blaðið - 22.09.2005, Síða 14

blaði
Útgáfufélag: Ár og dagur ehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson.
Ritstjóri: Karl Garðarsson.
VIÐ ÞURFUM AÐ HAFA
EITTHVAÐ FRAM AÐ FÆRA
Davíð Oddsson utanríkisráðherra, tók mun vægar til orða en Hall-
dór Ásgrímsson um framboð íslands til Öryggisráðsins í ræðu
sinni á allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna í fyrrakvöld. Á
þennan hátt var fréttaflutningur af ræðu Davíðs og ekki er annað að sjá
en að örlítilla vonbrigða gæti í umfjöllun fjölmiðla. Það lítur þannig út
að vonast hafi verið til að Davíð myndi taka af skarið í þessu umdeilda
máli, og segja af eða á. Milli línanna má lesa að áhrif Davíðs hafa ekkert
minnkað - þrátt fyrir tilkynningu hans um að hann muni hætta afskipt-
um af stjórnmálum á næstunni. Þar er ennfremur hægt að lesa að ef
Davíð hefði sagt - við ætlum fram - væri málið leyst. Að minnsta kosti
hefðu íslendingar vitað nákvæmlega hvar málið væri statt. Þessa stöðu
hefur Halldór Ásgrímsson augljóslega ekki, því miklar deilur spruttu
upp strax í kjölfar yfirlýsingar hans um málið á dögunum. Fjölmargir
aðilar, meðal annars úr eigin flokki, lýstu þeirri skoðun sinni að íslend-
ingar hefðu ekkert í öryggisráðið að gera. Við ættum ekki að sækja um
- aðallega vegna þess að slík umsókn kostaði óhemju fjármuni, sem og
að þrátt fyrir að þeim fjármunum yrði eytt, væri alls ekki víst að land-
inn hefði árangur sem erfiði.
Málið hefur tekið ýmsar dýfur, meðal annars hefur verið á það bent að
Norðurlöndin styðja umsókn íslendinga, og að það væri okkur ekki til fram-
dráttar í samstarfi Norðurlandanna að bakka út úr málinu á þessum tíma-
punkti. Við þurfum með öðrum orðum að halda andliti gagnvart frændþjóð-
um okkar - og það gæti kostað okkur hundruð milljóna króna.
Það sem hefur hinsvegar nánast ekkert verið rætt er hvað f slendingar hafa
fram að færa í Öryggisráðinu. Hvað höfum við fram að færa sem er svo ein-
stakt og sérstakt að enginn annar getur sett það fram á þessum vettvangi.
Losaralegar tilraunir hafa verið gerðar til að útskýra þetta fyrir íslenskum
almenningi. Meðal þess sem rætt hefur verið um er að hér á landi stönd-
um við framarlega í lýðræðis- og jafnréttismálum. f þeim málum getum við
miðlað af viskubrunni okkar til þjóða heimsins og með inngöngu okkar í
öryggisráðið myndi rödd okkar heyrast hærra og berast víðar. Kannski er
þetta rétt - en kannski má eyða miiljarðinum í að koma þessari vitneskju
okkar á framfæri á annan hátt.
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson. Ritstjórn & auglýsingar: Bæjarlind 14-16,201 Kópavogur.
Aðalsími: 510 3700. Símbréf áfréttadcild: 510.3701. Símbréfáauglýsingadeild: 510.3711.
Netföng: vbl@vbl.is, frettir@vbl.is, auglysingar@vbl.is.
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins. Dreifing: Islandspóstur.
14 I ÁLIT
FIMMTUDAGUR 22. SEPTEMBER 2005 blaðið
HVAÐ FRJö Bð P7ELZ
mfð >vj j\q rmr Svom
Stórt i4ði í/já cKKún.
þu VfíKriK UPP
VíRPBÓLSWMlJGiHti
frá níiwp/i ÁpATusmm
Styttur bæjarins
Það var undarleg tilfinning að sækja
fund borgarstjórnar Reykjavíkur og
leggja fram tillögu um að borgar-
skáldinu Tómasi Guðmundssyni
yrði sýndur virðingarvottur á opin-
berum vettvangi, en uppskera há-
vær mótmæli borgarstjórans Stein-
unnar V. Óskarsdóttur við því. Ekki
af því að henni fyndist Tómas ekki
nógu merkilegt skáld, heldur aðal-
lega vegna þess að henni þótti kven-
þjóðin ekki hafa fengið nógu mikla
athygli myndhöggvara.
Satt best að segja hvarffaði það
ekki að mér við tillöguflutninginn
að kynferði Tómasar myndi ein-
hverju skipta í umfjöllun málsins.
Mér fannst einfaldlega að þetta dá-
samlega skáld, sem öllum öðrum
fremur hefur dregið fram fegurð
Reykjavíkur, væri ekki nægur sómi
sýndur. Menn þurfa ekki að lesa
mikið af ljóðunum hans til þess að
átta sig á því að Tómas á meira inni
hjá Reykvíkingum en eina styttu.
Tómas var einstakur
Tómas Guðmundsson, sem einn
ber heitið borgarskáld, varð einna
fyrstur til að yrkja af aðdáun og
áhuga um Reykjavík. Allt frá upp-
hafi síðustu aldar höfðu flest höfuð-
skáld íslendinga búið í Reykjavík
en fæst þeirra litu á borgina sem
boðlegt yrkisefni. Skáldin voru þá
enn upptekin af fegurð náttúrunnar
og sveitanna en borgarlandslagið og
borgarlífið áttu ekki heima í kveð-
skap nema helst til þess að niðra
það.
Tómas breytti þessu á einni nóttu
með kvæðabókinnni „Fögru ver-
öld“, sem kom út árið 1933 og hlaut
einróma lof. Tómas þurfti ekki að
fara út fyrir bæjarmörkin í leit að
yrkisefnum og kvæði hans um Vest-
urbæinn, Austurstræti, Reykjavík-
urhöfn, Hljómskálagarðinn, húsin í
bænum og fjölskrúðugt mannlífið
urðu landskunn. Hann orti af lipurð,
hlýleika og stundum gamansemi og
fyrir vikið lifa verk hans með Reyk-
víkingum og raunar landsmönnum
öllum.
Á áttunda áratugnum létu borg-
aryfirvöld gera brjóstmynd af
Tómasi og var henni komið fyrir í
Austurstræti, hún var seinna tekin
niður vegna framkvæmda og sett i
geymslu um árabil, en árið 2000 var
brjóstmyndinni komið fyrir að nýju
í Borgarbókasafni Reykjavíkur og
þar hefur hún verið síðan.
Kjartan Magnússon
Virðing við Tómas er ekki
vanvirða við konur
Með tillögunni gekk okkur sjálf-
stæðismönnum það eitt til að sýna
Tómasi og verkum hans þá virðingu
og alúð, sem þau eiga skilið, og það
hvarflaði raunar ekki annað að okk-
ur en að aðrir borgarfulltrúar væru
sama sinnis án þess að draga þyrfti
flokkapólitík eða önnur sjónarmið
inn í málið.
En auðvitað átti mér ekki að koma
þessi málflutningur Steinunnar á
óvart. Hann er dæmigerður fyrir
það fum og dugleysi, sem einkenn-
ir allt starf R-listans. Einfalt mál
var allt í einu farið að snúast um
eitthvað allt annað og áður en nokk-
ur vissi af var kominn kynjakvóti á
styttur bæjarins.
Nú getum við sjálfstæðismenn
alveg tekið undir það með borgar-
stjóra að fleiri styttur mættu heiðra
minningu þeirra kvenna, sem skar-
að hafa fram úr. Til dæmis mætti
nefna Hallveig Fróðadóttur, fyrstu
húsfreyju í Reykjavík, Ingibjörgu
H. Bjarnason, sem var kvenna fyrst
kjörin á Alþingi, Auði Auðuns, sem
varð kvenna fyrst borgarstjóri, og
Bríeti Bjarnhéðinsdóttur, sem kalla
má móður íslenskrar kvenréttinda-
hreyfingar.
En þá er bara að bæta úr því. Það
þýðir hins vegar ekki að borgarskáld-
ið Tómas Guðmundsson eigi að
gjalda kynferðis síns og snilli hans
höfð að engu fýrir vikið. Við eigum
ekki að vera feimin við að heiðra
minningu bestu sona og dætra borg-
arinnar, en þá á að hafa afrek þeirra
að leiðarljósi, ekki hvors kyns þau
voru.
Höfundur er borgarulltrí
Klippt & skoríð
ikið fjaðrafok varð á dögunum
vegna menntunar Gísla Mar-
teins Baldurssonar og upplýs-
ingagjafar frambjóðandans knáa um hana.
Sýndist sitt hverjum eins og
gengur, en minna var um
það rætt hvaðan fréttin væri
komin, því hin ranga fullyrð-
ing hafði staðið um árabil
athugasemdalaust. Allnokkru áður en Stöð 2
vakti máls á þessu hafði málinu verið hreyft
við a.m.k. tvo aðra fjölmiðla, sem kusu að gera
sér ekki mat úr því. Á Stöð 2 var það hins vegar
Óli Tynes, sem sagði fréttina, en hann er góð-
ur kunningi Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar
og situr með honum (fulltrúaráði Sólheima í
Grímsnesi. Fyrst prófkjörsbaráttan hefst með
þessari hörku má sjálfsagt búast við hverju
sem er þegar líður á seinni hlutann.
„Baugsmálið[.. .leiöirj einfaldlegaaöþeirri
niðurstööu að embætti ríkislögreglustjóra er
í höndum óhæfra manna.f öllum eðlilegum
réttarríkjum væru þeir nú settir til hliðar og
í önnur verkefni meðan reynt er að tjasla því
saman sem eftir er afembættinu
Össur Skarphéðinsson, 21.9.2005.
Ossur skefur ekki utan af skoðunum
sinum á heimasíðu sinni frekar en
vant er og í umfjöllun sinni um
Baugsmálið velkist hann ekki i vafa um að Jón
H. B. Snorrason. Það er þekkt í fótbolta að
sumir vilja reka þjálfarann um leið og liðið fær
á sig mark. En erekki betra að bíða a.m.k. leiks-
loka? Réttast er auðvitað aðbíðaog sjá hvernig
spilast úr mótinu öllu.
klipptogskorid@vbl.is
Undanfarnar vikur hefur Jón H. B.
Snorrason saksóknari verið nokkuð
í sviðsljósinu þó hann hafi raunar
reynt að forðast það
eins og embættismanni
sæmir. Sumir hafa velt
fyrir sér nafni hans og
hvað H. B. standi fyrir.
Sjálfsagt er að upplýsa
lesendur Blaðsins um
það að saksóknari og
stjórnandi efnahags-
brotadeildar ríkislögreglustjóra heitir fullu
nafni Jón Helgi Björgvin Snorrason. Hann
er fæddur á Skógum í Austur-Eyjafjallahreppi
(Rangárvallasýslu.