Unga Ísland - 01.11.1911, Blaðsíða 10

90
UNGA ÍSLAND
ogfylgdi veiðimaðurinn »ÓrioiH rösklega
á eftir og reiddi hátt kylfuna, og rétt á
hælum lians runnu hundar hans tveir hinn
stóri og hinn litli, Sírius og Prókýron.
Beint fyrir neðan mig lá sveitin mín livít
og fögur í fjallaörmuin með tindaiöðina
á verði alt í kring. Fjörðurinn lygn og
skær faðmaði nes og sker. Áin lögð
blikandi ís. Ljós blikuðu í gluggum víðs-
vegar um sveitina. Nú sátu þau við
kvöldsvinnuna foreldrar mínir og systkin
og hugsuðu um mig — því íkvöld áttu
þau von á mér. — —
Eg stóð á háheiðinni og leit í kring-
um mig. Hvern tind oghnúk og hamra-
koll, hvert skarð og gil og gljúfur þekti
eg aftur. Gömlu örnefnin, er legið höfðu
í svefni í mörg mörg ár langtinn íhuga
mínum, komu nú fram á ný, kinkuðu
kolli og heilsuðu mér brosandi eins og
gamlir góðir kunningjar. — Þarna yfir
á víðáttunum sat eg yfir ánum í 6 sum-
ur. Þarna klifraði eg eittsinn í hömrun-
um, uns eg komst hvorki fram né aftur
Þarna á hæsta tindinum leit eg í fyrsta
sinni langt út yfir land og haf og hugs-
aði með mér: Hvað skyldi vera hinu-
megin! —
En alt í einu smaugeins og hárbeittur
hnífur í gegnum mig. Sveitin nn'ii og
landið mitt vóru svo ber og nakin eins
og nýfætt barn. Skógariaust milli fjalls
og fjöru! Þess hafði eg aldrei áður
saknað, því í bernsku hafði eg aldrei séð
skóg. — Nú sá eg fyrst, að landið mtit
var bert og fátækt, og það skar mig sárt
í hjarta. — En alt í einu streymdi heitur
sterkur straumur gegnum mig frá hvirfli
til ilja, og eg varð sem barníhjarta: Eg
þakkaði Guði af lieilum hug fyrir það,
að hann hafði gefið mér einmitt þetta
land, sem var svo fagurt og frítt, svo
fátækt og bert, en svo hjartkært og heitt
elskað þrátt fyrir alt! til þess að eg skyldi
elska það því heitar, gefa því allan æsku-
þrótt minn og heitustu þrá — alla æfi
nn'na og alt mitt starf,—Þá verður him-
ninn heiður og blár. Þá skín sólin
bjartar og heitar í hverri sveit. Þá»klæð-
um við fjallið«, við sem erum ung. Þá
verður ísland fagurt land og auðugt.
Farsælt við ást barna sinna. Því hér »er
suinarsól nóg og sáðjörðin nóg, ef ástin
okkar er aðeins nóg«! — —
Nú Ieit eg björtum augum út yfir
sveitina mína, og hvíta myndin fagra
mótaði sig djúpt í hug minn og hjarta.
Svo hertiegáskíðaböndunnum ogbrunaði
ofan hlíðarnar. — Heim.
"\Jlt\övaVóvt\.
í fyrra mintust sum íslensk blöð á
»yngsta stúdent heimsins ,amerískan dreng
13 ára gamlan William J. Sidis að nafni.
Er hann einkum frægur fyrir stærðfræðis-
gáfur sínar; 2 ára var hann allæs, 5 ára
samdi hann kenslubók handa byrjendum
í stærðfræði; er hann var 6 ára, tók haui
að Iesa erlend tungumál og lærði áskönun-
um tíma, þýsku, frakknesku og rússnesku,
og sjer til skemtunar las hann einnig
latínu og grísku. — Mörgum mun virð-
ast ótrúlegt, að þetta geti satt verið, en
vel getur það þó átt sér stað, þar eð
»undrabörn« eru langtum almennari en
margir hyggja, og gáfur þeirra gera vart
við sig á ýmsa vegu. En flest barna þess-
ara hafa þó skarað fram úr í ldjóðfæra
slætti og söngíist, enda er sú list aðgengi-
Iegust allra lista fyrir börn.
Gamlar sögur segja frá barni einu, er
fæddist í Lybek á Norður-Þýskalandi í
byrjun 18. aldar; var það drengur Hein-
eketi að nafni. Ársgamall var liann vel
kunnugur helstu frásögum biflíunnar, 15
mánaða gamall fór hann að lesa veraldar-
sögu, og er hann var 2gja ára, var hann
þaullesinn og fróður mjög í Danmerkur
sögu. En svo bætir Iíka sagan við —
að liann hafi dáið 5 ára gamall!