Fréttablaðið - 25.08.2012, Síða 18

25. ágúst 2012 LAUGARDAGUR18
„Qween er fyrsta lagið sem er vin-
sælt með okkur í útvarpi,“ segir
Unnsteinn um fyrsta smellinn
sem var opinberaður af þriðju
breiðskífu Retro Stefson. Hún
ber titilinn Retro Stefson og er
væntanleg í lok september. „Það
var mest spilaða lag Rásar 2
fyrri helming ársins. Lagið kom
út í desember en fólk fattaði það
ekki fyrr en í janúar,“ segir hann
og útskýrir að þá hafi fólk upp-
götvað að þetta væri ekki jólalag.
Nú hafa tvö lög af plötunni farið í
spilun. Það er fyrrnefnt lag og hið
spánnýja Glow.
„Við frumfluttum Qween samt
10. júní á Nasa í fyrra en enginn
tók eftir því, allir þar voru svo
drukknir,“ segir Haraldur. Þeir
hófu að spila það á erlendri grundu
á Íslendingadeginum í Eistlandi
í lok ágúst í fyrra en þá var lagið
fullunnið.
Platan hefur verið í hljóðblönd-
un í heilt ár. „Ég sit þessa stund-
ina yfir mixinu,“ segir Unnsteinn
og er ánægður með langa vinnslu-
tímann. „Mörg laganna hljóma
miklu betur núna,“ segir hann
en lagasmíð sveitarinnar er að
mestu í hans höndum. „Ég sem
allt á nýju plötunni fyrir utan tvö
lög,“ segir hann en bassaleikarinn
Logi samdi eitt og annað er eftir
gítarleikarann Þórð. Hermigervill
og Styrmir Hauksson hafa unnið
náið með þeim að smíð laganna og
við hljóðblöndun.
Platan gefin út um alla Evrópu
Hljómsveitin Retro Stefson varð
til árið 2006 fyrir þátttöku í
Söngvakeppninni Samfés fyrir
hönd Austurbæjarskóla. Unn-
steinn, þá fimmtán ára, kallaði
alla bestu vini sína saman og
yngri bróður sinn Loga Pedro og
úr varð sveit sem hefur undan-
farin sex ár látið að sér kveða
á Íslandi sem og út fyrir land-
steinana.
Undir lok árs 2010 undirritaði
bandið samning við þýskan hluta
útgáfurisans Universal. „Við
vorum í hálft ár í Berlín í fyrra
að kynna þá plötu,“ segir Unn-
steinn og á við aðra breiðskífu
þeirra, Kimbabwe. Hún var gefin
út í öllum þýskumælandi löndum
Evrópu. „En þessi verður gefin
út um alla Evrópu í byrjun 2013,“
segir Haraldur spenntur.
Í kjölfar samningsins við Uni-
versal hefur þýskur aðdáenda-
hópur þeirra stækkað ört. „Sama
fólkið er að koma á tónleika og
syngur með lögunum,“ segir
hann. Þeir segja sölutölur á þýsk-
um markaði þó ekki vera sláandi
háar en áhorfendaskarinn hefur
stækkað.
Á þessu ári hefur sveitin dval-
ið öllu styttra í Berlín. „Já, við
höfum verið í svona þrjá mánuði.
Við ætluðum að vera jafn lengi
í Berlín og í fyrra en svo varð
Qween svo vinsælt að við þurft-
um að spila á fullt af giggum hér,“
segir Unnsteinn og nefnir mið-
næturopnanir í Kringlunni og
Smáralind því til stuðnings.
Lítið um djamm
Tveggja vikna tónleikaferðalagi
þeirra lauk á menningarnótt og
var síðari vikan nokkuð strembin.
„Við spiluðum í Berlín og keyrð-
um daginn eftir í átta tíma til að
spila á Sound of the Forest fyrir
utan Frankfurt og svo flugum við
þaðan til Íslands á menningar-
nótt,“ útskýra þeir í sameiningu.
„Við lentum um miðjan daginn og
spiluðum á Arnarhóli um kvöldið,“
segir Unnsteinn sem kom fram á
tveimur stöðum síðar sama kvöld.
Þetta er aðeins hluti af erlendu
tónleikahaldi þeirra en meðal
hátíða sumarsins voru Off Festi-
val í Póllandi, Dockville Festival
í Hamburg og INmusic í Króatíu.
„Off Festival stendur upp úr en
það var gaman að fara til Póllands
sem er svona vinaland Íslands og
þar þekkti fullt af fólki lögin sem
kom okkur skemmtilega á óvart.“
En hvernig eru svona ferðalög? Er
mikið djammað? „Nei, eiginlega
ekki. Auðvitað er mikið djamm-
að ef við hittum Íslendinga en ef
maður ætlar að halda geðheilsu þá
er ekki hægt að vera á endalausu
fylleríi. Sérstaklega þegar við
erum alltaf sjö saman og að spila
kannski fimm kvöld í röð,“ segir
Haraldur og Unnsteinn lítur til
hans og segir: „Sérstaklega þegar
maður þarf að vera hoppandi og
skoppandi.“
Skoppandi bakraddasöngkona
Haraldur syngur og sér um slag-
verk. „Ég er svona bakraddasöng-
kona,“ útskýrir hann. Eitt mikil-
vægasta hlutverk hans er að fá
áhorfendur til að stíga stemnings-
full dansspor. Við þá iðju klæð-
ist hann gjarnan stuttbuxum og
hlýrabol enda tekur á að hoppa og
skoppa endalaust. „Já, það er dálít-
ið erfitt en það venst. Stundum næ
ég samt ekki andanum og við náum
ekki að syngja. Það er erfiðast ef
við erum að prófa nýtt dansspor og
gerum mikið af því. Þá verðum við
þreyttir. En það hjálpar að vera í
ágætu spilaformi.“
Nú ertu bersýnilega í góðu
formi. Hvað ertu að æfa? „Leik-
fimi,“ svarar Haraldur. „Haraldur
fer í þrek,“ segir Unnsteinn hæðn-
islega og Haraldur er ekki lengi að
bæta inn í: „Við byrjum allavega
í Víkingaþreki í Mjölni á morgun
klukkan hálf sjö,“ segir hann og
minnir vin sinn á átök morgun-
dagsins.
Haraldur spilar í fríum
Haraldur hefur vakið athygli fyrir
leikhæfileika sína en hann fer með
eitt aðalhlutverka í kvikmyndinni
Óróa sem frumsýnd var haust-
ið 2010. Hann heldur til London í
byrjun október til að hefja nám við
leiklistarskólann Central School
of Speech and Drama á braut-
inni Contemporary and Devised
Theatre. Námið er til þriggja ára
og mun hann einungis spila með
sveitinni í fríum.
En getur bandið spilað án Har-
aldar? „Já, við höfum meira að
segja tekið túr um landið án hans,“
segir Unnsteinn og vísar í tón-
leikaferð frá árinu 2010. „Dans-
sporin eru mikilvæg þegar fólk
þekkir ekki lögin en núna er þetta
ekki mikið stress. Áhorfendur eru
byrjaðir að syngja með og úti eru
áhorfendur farnir að þekkja lögin
meira. Auk þess eru nýju lögin
dansvænni. Það er ekki mikið
pláss fyrir brellur yfir lögin og
þau eru kannski þéttari,“ segir
Unnsteinn. Haraldur bætir við:
„Það er án efa meiri heildarbragur
á plötunni.“ Forsöngvarinn tekur
við: „Þetta er bara meira teknó og
meira stuð.“
„Ef við spilum um jólin þá
kemur hann sem sérstakur gestur
og þá kemur lagið hans Haraldar,
diskólagið sjálft Papa Paulo III,“
segir Unnsteinn. „Það væri svo
steikt ef maður væri fastur í tón-
leikatúrum alla ævi.“
Áhugamaður um söngleiki
Áhugi Haraldar á leiklist er síður
en svo nýr af nálinni. „Ég hef
alltaf verið mikið í leikhúsinu en
hef alveg reynt að finna eitthvað
annað. Þegar ég var yngri ætlaði
ég að vera slökkviliðsmaður og
sirkusstjóri.“
Hann á ekki langt að sækja
áhugann en faðir hans er leikar-
inn og leikstjórinn Stefán Jóns-
son og móðir hans er söngkonan
og dansarinn Agnes Amalía Krist-
jónsdóttir. „Ég fattaði þetta í byrj-
un menntaskóla. Ég gerði nokkur
verkefni þegar ég var yngri en
eftir því sem þau urðu fleiri jókst
áhuginn,“ segir hann.
„Mamma hans Haraldar var
ljónið í Kardimommubænum,“
segir Unnsteinn stoltur og Har-
aldur tekur af honum orðið. „Ég
var alltaf að horfa á það. Hún
hefur leikið í mörgum söngleikj-
um.“ Í sömu mund ljóstrar hann
upp um lúmskan áhuga sinn á því
leiklistarformi. „Ég kann nokkur
lög úr söngleikjum en það er ekki
vinsælt þegar ég syng þau.“
Hann er á leið í klassískt leik-
aranám með áherslu á samtíma-
leiklist og svokallað spunaleik-
hús. „Hann mun leika dópista í
realísku samtímadrama það sem
eftir er,“ bætir Unnsteinn við og
Haraldur hlær og lýsir náminu.
„Mér finnst námið mjög spenn-
andi. Maður er mikið að skapa
sitt eigið ásamt því að læra allt
það sama og í öðrum leiklistar-
skólum. En ég veit ekkert hvernig
útkoman verður.“
Unnsteinn segist hafa skamm-
ast sín fyrir fjölda áhugamála og
hugmynda um framtíðarstörf í
æsku en nú eigi tónlistin hug hans
allan. „Þetta er það eina sem mér
finnst ég knúinn til að gera á hverj-
um degi og það sem mér finnst ég
kunna ótrúlega vel.“ Hann segir
þó að hugurinn leiti í nám í kvik-
myndagerð.
Fyrirtækið Stefánssynir
Að sögn Unnsteins hefur alltaf
verið á dagskrá að Haraldur færi
í leiklistarnám. „Svo kemur hann
aftur og þá höldum við áfram.
Samt ekki endilega sem hljóm-
sveit. Fyrirtækið Stefánssynir
mun alltaf vera til,“ segir hann en
þeir eru báðir Stefánssynir.
Samstarf þeirra nær aftur til
leikskólaáranna. „Við kynntumst
í leikskóla en svo flutti Harald-
ur í Mosó. Þess vegna var hann
ekki í Retro Stefson frá byrjun,“
segir Unnsteinn. Haraldur bætt-
ist í hópinn í febrúar 2008. „Ég
var bara aðdáandi þeirra og kunni
alla textana,“ segir hann og Unn-
steinn rifjar upp. „Haraldur var í
salnum á einum tónleikum og við
fengum hann upp á svið til að spila
á hristu.“ Í kjölfarið voru Stefáns-
synir sameinaðir í Retro Stefson.
Með húðflúr upp á bræðralagið
Fyrsta hljómsveit vinanna var
rappsveitin Rapp 101 árið 2001.
„Við tókum þátt í Rímnaflæði og
kepptum á móti Igor og Bent á
Ingólfstorgi. Við komumst meira
að segja í Stundina okkar,“ segir
Unnsteinn sem var þá ellefu og
Haraldur tíu ára. „Svo gerðum við
alltaf stuttmyndir þegar það voru
pabbahelgar hjá Haraldi,“ segir
hann og rekur sögu bræðralagsins.
„Við erum meira segja komnir
með tattú upp á það,“ segir Unn-
steinn og lyftir upp erminni svo
húðflúr með frönsku áletruninni
Stefánssynir kemur í ljós á upp-
handleggnum. Haraldur á eftir að
næla sér í húðflúr en yngri bróð-
ir Unnsteins ber sams konar. „Já,
Haraldur ætlar að fá sér á ilina.“
Með húðflúr upp á bræðralagið
Retro Stefson gefur út samnefnda plötu á haustdögum sem kemur í kjölfarið út um alla Evrópu. Á sama tíma verða breytingar
hjá bandinu þegar Haraldur Ari Stefánsson heldur til London í leiklistarnám. Hallfríður Þóra Tryggvadóttir ræddi um vinsældir
hljómsveitarinnar og fyrirtækið Stefánssyni við hann og forsöngvarann Unnstein Manuel Stefánsson yfir svörtu kaffi og tei.
STEFÁNSSYNIR Haraldur Ari er á leið í þriggja ára leiklistarnám í Central School of Speech and Drama og mun spila með bandinu í fríum. Unnsteinn segir samstarf þeirra vina halda áfram. „Svo kemur hann aftur og þá
höldum við áfram. Samt ekki endilega sem hljómsveit. Fyrirtækið Stefánssynir mun alltaf vera til.“ FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Við tókum þátt í Rímnaflæði og kepptum á móti Igor og
Bent á Ingólfstorgi. Við komumst meira að segja í Stund-
ina okkar.