Unga Ísland - 01.09.1941, Page 4

P. Bangsgaard:
íbúar heiðarinnar
Þýtt hefir Sigurður Helgason
Snemma morguns lá refurinn sof-
andi við trjárót eina úti í nýskóginum.
AnnaS hvort dreymdi hann illa eSa
hann svaf mjög laust, því að við.og
við fóru kippir um lappirnar á honum
og skinnið á síðum hans kipraðist til
eins og hann væri að reka burtu flug-
ur af feldi sínum. Allt í einu vaknaði
hann, lyfti höfðinu og sperrti upp eyr-
un. Það gat verið hættulegt að liggja
lengur. Hann heyrði greinilega, að
maður var á ferð í grennd við hann,
eftir þröngum höggnum stíg milli
trjánna. Hann reis hljóðlega á fætur,
læddist burtu í áttina niður að þjóð-
veginum og lét slútandi greinarnar
hylja sig. Hinum megin við veg-
inn teygðist nýskógurinn upp und-
ir skógivaxnar hæðir.lengra burtu. Þar
hafði refurinn oft falið sig, þegar
hætta var á ferðum.
Þegar refurinn nálgaðist veginn,
teygði hann gætilega fram trýnið og
þefaði. Ekkert virtist nærri, sem á-
stæða væri að óttast, en á rófuteig
einum, ekki langt burtu voru tveir
veiðimenn á ga^ngi. Báru þeir byssur
undir hendinni og nálguðust veginn.
Refurinn dró sig til baka inn undír
greinarnar, en jafnframt tók hann
eftir því, að maðurinn, sem hann hafði
orðið var við inni í nýskóginum, kom
stöðugt nær og nær, og gerði það hon-
um órótt í meira lagi. Laumaðist hann
niður í skurðinn meðfram veginum og
hljóp eftir honum, þangað til hann
kom að bugðu einni. Þar hélt hann
að öllu væri óhætt og hljóp upp á veg-
inn, en þá komu allt í einu nokkrir
veiðimenn í ljós rétt við nefið á hon-
um. Þeim féllust hendur, þegar þeir
sáu refinn svona óvænt, en bráðlega
höfðu þeir áttað sig, gripu byssurnar,
sem þeir báru á öxlunum, miðuðu á
hann og skutu á eftir honum, en hann
flýði burtu eins og fætur toguðu og
sakaði ekki.
Refurinn þorði ekki að líta við, fyrr
en hann var kominn lángt frá. Þegar
hann staðnæmdist loks var hann
staddur á stað, þar sem ekkert fylgsni
var að sjá, svo langt sem augað eygði.
Þá heyrði hann hundgá frá bæ ein-
um í grenndinni og leist nú ekki á
blikuna. Var hann í þann veginn að
fara út í grasið og reyna þannig að
laumast burtu, þegar hann heyrði allt
í einu til bifreiðar, sem kom akandi
eftir veginum í áttina til haiis. Nam
hann þá staðar á skurðbarminum og'
beið átekta. Bifreiðin kom í ljós og
nálgaðist óðfluga. Refurinn þefaði út
í loftið. Honum flaug í hug mjög ó-
venjulegt tiltæki og þegar bifreiðin
kom á móts við hann þaut hann upp á
veginn, aftur fyrir hana og hljóp svo
á eftir henni eins nærri afturhjólun-
um og honum var unnt.
Þannig elti hann bifreiðina þangað
til hann var aftur kominn inn í nýskóg-
inn. Hann fór fram hjá veiðimönnun-
um, sem höfðu skotið á hann. Þeir
UNGA ÍSLANÞ
98