Fjarðarpósturinn - 31.08.1995, Page 8

8 FJARÐARPÓSTURINN
Útgefandi:FJARÐARPÓSTURINN hf. Bæjarhraun 16, 220 Hafnar-
fjörður. Símar, ritstjóm 565 1945,auglýsingar 565 1745, símbréf 565 0835.
Framkvæmdastjóri: Óli Jón Ólason, ritstjóri: Friðrik Indriðason, íþróttir og
heilsa: Jóhann Guðni Reynisson, innheimta og dreifmg: Steinunn Hansdóttir,
umbrot: Fjarðarpósturinn, prentun: Borgarprent.
Vikublað í 10 ár
í þessu blaði minnumst við þess að tíu ár eru liðin síð-
an Fjarðarpósturinn fór að koma út vikulega. Aður hafði
blaðið komið út í tæp tvö ár, án reglulegra útgáfudaga.
Fjarðarpósturinn er rekinn sem fréttablað Hafnfirðinga
og flytur Hafnfirðingum fréttir úr bæjarlífinu. A þessum
árum hefur hluti af sögu Hafnarfjarðar verið skráður í
Fjarðarpóstinn. Sögulegar heimildir sem færa komandi
kynslóðum upplýsingar um bæjarlífið eins og það var
hverju sinni.
í leiðara blaðsins fyrir tíu árum segir m.a. “I jafnstóru
bæjarfélagi og Hafnarfirði er mikilvægt að til sé frétta-
blað með reglulegri útgáfu.”
“Fréttaflutningur og efnistök Fjarðarpóstsins hafa ver-
ið og munu áfram verða óháð stjómmálafélögum í bæn-
um. Hins vegar er blaðið tilbúið að birta stuttar greinar
þeirra sem vilja koma skoðunum sínum á framfæri varð-
andi málefni sem snerta Hafnarfjörð.”
“Fjarðarpósturinn er einnig sterkur vettvangur fyrir
auglýsendur, sem í síauknum mæli þurfa að halda tengsl-
um við almenning.”
Þrátt fyrir mikil umbrot í fjölmiðlaheiminum þá em
þessi brot úr 10 ára gömlum leiðara blaðsins enn í fullu
gildi. Fjarðarpósturinn mun áfram verða Fréttablað
Hafnfirðinga.
Flotkví
Eins og Hafnfirðingar hafa orðið áþreifanlega varir er
búið að flytja flotkvf til bæjarins. Þegar áform um að
koma slíku tæki upp í höfninni hér komu til umræðu fyr-
ir nokkrum mánuðum taldi Fjarðarpósturinn ástæðu til
að fagna þeim. Sú skoðun er óbreytt að grunni til enda
ljóst að fjöldi manns getur fengið vinnu við flotkvína.
Hinsvegar verður að gera alvarlegar athugasemdir við
það hvemig að málinu var staðið af hálfu eigenda flot-
kvíarinnar. Það gengur ekki að stilla heilu bæjarfélagi
upp við vegg eins og gert var með því að segja: Hér er
kvíin og ef þið útvegið henni ekki samastað munum við
flytja með alla okkar starfsemi í annað bæjarfélag. Fyrir
lá að unnið var að mælingum til að finna flotkví hentug-
an stað og að niðurstöður úr þeim mælingum láu ekki
fyrir. Þar að auki höfðu bæjaryfirvöld ekki gefið leyfi
fyrir flutningi flotkvíar til Hafnarfjarðar. Að koma með
flotkvína án þess að tala við kóng eða prest er mikill ljóð-
ur á annars ágætu máli fyrir bæjarfélagið.
Friðrik Indriðason
"Skemmti-
legur og
fróðleg-
ur tfmi”
Rætt við tvo af stofnendum Fjarðarpóstsins, þá Ell-
ert Borgar Þorvaldsson og Rúnar Brynjólfsson
“Þakka þér fyrir spjallið og
vertu blessaður,” sagði Rúnar
Brynjólfsson við mig um leið og
Ellert Borgar Þorvaldsson kom
inn úr dyrunum nokkrum mínút-
um yfir hálf þrjú.
Við höfðum mælt okkur mót á
skrifstofu Fjarðarpóstsins klukkan
hálf þrjú og Ellert kom eins og áður
segir nokkrum mínútum of
seint. “Þú kannt þetta enn-
þá,” svaraði Ellert og það
Íeyndi sér ekki að þarna voru
ekki bara að hittast gamlir
vinnufélagar heldur góðir
vinir og glensið var eðlilegt
og fölskvalaust.
Eftir að menn höfðu heils-
ast var sest niður yfir kaffi-
bolla og byrjað að spjalla.
Tilefnið er að tíu ár eru liðin
frá því að Fjarðarpósturinn
byrjaði að koma út reglulega
einu sinni í viku.
Og við byrjuðum að spjal-
la itm aðdragandann að því
að þeir fóru yfirleitt út í
blaðamennsku, kennararnir í
Öldutúnsskólanum. Voru það
umræðurnar á kennarastof-
unni sem urðu til þess að
menn urðu að fá útrás í að
skrifa? “Já, auðvitað var
mikið rætt um þjóðmál og
bæjarmál á kennarastofunni,
en það var kannski það að
við vildum láta gott af okkur
leiða og reyna að lyfta bæjar-
lífinu aðeins upp með því að
gefa út fréttablað,” segja þeir
og Rúnar bætir kankvís við
og lítur á félaga sinn, “við vorum
ekkert farnir að skipta okkur af póli-
tík á þessum árum, þó mér sýnist
sumir vera farnir að gera það núna.”
Útgáfa hefst
Arið 1971 hófu nokkrir kennarar í
Öldutúnsskólanum að gefa út blað
og gáfu það út í rúmt ár. Það blað
hét Fjarðarfréttir. Þeir Ellert Borgar,
Rúnar og Guðmundur Sveinsson, en
hann lést fyrr á þessu ári, vöktu það
blað upp og hófu ásamt fleiri kenn-
urum að gefa Fjarðarfréttir út aftur
1979. Fljótlega urðu þeir síðan eftir
þrír með útgáfuna, Ellert, Guð-
mundur og Rúnar. Blaðið var hugs-
að sem mánaðarblað og var aðallega
með ýmislegt dægurefni, ásamt við-
tölum og stuttum fréttum. Blaðið
fékk góðar viðtökur hjá bæjarbúum
og gekk nokkuð vel. Arið 1983 um
haustið var svo söðlað um og Fjarð-
arpósturinn hóf göngu sína. I kynn-
ingu á útgáfunni á forsíðu blaðsins
undir fyrirsögninni “Nýtt blað á
gömlum grunni,” er m.a. sagt
“Fjarðarpósturinn, sem nú kemur í
fyrsta sinn fyrir augu Hafnfirðinga,
er vissulega nýtt blað, en byggist á
gömlum grunni eigi að síður” og
ennfremur “Blaðið verður fréttablað
með svipuðu sniði og Fjarðarfréttir
hafa verið, að því undanskildu, að
brotið er minna og meira lagt upp úr
stuttum fréttum og myndefni” og
síðar segir, “Fjarðarpósturinn mun,
eins og Fjarðarfréttir, verða óháður
stjórnmálaöflunum í bænum. Mark-
mið blaðsins er fyrst og fremst að
fjalla um hafnfirsk málefni og taka
þátt í því að styrkja stöðu Hafnar-
fjarðar sem sjálfstæðs bæjarfélags.
Jafnframt er blaðið opinn vettvangur
fyrir þá sem vilja leggja orð í belg
um bæjarmálefnin. Þá má ekki gley-
ma hlutverki blaðsins sem miðils
fyrir þá sem vilja auglýsa vöru og
þjónustu í bænum.” Þá er tilkynnt að
Fjarðarfréttir muni halda áfram að
koma út öðru hverju.
En hvað var þess valdandi að þeir
ákváðu að gefa út vikublað? “Það
kom nú margt til,” segir Rúnar, “við
vorum búnir að vera í þessu nokkuð
lengi í svona óreglulegri útgáfu, þar
sem útgáfudagur var ekki alveg
ákveðinn. Eitt af því sem
okkur fannst leiðinlegt við
það var að þegar við vorum
að skrifa fréttir þá vissi mað-
ur ekki hvenær þær kæmu
fyrir augu lesenda. Fréttin
var þá oft orðin úrelt og varð
að taka hana út.” Og hann lít-
ur á Ellert og spyr “er þetta
ekki rétt?” “Jú,” svarar Ellert
og bætir við “Við vorum bún-
ir að vera með þetta alit
heima hjá okkur. Við vorum
allir í fullri kennslu, svo að
síðdegin, kvöldin og helgarn-
ar var sá tími sem við höfð-
um en það sem ef til vill
skipti sköpum var það að
okkar betri helmingar voru
tilbúnir til að koma meir inn í
útgáfuna.”
Það var ákveðið að leigja
húsnæði undir reksturinn og
var fyrst leigt á Hringbraut-
inni, hjá þeim fróða og
skemmtilega manni, Einar í
Ertu. “Hann kom oft í heim-
sókn til okkar og var auð-
fúsugestur, enda kunni hann
mikið af skemmtilegum sög-
um og sagði skemmtilega og
lifandi frá. Það var oft mikið
hlegið,” segja þeir og það er auðséð
að upprifjun á þessum tíma kitlar
hláturtaugarnar, enda er nú rifjuð
upp hver sagan á fætur annarri og á
milli hláturs og gríns segja þeir
gjarnan hlægjandi, “Þetta máttu nú
ekki hafa eftir.” Það er nú freistandi
að láta nokkrar fjúka, en ég verð að
virða vilja þeirra, að mestu, læt því
eina stutta sögu fylgja hér með. Ein-
ar í Ertu sagði þeim einu sinni, að
sér hefði tekist að æsa mann niður,
en ekki æsa mann upp eins og menn
gera venjulega. Jú, hann hafði verið
á gangi í bænum og hitt þar mann,
sem vinnur hjá rafveitunni. Þeir
tóku tal saman á meðan maðurinn
hélt áfram vinnu sinni að gera við
rafleiðslur upp í staur og í hita um-
ræðnanna varð maðurinn svo æstur
FJflRÐBR bgmi wtzi'öit Dbstunnn
ikólarnir nefjast IJAKOAUnxsl L KINN VfKUILAI 4,Mf «* »»« tmu, , IWlUH )<■> <M MM« HftUOT* •< «< *»•» OohMt.f M*»..»•» UwM »*«.»•
MlUu 1 f » »»-•■». »1 »A-MM U « le. f.i. M-w. 1* U M«4»« iMMMhes. mt m (>n li U4»IhA»«» m*i» d«Mui|
mm « •.»!> m • «|WJ* tdMi * «vm luM» I- W* WS ta tnm tUntínk* * tM w!> mm K> •USuunfaK. na 11 tð » Vmfti tm* «d**• I>M»IW»»MM|UW 1 h« IKJHil.iMimM.ilá.llwa.M.iuMl.l.i. «•* O W»ÍM»V|» m»*». pri »■»<* »)■» ÍHKUfnl •<» M >n».|«.»l. »•«*,»»i. I.UU'm »4IMI .►», w 1*1 »• M'«uMrti.*H.» t*t l.t«k«ta.WuS,.4HJIi»HMUll..|.>|
*tjm i. XMcafet. ).«.•«.* ■»* U. wmotat M4M «U tin'mim K« «ih U> **»*>,* Þpw U wl»*>mi lu—i-
egrunarnefnd veitlr 16 verðlaun WW >m«. Ihhni oí i*. Ma IMwgnhi «»* m. U )*&-,=■-. m*i» 1 M« tremt" s-AviiK'.af* U*« <m »ar ldt> Mu Mirta ««tm* Mr *m ■«« i«w im iu»ai»u, «►-.!•» t,u Sf*, «*»**»• mNNlMMMIlMiA «1 »r 1Q«W llMW tmi taJaUs « miUIhii «*. M «H» t NftWjM 14 lilllll. »4M lli«»'. ».l«* fcnJi- 1"» UU4Mn nMr »-* m* |m» «1 Urtm h» M W4,.| 4M1I..IJ.I-..M 1 liM» «« •«»*•««<« toMifcik. IIÍÍMM.MHVGAHWÓMMA 14il«Mkw.l»-U<qiiU«illuUi>i»MI»Ui W»v4 ktim. u| U|n. »U« l U «*« lU M HfU. IM Mialda kw««H«)|l«4« N »«• Ijm»i>>
Im4* M .UmU—si» l»rtr lm» HwMttl WW* Im» HliwiWw. tf <«UM» «•% i llfcrt. . »«•»*><» r»wlrtl»»»
»vr« -->v ,*» aMltUldliUiW WUH t*. Hl—d «■»»■<» f 4 ífcu- 1 ftttmitm*<d l *•> A •uw'Ul.i Im^».i M- fmr 4j»>* vusJM *% U* CZ*» ftwf* KíS»i i óndarm <r Urutl Ujr* tluúdlvii ^SSSSfSStlSt i tmrmmU>, U«l* Wi«» UUiMkl~m**t |! 4*í4» » 1J VKinurÓMIM M DRLIIT f CURD knrtfra.lufeuia) >.j »V»^» »l((l* I>«4 »«•• V»»« M
MJW 4(WI«^ kdiMulrtrtiUliUiftlMÍMli « »«»4l l|ui»i>»<—« i Inirtil« JHfAMI VI X UÓDAK VIDIÓKll HutaHMÍM nUM «• IMT fcf lill* «< M4MM . ( .rtf irr (,rf.fT,r
! imHHmT' >*J-X. h'.ih-j * Jí* V |»< M Wl*. HkMl «4« .U4 MMlMttC.
Forsíðan á fyrsta blaðinu eftir að vikuleg útgáfa hófst