Landneminn - 01.12.1952, Síða 5

ÁLYKTUN 11. ÞINGSINS UM VERKALÝÐSMÁL:
Brýnasta verkefní alþýðuaeskunnar
ad Iryggja sígur eíníngarmanna
Arið 1948 sameinuðust öll afturhaldsöfl í landinu undir for-
ustu rlkisstjórnarflokkanna um að ná heildarsamtökum verka-
lýðsins í sínar hendur með það fyrir au^um að geta liapnýtt
sér og beltt heildarsamtökunum í fyrirhuguðum árásum sín-
um á verkalýðinn og kjör lians. í þau 4 ár, sem síðan eru
liðin, hefur afturhaldsstjórn þessi farið með öll völd í A.S.Í.
Stjórn hennar á heildarsamtökum verkalýðsins hcfur mótazt
af aðgerðaleysi or: þjónustulund við atvinnurckcndavaldið og
rfkisstjórn þess. Á sama tíma hafa markvissar aðfferðir rík-
isstjórnanna or; amerískra húsbænda þeirra lamað allt at-
vinnulíf f landinu. Hundruð kvenna og karla um land allt
ííaiiRa atvinulaus. Dýrtíð hefur aukizt að sama skapi off enn
nýjar. álö^ur í vændum. Gegn þessu hafa allmörg: verkalýðs-
félög: undir forustu Daffsbrúnar or: Iðju, félaffs verksmiðju-
fólks, snúizt með oddi or: egg or: unnið þýðing:armikla sigra,
— á sama tíma hefur miðstjórn A.S.f. bcitt sér fyrir allskonar
undanbrögðum or: úrtölum og livergi sýnt baráttu- eða úr-
lausnarviðleitni.
I»að er því sýnt að eina tryggingin fyrir því, að snúið verði
við blaðinu í þessum efnum, er að sameiningarmönnum takist
að endurlieimta öll völd í A.S.Í. £ licndur verkalýðsins aftur
og undir forustu þcirra liefjist skelegg barátta til úrlausnar
brýnustu hagsmunainálum íslenzks verkalýðs.
I»að er nauðsynlegt fyrir alla alþýðuæsku að gera sér ljóst
að undirstaða allra kjara- og þjóðfélagsbóta fyrir æskulýðinn
er sú, að samtök alþýðunnar séu stcrk og samstillt til átaka.
Fyrir því skorar 11. þing Æ.F. á alla alþýðuæsku að skipu-
íeffífja sig innan verkalýðsfélaganna og taka virkan þátt í
baráttu þeirra. Næsta og brýnasta verkcfni allrar alþýðuæsku
er að tryggja sifi:ur einingarmanna í öllum verkalýðsfélögum
við ful trúakosningarnar til 23. þings A.S.Í., cr hcfjast 20.
scpt. n.k.
I»ingið teluT að brýnústu úrlausnarefni allrar vcrkalýðsæsku
í hagsmunamálum hennar séu eftirtalin:
1. Að tryggja atvinnu handa öllum.
2. að full vísitala verði greidd á kaup,
3. að komið verði á fullkomnum atvinnuleysistryggingum,
4. að krefjast 3ja vikna orlofs,
5. að komið vcrði á 40 stunda vinnuviku með óskertu kaupi,
6. að lögtryggð verði 12 stunda hvfld á togurum,
7. að sömu laun verði grcidd fyrir sömu vinnu,
8. að krefjast bœttra námskjara og aðbúnaðar iðnncma.
Þinglð hvetur alla alþýðuæsku til virkrar baráttu til úr-
lausnar í þessum efnum.
A.S.Í. í HENDUR SAMEININGARMANNA.
ilum alþýðunnar er í hættu stödd og framtíS æ:kunn-
ar í tvísýnu. — Hér verður því að stinga fótum við,
ef vel á að fara.
Með missi Alþýðusambands íslands úr höndum sín-
um, hefur íslenzk alþýða vissulega beðið mikið af-
hroð. En af skaða vér nemum hin nýtustu ráð. Og sú
er bót í máli að vér höfum nærtæk dæmi til lærdóms.
Vér getum lænt bæði af því sem farið hefur vel og
illa í verkalýðsbaráttu liðinna ára. Vér getum farið að
dæmi hins róttæka verkalýðs frá görnlu kreppuárun-
um, tekið höndum saman við verkafólk úr öllum
stjórnmálaflokkum, myndað á ný víðtæka samfylk-
ingu um brýnustu hagsmunamálin, fyrir vinnu handa
öllu verkafólki, fyrir lækkun dýrtíðar, launabótum
og bættum lífskjörum yfirleitt, — og gerum oss jafn-
framt ljóst, að brýnasta hagsmunamálið er það, að
losa samtök íslenzkrar alþýðu úr klóm auðvaldshand-
benda þeirra, sem nú tróna í stjórnum og koma þar
aftur til valda mönnum, sem alþýðan má treysta, sam-
einingarmönnum.
En eins og hin mikla hagsmunasókn og kjarabæt-
ur alþýðu á tímabilinu 1942—1948 hefðu aldrei orð-
ið án verkalýðsæskunnar, á gömlu kreppuárunum, er
gekk fyrir skjöldu fram í því að skapa baráttueiningu
stéttar sinnar í hagsmunamálum og hrífa Alþýðusam-
handið úr óvinahöndum, — eins má það hverjum
manni ljóst vera, að það, sem tapazt hefur á síðustu
fjórum árum verður ekki endurheimt til fulls hvað þá
heldur brautin brotin til enda, án verkalýðsæskunnar.
Engir eiga framtíð sína og velferð svo órjúfanlega
tengda þessari baráttu sem æskumennirnir í verka-
lýðsstétt, engum skyldara en þeim að gegna kalli
hennar, ekkert afl í þjóðfélaginu áhrifameira og mik-
ilvirkara en þeir, er þeir leggjast á eitt.
Það er meginhlutverk róttækra æskumanna að safna
æskufólki alþýðunnar undir merki hinnar stéttarlegu
baráttueiningar um hagsmunamálin, gegn auðstéttinni
og þjónum hennar, jafnt innan við sem út á við.
LANDNEMINN 69