Aðventfréttir - 01.07.1988, Blaðsíða 11

.©
BOÐUN EÐA
ENDURNÝJUN:
VALKOSTIR?
Eftir dr. Jan Paulsen,
formann Stór-Evrópudeildarinnar
Ekki alls fyrir löngu sagði kennari nokkur við mig: "Það eina sem
málgagn deildarinnar, Light, virðist skrifa um þessa dagana er
"uppskera." Gerist ekkert annað sem við sem söfnuður ættum að
íhuga? Er þetta ekki að verða all einhliða?"
Þessi spurning getur gefið ýmis-
legt í skyn. Að minnsta kosti það
að sá kostur eða fréttaflutningur
sem málgagn deildarinnar býður
upp á sé einhliða og úr jafnvægi.
En mig grunar að hún gefi annað
í skyn, eitthvað djúpstæðara.
Alla vega er þetta spurning sem
er þess virði að íhuga.
Söfnuður okkar um allan heim
hefur nú í nokkur ár haft
uppskeru hugtakið fyrir sjónum.
Við stefndum að 1000 daga
uppskeru áforminu fyrir heims-
ráðstefnuna 1985. Fram að 1990
er lykilorðið "uppskera 90." Og
margir segja ef til vill: Það er
sannarlega mikilvægt að boða
boðskapinn, en er ekki einnig
mikilvægt að styrkja þá sem
þegar eru innan safnaðarins? Er
ekki hætta á að allt í lífi
safnaðarins verði einn talna-
leikur? Við verðum að gera okkur
grein fyrir því að árangur safn-
aðarins er ekki einungis metinn
í fjölda og upphæðum. Hver
gætir að bakdyrunum á meðan
"móttökunefndin" stendur við
aðaldyrnar til þess að taka á
móti nýjum meðlimum? Að leiða
nýja meðlimi inn í söfnuðinn er
atriði út af fyrir sig. En hvernig
sjáum við þeim fyrir næringu
sem þegar eru meðlimir safn-
aðarins?
Þetta eru mjög þýðingarmiklar
spurningar fyrir söfnuðinn í
heild. Þær krefjast svars, hjá
þeim verður ekki komist. Það má
vel vera að alheimssöfnuður
okkar ætti að velja sér sérstakt
áhersluefni fyrir næstu fimm
árin sem viðkemur andlegri
endurnýjun, næringu og vexti
innan safnaðarins. Með einmitt
þetta í huga hefur aðalleiðtogi
okkar, Neal C. Wilson, tekið upp
umræðu um andlega endurnýjun.
Fólk sem lifir í eftirvæntingu
skjótrar endurkomu Krists getur
ekki verið hlutlaust hvað varðar
það að vera andlega viðbúinn.
Persóna, sem rannsakar Ritn-
inguna og fylgist nákvæmlega
með heimsviðburðum getur ekki
verið í vafa um að heimurinn í
dag er dæmdur. Það er einungis
spurning um tíma. Tákn tímanna
verða ekki skýrari. En dagurinn
og stundin eru í hönd Guðs. Sá
sem hefur tekið eftir viðbúnaði
fólks Guðs, umfangi og áhrifum
boðunarinnar og I hve miklum
mæli öfl hins illa hafa verið
ófrægjuð um alla eilífð mun taka
sjálfstæða ákvörðun þegar þar að
kemur. Hið innblásna orð varar
við vangaveltum varðandi tíma.
Þannig rannsóknir stuðla hvorki
að bættum vitnisburði safnaðarins
né persónulegum viðbúnaði ein-
staklinga.
Undirbúningur hvað varðar hlut-
verk okkar og stöðu í fyrir-
ætlun Guðs er bæði einstaklings-
bundinn og sameiginlegur. Hann
viðkemur bæði andlegri stöðu
einstaklingsins og vitnisburði og
þjónustu alls "líkamans", þ.e.
safnaðarins. Það að vera viðbúinn
gefur til kynna bæði persónu-
legan og sameiginlegan lífsstíl
safnaðarins þar sem við erum
hreinskilin og raunsæ varðandi
gildismat okkar og markmið.
En boðun eða endurnýjun,
stendur valið í raun og veru um
annað hvort? Jafnvel þegar það
er ákjósanlegt og við sækjumst
eftir áherslubreytingum, þá eru
öfgar á hvaða sviði lífs sem er
af hinu illa. Tökum sem dæmi
atriðið andleg endurnýjun.
Vitanlega er þetta mikilvægt
atriði, og þetta á sér aldrei stað
af sjálfum sér. Ef andlegt
andrúmsloft á að vera til staðar
verður að stuðla að því á ná-
kvæman og kerfisbundin hátt. En
ef ekki er gætt að jafnvægi
getur jafnvel þetta mikilvæga
atriði kastað af sér óvelkomnum
skuggum: Persónuleg andleg end-
urnýjun snýst í auknum mæli um
eigin mál og þar af leiðir aukin
fjarlægð til annarra, hvort sem
þeir eru innan eða utan safnað-
arins. Persónuleg andleg sjálfs-
skoðun verður mjög gjarnan að
andlegu mati á öðrum. Maður
kemst ekki einungis að niður-
stöðum um persónulegt andlegt
líf sjálfs síns sem ef til vill eru
nokkuð nálægt því að vera rétt-
ar, heldur hefur maður gert
uppgötvanir og myndað sér skoð-
anir um andlegt líf meðbræðra
sinna í söfnuðinum sem miklu
ólíklegra er að séu skekkju-
lausar.
Ég er viss um að hvor sem er af
framangreindum öfgum eru
skaðlegir hvað varðar per-
sónulegan og sameiginlegan
undirbúning okkar sem fólks
Guðs. Þetta myndi skaða
einstaklinginn og söfnuðinn í
heild.
Þannig að valið sé ekki byggt á
Framhald á bls. 14
AÖventfréttir 6-7. 1988