta er allt saman gott og bless-
að. Vafalaust hafa þeir rétt fyrir sér. En mér
finnst á það skorta, að þeir útskýri í einstökum
atriðum, hversu samvinnunni á að haga. Væri
ekki tilvalið, og nú sný ég máli mínu til For-
eldrablaðsins, að einmitt það birti greinar um,
hvað þessi samvinna er í raun og veru? Það
nægir ekki að ræða almennt um þessa sam-
vinnu, lofa gildi hennar og hvetj a foreldra til
þess að taka þátt í henni, nema því aðeins að
foreldrar viti fyrir víst, hvað við er átt — þeim
séu sýnd áþreifanleg dæmi og nákvæmlega út-
skýrt, hvað gera þurfi. Yfirleitt finnst mér kenn-
arar vera of myrkir í máli og í blaði þeirra
of mikið af almennum hugleiðingum".
* *• *
MENN MEGA AUÐVITAÐ EKKI flaska á
því, að samvinna skóla og heimila sé einhver
dularfull brella. sem leyst geti flesta hnúta upp-
eldismálanna. í t'ðli sínu er slík samvinna ofur
einföld og þarfnast ekki mikilla skýringa, þótt
tvímælalaust sé til mikilla bóta að ræða hana í
einstökum atriðum, eins og miðaldra faðir talar
um. Hér skal engin tilraun gerð til þess að gera
hana foreldrum Ijósa, en aðeins bent á það, að
hún er vitaskuld fyrst og fremst í því fólgin,
að foreldrar og kennarar séu samtaka um upp-
eldið, eftir því sem við verður komið — togist
ekki á um krakkana. Kynni foreldranna af skóla-
starfinu og kennarans af heimilunum er ef til
vill það mikils verðasta. Fyrir því er þessi sam-
vinna erfiðust, þar sem fjöldinn er mestur, en
um leið nauðsynlegust.
% %
„MIÐALDRA FAÐIR“ segir, að kennarar séu
of myrkir í máli og of mikið sé af almennum
hugleiðingum í blaði þeirra. Þetta er ekki nema
sjálfsögð aðfinnsla og raunar vel þegin. For-
eldrablaðinu er það vel ljóst, að nauðsynlegt er
að tala með skýrum og ótvíræðum orðum um
uppeldismál og hreinskilnislega, taka einstaka
þætti fyrir hvern út af fyrir sig og reyna, ef
unnt er, að kryfja hvert mál til mergjar. Nokkra
tilraun hefur það þótzt gera til slíks, hvernig
sem lesendum finnst, að tekizt hafi. Svo er það
að minnsta kosti ekkert sérkenni kennara að
tala of óljóst og almennt um uppeldismál. Sann-
leikurinn er nefnilega sá, að yfirleitt öll gagn-
rýni á skólana frá þeim, er utan þeirra standa,
er almenns eðlis.
ífc sH sfc
„UNGUR MAÐUR“ skrifar Foreldrablaðinu
um skemmtanir æskunnar. Hann segist vera
ókvæntur og barnlaus, en samt vilji hann biðja
Foreldrablaðið fyrir nokkrar línur. Honum far-
ast svo orð: „Ég fer alloft á dansleiki og tel mig
þekkja þann þátt skemmtanalífsins í Reykjavík
nokkuð vel. Það er töluvert algengt, að menn
sjáist þar undir áhrifum víns, líka þar sem ölvun
er bönnuð. En það, sem mér finnst óprýða mest
margar þessar skemmtanir, er, hve ótrúlega oft
sést vín á unglingum, sem rétt komnir eru af
skólaaldri. Stúlkurnar eru engin undantekning.
Slík ómenning snertir að mínum dómi alla menn,
sem ala í brjósti von um, að íslenzk æska temji
sér heilbrigðar og þroskandi lífsvenjur. Þess
vegna hlýtur að vera almennur vilji fyrir því,
að úr verði bætt. Það á auðvitað ekki að banna
æskunni að skemmta sér, en það á að veita henni
heppileg skilyrði til skemmtana og þroskandi
starfs í tómstrmdum. Og til þess að svo megi
verða, þarf að koma upp æskulýðshöll í Reykja-
vík“.
* * *
JÁ, ÞAÐ ÞARF að koma upp stofnun eða
stofnunum, þar sem unglingar geta dvalizt í
foreldrablaðið 17