Neytendablaðið - 01.02.1977, Side 14

14
reynslu: Hvemig hægt væri
að spara um 600 þúsund
krónur fyrir húsfélagið
Ég bý í fjölbýlishúsi - á 8 hæðum
eru alls 40 íbúðir. Fyrir nokkru var
ég gjaldkeri hússins og, eins og eðli-
legt er, var sparnaður efst á baugi.
Nú vildi svo illa til að við urðum vör við
leka. Vatnið hríslaðist niður einn vegg
þvottahússins og ekki var hægt í fljótu bragði
að vita hvaðan vatnið kom. Pípulagningar-
meistari var tilkvaddur og hann kvað upp úr
með, eftir að hafa skoðað teikningar af hús-
inu, að leki væri í baðherbergi einhverrar
„A“ íbúðar, en eins og bent var á eru 8 „A“
íbúðir í blokkinni. Menn úr hússtjóminni
fóm til allra íbúa „A“ ibúða og spurðu um,
hvort þeir hefðu tekið eftir leka, en svarið var
neitandi.
Pípulagningarmeistarinn var aftur sóttur
og komst að þeirri niðurstöðu, að leki gæti
aðeins verið í niðurfalli frá baðkeri, en þar
sem öll baðker vom sett í steypu og ekki hægt
að komast að niðurfallspípum, lagði hann til
að eitt baðker í einu væri brotið frá og niður-
fallið athugað. Hússtjórnin fékk leyfi allra
eigenda, en vitaskuld var þá hússtjómin
ábyrg fyrir að setja baðið .aftur í samt lag.
Þetta þýddi í stuttu máli: Steypa þyrfti aftur í
kringum baðkerfið, setja upp nýjar flísar, þar
sem ekki var hægt að rífa baðið upp án þess að
eyðileggja flísamar eða mósaíkið. Aætlaður
kostnaður við hvert bað var um 70.000 kr. og
í versta falli gæti gallinn fundist í 8. baði og
kostnaður alls því 8 x 70.000 kr., þ.e.a.s.
560.000 kr. Nú vom góð ráð dýr.
Sem betur fer þekkti ég arkitekt og bað
hann ráða. Benti hann mér á að ein tækni-
þjónusta hefði athugað leka í Vestmannaeyj-
um og notað til þess flúorescent vatn. Réðum
við þá þjónústu til að kanna málið -og niður-
staðan var: Ekkert baðker lak. Eftir þetta
voru handlaugar í baðherbergjum athugaðar
og fljótlega kom í ljós, að einn vaskur lak en
fólkinu hafði láðst að láta vita um það. Kostn-
aður við smávægilega viðgerð var um 5.000
kr. og ef ég man rétt, kr. 10.000 fyrir tækni-
aðstoð. - Spamaður húsfélagsins man því
meiru en hálfri milljón kr.
Þetta fór vel, en sú spurning vaknar þá, af
hverju eru baðker hér á landi lögð í steypu?
Slíkt er óþekkt annars staðar og hef ég þó átt
heima í flestum heimsálfum. í Danmörku og
öðrum Norðurlöndum er venja og í Dan-
mörku er kveðið á um í byggingarsamþykkt,
að frárennsli úr baðkeri sé byggt inn í gólfið i
þvottahúsum hér, eða aðgengilegt á annan
hátt. Það er því mjög Htið verk að komast að
stíflunni eða finna gallaða pípu og kostnaður
mjög óverulegur. Er hér með þeirri spurn-
ingu beint til arkitekta: Af hverju er steypt
að baðkerum hérlendis?
EAF