Læknablaðið - 01.08.1941, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIfl
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
RITSTJÓIÍN: JÓHANN SÆMUNDSSON, JÓN STEFFENSEN,
JÚLÍUS SIGURJÓNSSON.
27. árg. Reykjavík 1941. 6. tbl. ~
Kalziummagn rauðu blóðkorn-
anna í manni og kalziumskipti
milli blóðkorna og blóðvessi.
Eftir Jón Steffensen.
i.
Þaö'er ennþá mjög umþráttaö,
hvort rauðu blóökornin innihaldi
kalzíum; flestir munu þó vera á
þeirri skoöun, aö þau innhaldi eitt-
hvað, en að það sé mjög lítiö, ca.
0.3 mg. % (Thomson og Collip,
>932).
Við athugun á „litteraturnum“
sést að þessi ágreiningur liggur í
ónákvæmni aðferðanna, og er því
nauðsyrílegt að taka þær til nán-
ari athugunar, í því sambandi
reyndist óhjákvæmilegt aö gera
nokkrar takmarkanir. til þess að
hægt væri að bera niðurstöðurnar
saman. í fyrsta lagi hef ég aðeins
tekið þær rannsóknir, sem gerðar
hafa verið á mannsblóði, i öðru lagi
að kalzíið sé ákveðið með aðferð.
Bergeim og Halvorsen (1917)
eða „modifikationar" á henni og
loks sle])pi ég öllum rannsóknum.
sem eru eldri en frá 1922. þar sem
Kramer og Tisdall (1922) hafa
tckið þær til rækilegrar meðferð-
ar. —
Það hafa verið farnar tvær leið-
ir til þess að ákveða kalzium inni-
hald rauðu blóðkornanna. 1 : „Dir-
ekte“ aðferðin. Blóðvessinn
(plasma) er skilinn frá í skilvindu
og kalzíið ákveðið i blóðkorna-
grautnum. Þessa aðferð nota Stan-
ford og Wheatly (1925) og Streef
(1936). Þeir finna ca. 2 mg.% Ca.
í blóðkornagrautnum. 2: „Indi-
rekte‘‘ aðferðin. Kalzíið er ákveðið
í blóði og blóðvessa og innihald
blóðkornanna síðan reiknað út frá
þvi og hæmatocritgiklinu. Kramer
og Tisdall (1922), Leiboff (1929
—30), Rymer og Lewis (11932),
Gulácsy (1932) og Schönberger
(1932) nota þessa aðferð og fá yf-
irleitt mjög breytilegar útkomur og
-r- gildi eru algeng. Rymer og
Lewis eru þeir einu af þessum höf-
undum, sem álita að rauðu blóð-
kornin innhaldi kalzium; þeir
fundu að meðaltali 0.53 mg.% í
þeim. Allir hinir draga þá ályktun,
að blóðkornin innihaldi ekkert kal-
zíum, að visu finna nokkrir þeirra