Unga Ísland - 01.06.1935, Blaðsíða 8

90
UNGA ÍSLAND
að miklu leyti og- Passíusálmana og
kvæðasafn, er hét Snót, og miklu
fleira. Þegar við vorum orðin sæmi-
lega fær, fengum við sögur að lesa
og annað sem til féll. Var hvort
tveggja, að okkur var það mesta
yndi að lesa fyrir hana, enda var
hún fegin að nota okkur til þess, svo
að hún mætti keppast við vinnu sína;
en allt vildi hún fá að heyra, sem
kom prentað á heimilið. Af tilviljun
veit ég, að ég byrjaði að stafa haust-
ið, er ég var 4 ára. Vorið eftir kom á
heimilið ný bók, „Þjóðsögur Jóns
Árnasonar". Móður minni var það
minnistætt, að bókin lá nýkomin a
borðinu, er ég kom inn. Ég sá, að
hún var ný, lauk henni upp og staut-
aði fyrirsögn sögu, er fyrst varð fyr-
ir: „Álfkonan og áa-askurinn“. Þetta
var seiðandi efni, og gat ég ekki hætt
fyrr en sögunni var lokið. Sumarið
var enginn bóklestrartími, þá var
annað að sýsla. En ég naut þess, að
ég var of ungur til flestra verka ann-
ara en smávika fyrir mömmu. Ég
elti hana með Þjóðsögurnar allt
sumarið um búr og eldhús, til að
lesa fyrir hana, ef hún gæti einhverja
Birtingaholt, bernskuheimili
séra Magnúsar Helgasonar.
stund hlustað á, því að hún hafði
næstum eins gaman af sögunum eins
og ég, og ég naut þeirra ekki nema
hún gæti notið þeirra með mér. Um
haustið, þegar innisetur og venjuleg-
ur bókalestrartími var kominn, var
ég orðinn fluglæs 5 ára. Það var
ÞjóðsÖgunum að þakka. Þessu líkt
mun hafa gengið lestrarnámi syst-
kina minna. Ég var næst elstur. —
Eftir að við elstu systkinin vorum
orðin læs, vorum við notuð til að
kenna þeim yngri stundum. Faðir
minn kenndi mér að skrifa, gaf mér
forskrift og strikaði fyrir mig papp-
írinn. Faðir hans hafði kennt honum,
en lært sjálfur að skrifa hjá sóknar-
prestinum. Móðir mín hafði lært að
skrifa tilsagnarlaust; notað sendi-
bréf til forskriftar, skorið sér fjaður-
penna, og haft sortulit fyrir blek.
Það var altítt. Faðir minn kenndi
mér líka að reikna, fyrst með krít á
fjöl, síðan kom reikninsbók með regl-
um og dæmum og spjald og stíll.
Þegar ég var 8 ára, kom kverið til
sögunnar, það var Balle á slæmri ís-
lensku, og lærður utanbókar, svo að
ég ekki einungis kynni hverja grein