Dagsbrún - 01.12.1941, Síða 5
Takmörkun á vinnu hjá setuliðinu
frá sjónarmiði verkamanna
Ríkústjórnin mun hafa leitað
samninga við stjórnir breska og
ameríska setuliðsins hér um það, að
fá þær til þess að fallast á að taka
í vinnu hjá sér aðeins takmarkaða
tölu íslenskra verkamanna, og hef-
ir íslenzka ríkisstjórnin nú skipað
nefnd að sínu leyti, til þess að gera
tillögur um þetta. Af því að þetta
mál snertir mjög hagsmuni verka-
manna, þykir rétt að fara um það
nokkrum orðum hjer í ritinu. Und-
anfarið hefir verið allmikið sótzt
eftir því, að komast í vinnu hjá hin-
um erlendu herjum. Hafa ýmsir
valdamenn í landinu fundið því
margt til foráttu, að verkamenn
sæktu eftir vinnu hjá Bretum og
bent á það, að slíkt geti komið illa
niður á atvinnuvegunum og dregið
úr framleiðslumöguleikum lands-
manna sjálfra. Má að sjálfsögðu
undir þetta taka, en þó með
nokkrum fyrirvara af hálfu verka-
manna. Þegar Bretar hernámu
landið, voru verkamenn hér í
hundraðatali , ýmist atvinnulitlir
eða með öllu atvinnulausir. Af
hálfu ráðamanna í landinu höfðu
menningaratriði, sem félaginu hef-
ir tekist að ná og þarf að halda
lengra áfram á þeirri braut. Sum-
arleyfi þau, sem verkamenn í Dan-
mörku höfðu náð með löggjöf, eft-
ir áratuga baráttu, fyrir stríð, ná
skemur, en þau, sem Dagsbrún hef-
ir nú náð.
Héðinn Valdimarsson.
engin átök verið gerð til þess að
útrýma með öllu atvinnuleysinu og
hagnýta hina dýrmætu starfsorku
verkalýðsins í þjónustu atvinnuveg-
anna. Atvinnuleysið var orðið stöð-
ugt félagslegt vandamál og þjóð-
arböl, sem allir töluðu um, án þess,
að nokkur viðunandi lausn fengist
á því. Engum þarf því að vera það
undrunarefni, þótt verkamenn, er
barist höfðu við atvinnuleysi og
skcrt í mörg ár, án þess að því væri
veitt nægilega alvarleg eftirtekt af
hálfu ráðamanna þjóðfélagsins,
yrðu því fegnir að fá að vinna sér
inn daglegt brauð, þótt sú vinna
væri ekki unnin hjá Islendingum.
Það er að vísu dapurlegt um-
hugsunarefni fyrir oss íslendinga,
að þurfa að viðurkenna þá stað-
reynd, að við komu brezka setuliðs-
ins hingað, var hér fjöldi af
verkamönnum, er sá það eitt til
bjargar sér að komast í þjónustu
hins erlenda herliðs. Slík staðreynd
bendir ekki til þess, að ráðamenn
þjóðfélagsins hafi metið að verð-
leikum starfsorku verkamanna, sem
velmegun og sameiginleg afkoma
allra þjóða byggist þó fyrst og
fremst á. Nú, þegar skortur er á
vinnuafli í landinu, virðist vera að
vakna nokkur skilningur á því með-
al ráðamanna, hvers virði þetta afl
er fyrir framtíð landsins. Væri
æskilegt, að þeir létu sér þessa
reynslu að kenningu verða og hirtu
meira um það hér eftir en hingað
til að hagnýta vinnuorku fólksins í
DAGSBRÚN
6