Unga Ísland - 01.06.1935, Page 11

UNGA ISLAND
93
in, sum úr bréfi, sum úr tré. Öll voru
þau okkar eigin smíði og einföld að
gerð. Peningarnir voru glerbrot, en
vörurnar hitt og annað einskisvert
dót. Þegar ís kom á dæld þessa, var
hún afbragðs leikvöllur. Aldrei eign-
uðumst við eldri bræðurnir skauta,
en leggi áttum við. Skemmtilegustu
leikirnir á ísnum voru kappreiðar og
burtreiðar á kýrhausum. Riddarinn
sat á kýrhausnum og stjakaði sér
áfram með broddstaf, og gat farið
flughart, ef ísinn var háll. í burt-
reið var það listin, að stinga brodd-
stafnum í kýrhausinn, sem hinn
kappinn sat á, svo snöggt, að hann
þeyttist undan honum, en kappinn
sæti eftir á svellinu. Það var fjörug-
ur og skemmtilegur leikur og all-
mjög hlegið. Öðrum megin við tún-
ið var á í mörgum kvíslum, í eyjun-
um milli kvíslanna var mikið fugla-
líf og yndi okkar á vorin. Egg tók-
um við til matar og þótti fengur í,
því að matur var ekki of mikill og
fátt um sælgæti. Því var alveg hætt,
er okkur óx vit og þroski. Lækur
rann við túnið, sem í voru smádýr,
hornsíli og brunnklukkur o. s. frv.
Fólkið sagði, að þetta væru eitur-
pöddur, brunnklukkan mjög skæð, ef
hún kæmist ofan í mann, æti hún úr
honum lifrina, og væri svo lífseig, að
hún væri ódrepandi. Við þorðum ekki
annað en kreista aftur munninn, þeg-
ar við sáum þessa óvætti. Samt lang-
aði okkur að reyna, hversu lífseig
hún væri. Við náðum einni, létum í
bolla, helltum á steinolíu, og kveikt-
um svo á og lét hún þar líf sitt. En
við misstum fyrst alla „respekt“ fyrir
henni, þegar við fundum hana í maga
á hornsíli, sem við veiddum og skár-
um upp til þess að vita á hverju það
lifði. Blóm þótti okkur mjög vænt
um, en blómrækt var þá engin, og
ekki gátum við fengið að vita nöfn
á nærri öllum, sem við fundum, þang-
að til við fórum að geta hjálpað okk-
ur með grasafræði Odds Hjaltalíns,
sem telur flestar íslenskar jurtir og
raðar eftir Linné kerfi. í sláturtíðinni
á haustin söfnuðum við kögglum úr
kindum og höfðum fyrir sauðfé, en
kjálka fyrir hesta, og byggðum hús
yfir. Slíkt var almennur háttur barna.
Víða voru það þó sauðfjárhornin, sem
börn söfnuðu, og helst sá siður enn
í dag.

Það er ekki altaf gott að
vera í prjónakjól.