Aðventfréttir - 01.01.1999, Blaðsíða 11

ADRA - Aserbadjan
Hjálparstarf aðventista í Aserbadjan
Starf okkar í Aserbadjan, sem er eitt
af fyrrum lýðveldum Sovétríkj-
anna, hófst eftir að Sovétríkin lið-
uðust í sundur. I fyrra valdi stjóm Sam-
takanna okkar hér á Islandi að styrkja
uppbyggingarstarf safnaðarins þar í
landi. Það felst í því m.a. að setja á stofn
heilsugæslustöð í borginni Baku, sem
veita mun almenna læknisþjónustu,
meðferð við áfengissýki og fræðslu um
almennt betri lífsstíl.
Þessi aðstoð frá íslandi tengdist inn-
söfnunarátakinu, sem við öll könnumst
við.
Nýlega barst okkur bréf frá forstöðu-
manni ADRA í Aserbadjan vegna þess-
arar aðstoðar okkar, en ADRA er Al-
þjóða þróunar- og líknarstofnun Að-
ventista.
Heilsugæslustöðin er ekki fullbúin
ennþá, en hann segir frá ýmsum þáttum
starfsins, svo sem matvæladreifingu,
leiðbeiningum við garðrækt og fleira.
En okkur langar til að miðla ykkur
frásögn konu, Gabríellu Phillips, sem er
eiginkona eins starfsmannsins þarna.
Hún kom á fót hvíldardagsskóla fyrir
böm sem Aygyn, 18 ára gamall innfædd-
ur unglingur, aðstoðaði hana við. Hann
er einnig túlkurinn hennar.
Til hvíldardagsskólans koma að jafn-
aði 40 böm með mæðrum sínum. í
bamahópnum voru tvö systkin: Sultan
10 ára og Olga 15 ára. Svo var það
nokkrar helgar { röð, sem þessi systkin
komu ekki og Gabriella velti því fyrir sér
hvers vegna svo væri.
En ungi túlkurinn hennar, sem líka
var einn hinna fyrstu til að snúast til
kristinnar trúar í þessu múhameðstrúar-
samfélagi, sagði henni sögu fjölskyld-
unnar og frá mótstöðunni sem börnin
mættu vegna trúar sinnar.
Gabríella bað fyrir þeim og fannst
sem hún ætti að heimsækja fjölskyld-
una, en samt risu ýmsar spurningar í
huga hennar. Gat verið að heimsókn frá
henni gerði ef til vill aðstæður barnanna
erfiðari?
En hún ákvað að fara. Alla, móðir
bamanna, tók henni mjög vel, en faðir-
inn vildi í fyrstu ekki við hana tala og lét
hana finna að hún væri ekki velkomin.
Hún bað í hljóði um visku til að bregð-
ast við kringumstæðunum og Guð svar-
aði bæn hennar, því faðirinn kom inn í
herbergið þar sem hún var með Öllu og
hún fékk tækifæri til að bjóða honum að
koma og sjá sjálfur starfsemina sem
bömin hans nutu.
Næsta hvíldardag voru Olga og Sult-
an aftur á samkomu og eftir um það bil
mánuð sameinaðist Alla, móðir þeirra,
litla leshópnum. Hún kom með Biblíuna
sína með sér. Á þeim tíma sem í hönd
fór var greinilegt að trú Öllu óx - hún
spurði spuminga og kunni vel að meta
umhyggjuna sem hún mætti. Þetta var
eilítil uppbót fyrir allan þann sársauka
og eymd sem var hlutskipti hennar í líf-
inu.
Alla var frá Hvíta Rússlandi, fjarri
ættingjum sínum, lítilsvirt af fjölskyldu
mannsins síns af því að hún var ekki
Múslimi eða Aseri, en svo nefnist þjóð-
emi fólksins í Aserbadjan. Hún var gift
drykkjumanni, sem hafði verið atvinnu-
laus í langan tíma.
Fyrir 10 dögum (en Gabríella skrifar
þessar línur í júní s.l. sumar) kom bróðir
hennar ffá Hvíta Rússlandi til að heim-
sækja hana. Hún hafði ekki séð hann í 7
ár. En þvf miður kom hann of seint, því
að Alla gat ekki lengur talað. Þrem vik-
um áður hafði hún fengið heilablóðfall
og var greind með blóðtappa. Hún var
rúmföst uns dauðinn kvaddi dyra.
Daginn áður en hún missti meðvit-
und sagði hún Elshan, sem er einn af
leiðtogum hjálparstarfsins, frá ákvörðun
sinni um að taka skírn. Það var friður í
augum hennar.
Fyrir tveimur dögum dó hún. Maður-
inn hennar var svo drukkinn að hann
vissi tæpast hvað var að ske í kringum
hann. Utfarardagurinn var sá dapurleg-
asti í lífi Gabríellu. Olga og Sultan voru
ráðvillt og hrædd við að vera skilin ein
eftir með föður sínum sem er mjög of-
beldishneigður. Fjölskylda mannsins
hennar leyfði ekki að hún yrði grafin í
kirkjugarði múhameðstrúarmanna, svo
hún var lögð til hinstu hvílu í illa förn-
um kirkjugarði Armena.
Við útförina prédikaði starfsmaður
ADRA - hjálparstarfsins yfir 27 mú-
hameðstrúarmönnum um ástand hinna
látnu og upprisuna. Hann las líka 22.
kafla Opinberunarbókarinnar. En í þessu
landi er mjög takmarkað frelsi til boðun-
ar.
Þetta er ekki endir frásögunnar.
Bróðir Öllu sagði Gabríellu frá því að fá-
einum dögum áður en hún dó, hafði
Guð framkvæmt kraftaverk og leyft
henni að tala við sig. Hún sagði honum
frá þeirri hamingju sem hún hefði nýver-
ið fundið, sagði honum frá Sjöunda dags
aðventistum og starfsmönnum hjálpar-
starfsins. Hún bað hann um að hætta að
drekka og leita að Aðventsöfnuðinum í
Hvíta Rússlandi og sameinast sjálfur
leifum Guðs lýðs.
Bróðir Öllu, sem heitir Velodia,
langar til að finna þá leið sem systir hans
benti honum á og spara saman peninga
til að borga flugfargjaldið til Hvíta Rúss-
lands fyrir Sultan og Olgu. Hann vill
hjálpa þeim til að komast burtu úr því
umhverfi sem þau eru í núna og gefa
þeim betra tækifæri í lífinu.
Gabríella vonar að það geti orðið
sem fyrst.
AðventFréttir
11