Unga Ísland - 01.11.1911, Blaðsíða 13

UNGA ÍSLAND
93
skólasystkin hennar vissu ekkert af þessum
sprettum hennar á »vængjatryppinu« (skáld-
hestinum «Pegasus«.)
Dóttir heimskautafarans Peary, María
að nafni, skrifaði þá er hún var 9 ára
gömul, bók um börnin í »köldu lönd-
unum«. Lýsir hún þar nákvæmlega lífi
og lifnaðarháttum lieimskauta-barnanna,
og talar þar af eigin reynslu, því sjálf er
hún fædd og uppalin norður í íshöfum,
og hafa Eskimóar gefið henni nafnið
»Ak-Ri-Gut-Tu« þ. e. »Snæbarnið«. Því
er þó bætt við söguna, að móðir Maríu
hafi hjálpað henni með bókina.
Hið furðulegasta allra undrabarna er
þó líklegast lítil stúlka í Belgíu, Carrnen
de Assilva að nafni. Er hún var 12 ára,
hafði hún samið fjölda leikrita, er leikin
höfðu verið og auk þess fleiri hefti af
skáldsögum, og samstundis ritaði hún í
all mörg merk blöð í Belgíu. Sumarið
1903 lék hún einnig sjálf aðalhlutverkið
í 3 leikritum sínum á frægu leikhúsi, og
á eftir fór hún sjónleikaferð til frakkneskra
baðstaða í staðinn fyrir leikkonu eina, er
orðið hafði veik, og Iék þá aðalhlutverk-
ið í afar frægum sjónleik og hafði þó
eigi ne.ua 3 daga til undirbúnings. Vann
hún alment lof og aðdáun fyrir leik sinn.
— Fyrir 10 árum Ias hún nokkrar af
sögum sínum fyrir Englandsdrottningu og
eina prinsessuna—á ensku — án þessað
móðir hennar vissi nokkuð af, að hún
kynni orð í ensku! ölsýn virðist hún vera
þessi unga skáldmey. Játning hennar er
á þessa leið: »Heimurinn er vondur og
Ijótur; og betra væri oss að þekkja hann
ekki.«
Henni er Iýst þannig, að hún sé lítil
og fíngerð, alt of höfuðstór, augun djúp
og stór og »hörð«.
Læknar eru hræddir um, að hún muni
með tímanum fá heilabólgu,
Gaman væri að fá fregnir af því,ef einliverjír
kaupendur »Unga lslands« þektu »undra-
börn« í átthögum sínum, (a: óvenju bráðþroska
börn að einhverju leyti.)
____________ Riist.
(Sönn saga frá Anieríkn.)
Ungfreyja Soffía Wright (frb. vræt) er
kennslukona á skóla einum í borginni
New Orleans (frb. njú orlíns) í Ameríku.
Þar vinnur hún á hverjum degi og hefur
með því ofan af fyrir sjer og móður sinni.
En 3 stundir á hverju kvöldi heldur hún
ókeypis skóla fyrir 1500 karlmenn og
drengi, seni verða að vinna fyrir sér og
sínum á daginn. Hún byrjaði á þessu,
er hún var 18 ára, og nú eru 26 ár síð-
an. Þúsundir manna liafa gengið í skól-
ann hennar, og þar hafa þeir orðið betur
hæfir til þess að berjast fyrir lífinu, og
sumir, er jafnvel hafa eigi verið þar leng-
ur en í fáeinar vikur, hafa þegar orðið
þess varir, aö þeir voru farnir að þrá
það sem gott er. Og þá þrá hafa þeir
borið heim með sér, líkt og við berum
með okkur logandi lampa inn í dimt
herbergi.
Fjölskylda hennar hafði verið auðug,
en mist allar eignir sínar í ófriðinum.
Það var sagt um föður hennar, að hann
hefði mætt öllum óvinunum með dugnaði
— nema fátæktinni.
Soffía fæddist um það leyti, er ólán
þetta steðjaði að foreldrum hennar. —-
Læknirinn óskaði einkis frekar, en að hún
dæi þá þegar. »Hún getur aldrei stígið
eitt spor þrautalaust«, sagði hann.
Er hún var 3gja ára datt hún einu sinni
mjög illa og bilaði þá enn þá meira í
mænunni. Varð hún nú að sitja svo fast
bundin á stól í 6 ár, að hún fékk eigi
að hreyfa sig. A þessum árum kendi
móðir hennar henni að hugsa um fátæk-
lingana. Á hverjum degi keptust fingurn-
ir Iitlu við að búa til ýmsa smámuni
handa fátæklingunum.
Að þessum 6 árum liðnum gat hún
staulast á hækjum og gekk þá í skóla.
Hryggurinn allur var sem logandi eldur,
því bakið var reyrt saman með stálbrynju.