Læknablaðið - 01.01.1933, Qupperneq 26

20
LÆKNABLAÐIÐ
Sem diureticum ráÖleggur Glaessner eimaÖ vatn þer os við uræmi, hyper-
tensio án arteriosclerosis og þvagsteinum. — Vallery-Radot og Gilbrin hafa
me'Ö góSum árangri notaS ammonium nitrat, 8—12 g. á dag, viS bjúg af
hjartabilun. Nonnenbruch hefir notaS salyrgan 2 ccm. intraabdominalt, viS
ascites, aS sögn meS góSum árangri. — Ýms ný meSul hafa veriS reynd
viS auknum blóSþrýstingi, svo sem natrium-cholat, 0,05—0,1 gram, dælt
undir húS. Roch o. fl. mæla meS hypertoniskri glukose-upplausn inn í
æS. — Lifrarát viÖ anæmia perniciosa virÖist standast raun reynslunnar,
og ef ekki dugar aS gefa lifrina per os, sýnist hún oft koma aS notum, ef
extrakt af henni er gefiS inn í æS. — Þá hefir orSiS mikil framför í aÖ
svæfa menn meÖ lyfjadælingu inn í æSar, og eru mest notuÖ lyfin pernok-
ton nembutal og natriumbromid. Ephedrin reynist vel gegn kollaps, sem
stundum er samfara mænudeyfingu. — MeÖal nýrra kvalastillandi lyfja má
telja lyssa-vaccine, sem notaS hefir veriS meS góSum árangri gegn mig-
ræne og tabes-kvölum. Atropin linar einnig tabeskvalir, ef þvi er dælt inn
í æS. — Mb. Addisonii hefir tekist aÖ lækna meS extrakti úr berki nýrna-
hettunnar, en lyfiÖ er svo dýrt, aS kostnaÖurinn hlýtur aÖ vera almennri
notkun mikill tálmi. — Pituitrin, eÖa annaS extrakt úr lob. post. hypo-
physis hefir veriS notaS til lækninga á magasári, þar sem sýra er of mikil.
MeS þeirri meÖferÖ, minkar magasýran viÖ þaS, aS klórsölt aukast í þvagi
og hljóta því aS minka i blóSinu. N. D.
Meðferð á bruna.
I síSasta Lbl. var stuttlega tninst á tannin-meSferS á bruna. Margar radd-
ir heyrast nú ljúka lofsorSi á þessa meSferS og segja hana taka öll-
um öSrum fram. Englendingar þakka þessa aSferÖ G. C. Davidson, sem
kom fram meS hana 1925. AÖalkosturinn viS aSferSina virÖist vera sá,
aÖ garfarasýran bindur eggjahvítuefnin, sem annars resorberast viÖ brun-
ann og geta valdiÖ lífshættulegri toxicosis þegar bruninn er til muna út-
breiddur. Garfarasýran virSist hindra autolysis, sem er aSalhættan viS alla
hina stærri bruna. Dr. Lock skýrÖi í jan. síÖastl. frá þeim árangri sem
fengist hafSi viS meÖferS brunasára i St. Thomas’s spítala undanfarin ár.
Fram aS 1900 hefSi 23—24% af brunasjúklingum spítalans látist af sárum
sínum. Eftir aS pikrinsýra var tekin upp 1900 lækkaSi dánartalan ofan í
14%. En verulega hefSi hún samt fyrst lækkaÖ eftir aS garfarasýran var
upp tekin 1928. 1929 hefSi brunadauSinn komist ofan í 4% og síSan fariS
smálækkandi, þangaS til hann væri orÖinn enginn 1932 (fram i október).
Verstu brunarnir og hættulegustu væru á börnum innan 10 ára aldurs, ]iar
sem reynslan sýndi, aÖ ef /—/ af líkamsyfirborSinu brvnni á þeim aldri,
væri barninu litil lifsvon, á móti / hjá þeim sem komnir eru yfir þennan
aldur. ÚtbreiSsla brunans er langtum þýÖingarmeiri en dýptin, og hættuleg-
astir eru brunar á brjósti, kviÖ og lærum.
ViÖ mikinn bruna er best aÖ gefa sjúkl. fyrst morfin, ennfremur vökvun
per os og’rectum og glucose subcutant. Þegar fyrstu áfallseinkennin (primært
shock) eru liSin hjá, er sjúkl. aftur gefiS morfin til aÖ stilla kvalir hans, og
síSan brunasáriÖ tekiÖ til meSferSar. Föt eru skorin gætilega af, blöSrur
opnaSar, lausar skinnflögur kliptar af og alt brunasvæÖiÖ hreinsaS meS
sápuspiritus. SíÖan er 2)X% vatnsblanda af acid. tannic. pensluS yfir alt
svæSiS meÖ mjúkum pensli, og vill dr. Lock engar umbúSir setja yfir, held-