Dagfari - 15.04.2003, Qupperneq 10

Ekki í okkar nafni!
Avarp flutt á mótmœlastöðu við Stjórnarráðið þann 19. apríl 2003
Frá upphafi töluðu Bandaríkjamenn um stríðið í frak eins og það væri
töluvleikur.
Á fyrsta borði er sprengt úr lofti - skapaður eins mikill ótti og eins mikil
eyðilegging og mögulegt er.
Á öðru borði var farið niður á jörðina. Fólk drepið í návígi. Óttinn herrtur til
muna.
Við erum nú stödd á þriðja borði.
Þar tekur sá sem á leiknum heldur öll völd í sínar hendur. Markmiðið er að
vemda það sem máli skiptir en leyfa þó eyðileggingunni að blómstra.
Það er ekki á starfssviði innrásarliðsins, hinna nýju valdhafa, að vernda fólk,
eigur þess og ástvini. Heldur ekki óbætanleg menningarverðmæti.
í liðinni viku horfðu hinir nýju varðliðar, sem fylla götur Bagdad í nafni
lýðræðis og öryggis, upp á það þegar þjóðskjalasafn og þjóðminjasafn íraka
voru lögð í rúst. Öllu lauslegu var stolið eða kastað á eld.
Merkilegustu skjöl og fornmunir mannkynssögunnar heyra nú sögunni til í
orðsins fyllstu merkingu og verða aldrei endurheimt. Saga þjóðanna fyrir
botni miðjarðarhafs verður aldrei söm á eftir, saga þess svæðis sem kallað
hefur verið vagga heimsmenningarinnar.
Um sama leyti og söfnin tvö voru lögð í rúst barst sigri hrósandi tilkynning
frá Pentagon - búið væri að ná valdi á öllum olíulindum landsins. Engu máli
virtist skipta hversu mörgum mannslífum var fórnað fyrir þær lindir.
Ef tölvuleikurinn hefði gerst á íslandi hefði sprengju verið kastað á
Árnastofnun. Ekki nokkur einasta handritstætla eftir.
Á þjóðminjasafni íraka voru m.a. varðveittar fyrstu tilraunir mannsins til að
skrifa - til að tjá sig skynsamlega. Eins og hendi væri veifað eru þær að engu
orðnar og maður getur ekki annað en óttast að sjálf skynsemin hafi horfið
með þeim.