Unga Ísland - 01.06.1935, Qupperneq 6

88
UNGA ISLAND
Gulu fingurnir.
í margar aldir hafa mennirnir ver-
ið að reyna að losa sig við ýmsa þá
ósiði, sem þeir höfðu fengið í arf frá
forfeðrum sínum, en eitt halda þeir
fast í, og það er tóbaksnautnin. Hún
hefir náð svo miklum tökum á mönn-
um, að mannkyninu stendur hreinn
voði af. ,,Gulu fingurnir“ eru að
verða brennimerki á æskunni, en þeir
sem ekki ganga undir fána brenni-
merkisins, ganga undir fána neftó-
baksmanna, sem er hinn óhreini vasa-
klútur. Aðeins fáir eru frjálsir, af-
neita með öllu þessari villimennsku.
Hvergi hefir maður frið fyrir eitr-
aðri tóbakssvælu. Hvar sem maður
kemur, eða er á ferð á landi eða
sjó, er fullt af þessari ólyfjan. 1 sam-
komuhúsunum, sölubúðunum og á
götunum mætir maður þessari skop-
legu, en um leið sorglegu, sýn, mönn-
um sem eyða þúsundum og miljón-
um króna fyrir eitraðan reyk, sem
Grein Hákonar Bjarnasonar, Leið-
beiningar um skógrækt, er birtist í
4. hefti blaðsins, hefir vakið mikla
athygli. Blaðinu hefir borist fjöldi
bréfa, með ósk um að fá sent birki-
fræ til sáningar, og er það gleðilegur
vottur um áhuga fyrir sókgræktar-
málinu. Blaðið hefir nú sent nokkuð
á annað hundrað sendingar af birki-
fræi, og er þess fastlega vænst að
ekki verði nú látið lenda við orðin
tóm. — Til hamingju með árangur-
inn. •—
Úr bréfi.-----------Ég var feginn
þeir sjúga ofan í sig og eitra loftið
fyrir sjálfum sér og öðrum. Ungu
lesendur! Viljið þið ganga inn í fram-
tíðina með brennimerkið ,,gulu fing-
urna“? Viljið þið eyða fé ykkar til
slíkrar fádæma heimsku? Viljið þið
veikja lífsþrótt ykkar og æskufjör
með eiturnautnum, sem gera engum
gott, en öllum illt? Nei og aftur nei,
með hraustan líkama, hreinar hend-
ur og hreint hjarta eigið þið að
ganga út í lífið. Þess vegna bið ég
ykkur að lokum, öll sem þetta lesið,
að venja ykkur aldrei á neina eitur-
nautn. Þá munið þið verða hraustari
og hamingjusamari, og ,,gulu fing-
urnir“ verða þá ekki lengur brenni-
mark á þeirri æsku, sem á að vinna
fyrir þjóð sína og fósturjörð í fram-
tíðinni.
Jón D. Jóhannsson,
Siglufirði.
greininni hans Hákonar skógfræð-
ings, sem birtist í síðasta blaði U. 1.,
um skógræktina. Slíkra greina er
mjög mikil þörf til þess að auka
skilning og þekkingu á jafn mikils-
verðu máli og skógræktarmálið er.
— Ég get svo ekki stillt mig um að
biðja yður að senda mér svolítið af
trjáfræi, (eins og í 1 □ m.) ef þér
getið, því mig langar til að reyna
hvernig mér tekst að sá því.
Með bestu kveðju.
Þorsteinn Guðmundsson.