Neytendablaðið - 01.02.1977, Qupperneq 23

23
Er þessi verðmismunu
nauðsynlegur?
Húsmæður hafa tekið
eftir, að töluverður verð-
munur er á möndlum,
sem keyptar eru í smá-
söluumbúðum erlendis
frá og möndlum, sem
pakkaðar eru hérlendis.
NS tók prufu 18. marz
og var niðurstaðan þá:
NS tók prufu 18 marz og
var niðurstaðan þá:
100 g pakki af möndlum
pakkað í Þýskalandi kr 150.
50 g pakki af möndlum
pakkað hérlendis kr 110.
Var kílóverð á erlend-
um pakka kr. 1.500 en á
innlendum kr. 2.200 eða
um 47% hærra. í báðum
tilfellum var vigtin rétt og
í samræmi við það, sem
prentað var á umbúðir.
Stjóm NS hefur lagt mál-
ið fyrir verðlagsstjóra.
Ney tendasamtök i n
þakka S.V.R.
Hver notar
símann
þinn?
Árið 1975, skrifuðu NS
í blöðin um að mjög erfitt
væri fyrir marga að kom-
ast til borgarspítalans.
Aðeins þeir, sem eru illa
slasaðir koma í sjúkrabíl
nokkrir koma að vísu í
einkabílum, en roskið fólk
og böra, sem voru aðeins
lítilsháttar slösuð urðu að
koma í leigubíl. En leigu-
bílar eru mjög dýrir og
ekki á færi manna, sem
lifa á ellilaununum ein-
um. Auk þeirra mörgu
þúsunda (50.000 áríð 1976)
sem koma á slysadeildina,
fer fólk í heimsókn til
sjúklinga og eru það oft
ömmur og aðrír ættingj-
ar, sem hafa tíma til þess.
þeir sem gátu ekki keypt
sér far með leigubíl urðu
að fara í stormi og óveðrí
frá strætisvagnastöð
nokkur hundruð metra
um ómalbikaðan veg.
Báðu NS um, að strætis-
vagnar kæmu við á plani
sjúkrahússins. Hafa NS
nú fengið upplýsingar
um, að vagnar á leiðum 7,
8 og 9 koma reglubundið
við á plani sjúkrahússins
og vilja NS því þakka for-
stjóra S.V.R. fyrir góða
fyrirgreiðslu.
EAF
Neytendasamtökin fengu
í febrúar s.l. símareikn-
ing. Það væri ekki frá-
sagnarvert, ef reikningur-
inn hefði í raun og veru
verið fyrir notkun síma
NS. En svo var ekki. Reikn-
ingurinn var fyrir samtal,
sem Jónas S. nokkur hafði
átt við O-son í Kenya.
Jónas S. var algerlega
óþekktur í NS. Gjaldkeri NS
fór á innheimtudeild símans
og kvartaði. Símapöntunin
var athuguð, en þar var allt
með felldu. Símanúmer NS
21666 var skrásett þar. Síma-
stúlkan athugaði alla Jónasa
S., en enginn var með síma-
númer, sem var svipað síma-
númeri NS og þar við sat. Á
meðan gjaldkerinn beið kom
kona með svipaða kvörtun.
Símareikningur hennar var
skuldfærður fyrir símtali
manns, sem ekki átti heima
þar. Hún þekkti hins vegar
manninn, enda var tiltölulega
oft spurt um hann og mun
hann ekki hafa ósvipað núm-
er.
Af tilviljun þekkti gjald-
keri NS O-son í Kenya og
talaði við vini hans á fyrrver-
andi vinnustað hans. Þeir
þekktu Jónas S. og vinnustað
hans. Jónas S. viðurkenndi
fúslega að hafa símað til Ken-
ya úr síma 26066! Vinnutap
gjaldkera var 2 klst. Slík
vandræði eru algjörlega úti-
lokuð ef stjórn Pósts og síma
setti einfalda reglu:
Sé pantað langlínusam-
tal innanlands eða til út-
landa eða sent skeyti, verði
það skylda símastúlku að
spyrja: Hver er skrifaður
fyrir símanum, ekki aðeins
hvert símanúmerið er og hver
tali.
NS hafa gert Póst- og
símamálastjóra viðvart og
vona að tilmælum þessum
verði sinnt.
EAF
Góð fyrirgreiðsla hjá 17
Ung stúlka kom til Neyt-
endasamtakanna skömmu
fyrir jól og leitaði ráða hjá
þeim. Hún hafði farið í nýja
verslun, sem heitir „17“ og
keypt þar samfesting. Hún
tók ekki eftir því, fyrr en
skömmu seinna að efnið í
samfestingnum var skorið
við bringuna. Enginn annar
samfestingur, sömu gerðar
var til í versluninni og var
kaupanda boðið að gert yrði
við flíkina og fengi hún einn-
ig 30% afslátt.
EAF