Heimilisritið - 01.02.1945, Qupperneq 62

„Eg skal .segja þér Anna“,
sagði Martin, „að ég held það
sé bezt að þú farir með henni á
myndina. Eg hef haft hálfgerðan
höfuðverk í dag, svo að ég er
ekki upplagður til að dansa í
kvöld. Sennilega hef ég verið of
lengi í sólskininu. Eg ætla
snemma í rúmið“.
Anna vissi að Martin langaði
til að vera eiiin, vissi að hann
myndi verða eirðarlaus þangað
til hann hefði fengið fréttir af
Íeiksýningunni.
Hún féllst því á uppástungu
hans, og þær Matilda horfðu á
kvikmynd í hinum litla bíósal
skipsins.
Að sýningunni lokinni og þeg-
ar Anna hafði fylgt gömlu kon-
unni til klefa síns, fór hún að
svipast um eftir Martin. Hann
var ekki í þeirra klefa.
Hún leitaði árangurslaust um
allt þilfarið. Þegar hún gekk
fram hjá dyrunum á reykingar-
salnum leit hún inn um þær.
í djúpum hægindastól, innst í
salnum, sat Martin sofandi, á
borði fyrir framan hann var
tómt vínglas.
Anna flýtti sér til hans og
tók í annan handlegg honum.
„Martin, vaknaðu!“ kallaði
hún.
Hann leit undrandi 'upp, og
hún sá að hann hafði drukkið.
Hann reis með erfiðismunum á
fætur. Þegar þau komu inn í
klefa þeirra, sagði hann þvoglu-
legri rödd:
„Fyrirgefðu, Anna, ég fékk
mér einn sterkann. Eg mátti til
með að hressa mig á ein-
hverju“.
Daginn eftir, þegar þau Anna
og Martin stóðu við borðstokk-
inn og horfðu á hinar ljósleitu
byggingar í Gotenburg smáhverfa
út við sjóndeildarhringinn, gekk
skipsþjónn einn rakleiðis til
Martins.
„Fyrirgefið, eruð þér Martin
Foster ?“
Martin kinkaði kolli og mað-
urinn rétti honum gult umslag.
„Eg er með símskeyti til yðar“.
Anna fékk ákafan hjartslátt.
Það hlaut að flytjá fréttir
frá leiksýningunni. Nú fékk
Martin úr því skorið, hvort leik-
ritið hefði gert lukku eða ekki.
Hann opnaði umslagið í flýti,
og reyndi að láta ekki bera á því,
hvað honum var mikið niðri fyr-
ir.
Anna beið forvitin á meðan
hann las símskeytið. Svo rak
hann upp háværan hlátur.
„Hvað — hvað stendur í
skeytinu, Martin ?“, stundi Annna.
„Er það varðandi leikritið?"
Hann kinkaði kollli og rétti
henni skeytið. Hann var sigri-
hrósandi á svip.
Anna las: „Til hamingju. Blöð-
in segja „Háflug“ bezta gleði-
leik síðasta áratugs. Zena“.
Anna leit til Martins. Augu
hans tindruðu.
Framhald í næsta hefti.
60
HEIMILISRITIÐ