Unga Ísland - 01.02.1936, Síða 16

UNGA ISLAND
26
LESKAFLAR FYRIR LITLU BÖRNIN.
Drengurinn, sem á að vcrða stór.
Litli drengurinn grét sjaldan,
en hjalaði og hló, þegar mamma
hans og pabbi töluðu við hann.
En svo hætti hann að vera kátur.
Hann hætti að hlæja og hjala, en
volaði oft og grét. „Hvað skyldi
ganga að litla drengnum?‘ sagði
pabbi hans. „Hann er svangur“,
sagði konan. „Eg hefi ekki nóga
mjólk handa honum. Reyndu að fá
mjólk“.
Maðurinn lagði þegar af stað,
til þess að fá mjólk. Hann gekk
lengi, lengi. Loks hitti hann sauð-
kindina. Hún var á beit uppi í
f jallshlíð. Þetta var ær. Hún jarm-
aði: „Ma, ma, ma“. Þá svaraði
einhver: „Me, me, me“. Það var
lambið. Það kom þjótandi til
mömmu sinnar og fór að sjúga.
Maðurinn varð glaður. Hann sá,
að ærin átti mjólk. Hann læddist
að henni og sagði: „Viltu gera svo
vel og gefa mér mjólk handa litla
drengnum mínum?“ Ærin stapp-
aði niður öðrum framfætinum og
sagði: „Eg gef lambinu mínu
mjólk, en þér gef eg ekkert, nema
þú náir í mig“. Síðan þaut hún
upp í fjall með lambið sitt og
hvarf.
Hann hélt áfram og gekk lengi,
lengi um f jöll og dali, skóga, hraun
og eyðisanda. Hann sá mörg dýr,
en þau voru svo stygg og frá á
fæti, að hann komst ekki nálægt
þeim.

Hann kom að læk. Margir hyljir
voru í læknum og grynningar á
milli. Maðurinn var orðinn þreytt-
ur og þyrstur. Hann lagðist niður
og drakk. Þá sá hann silunga i
hylnum. Einn þeirra fór upp á
grynningar. Maðurinn veiddi hann
og hélt síðan heim á leið með veiði
sína. Hann kom að ár-ósi og sá þai'
seli. Hann náði í einn kóp og fór
líka heim með hann.
Konan tók fegins hendi á móti
veiðinni og fór þegar að matbúa.
Þegar maturinn var tilbúinn, borð-
uðu foreldrar litla drengsins sig
södd, en hann gat ekki borðað með
þeim. Hann þurfti mjólk. Hann