Læknablaðið - 01.07.1943, Blaðsíða 18

8
LÆKNABLAÐIÐ
ur hefir veriö gefinn, er ef til vill
electrocardiografi, en því vröur
vitanlega ekki við komiö nema á
spítölum, og er auk þess nokkuö
kostnaöarsamt. Á ecg. sjást á-
kveönar breytingar, þegar intoxi-
cationin er í uppsiglingu, og er
þetta mikilsvert, þegar hugleitt er
aö öll meöferöin gengur út á þaö,
að ná hæfilegri intoixcation. Er
þarna oft mjótt á mununum, svo
ekki veröi skaöi — hvorki veröi
of eöa van — og einmitt í þessu
atriöi liggur allur vandinn viö
meðferðina. Meðferöin er auk þess
svo „individuel“, aö sjúklingarnir
þurfa mjög nákvæmt eftirlit, og á
vissu stigi er oft ekki hægt aö
ákveöa skammtinn nema frá einu
skifti til annars.
Mönnum hefir orðið tíðrætt um
að sum digitalislyf væru betri en
örinur, að því leyti, að ekki leiddi
af þeim eitrunareinkenni. Einkum
hefir þessu veriö haldiö fram um
lyf úr digitalis lanata. í þessu er
fólgin mikil hugsanavilla. Öll þau
digitalislyf, sem ekki leiöa af sér
eitrun í hæfilega stórum skömmt-
um eru einskis nýt. Ástæðan getur
ekki verið önnur en sú, aö digitalis-
innihald þeirra er ekki eins og upp
var gefiö — lyfin eru svikin — og
takmarkið, sem einmitt er byrj-
andi intoxication, næst því ekki.
Þetta geta menn ekki um of fest
sér í minni.
Viðvikjandi spurningununi um
contraindicationes, sem alltaf ’hlýt-
ur aö skjóta uþp, er því til aö
svara, aö sé eftir þeiin indication-
um fariö, sem aö framan eru
greindar, þurfa menn ekki aö gera
sér rellu út af þessu. Þetta er þó
ekki svo aö skilja, að ekki geti
hlotist af meðferöinni alvarlegar
afleiðingar á stundum, svo sem t. d.
embolia, þegar hjarta, sem lengi
hefir slegið óreglulega, allt i einu
fer aö slá veglulegar og kröftugar,
en sé vel að gáð eru allar indi-.
cationes, sem fyrst voru nefndar,
svo aökallandi, að lifshætta er að
hafast ekki að, og þýöir þá ekki
aö horfa um of í smámuni, eins
og hugsanlegar óheillaafleiðingar,
sem auk þess eru sjaldgæfar.
Af ásettu ráöi er hér ekki talað
um sérlyf, búin til úr digitalis, né
önnur líkt eöa eins verkandi lyf,
svo sem strophantin og nýrri scilla
lyf. Reynzlan hefir sýnt, að þessi
lyf eru i langflestum tilfellum ó-
nauösynleg til aðnáfullum árangri,
en á hinn bóginn er vandasamara
að ákveða hæfilegan skannnt af
þeim og auk þess eru þau miklu
dýrari. Meö fullkominni duglegri
digitalismeöferö fást veruleg digi-
talisáhrif þegar 2 klst. eftir fyrsta
skammt, og er sjaldgæft, að meira
liggi á en svo, aö þetta sé ekki
nægilegt. í þeim einstöku tilfellum,
þar sem bráöari nauðsyn er fyrir
hendi, er hægt að gripa til stroph-
antins og þessháttar lyfja, en á
hinn bóginn eru þau ver fallin til
langvarandi meöferðar en digitalis,
og miklu erfiöara að fá jafna verk-
un af þeim til langframa. Auk þess
má vitanlega ekki gefa þeim sjúk-
lingum strophantin, sem þegar eru
undir digitalisáhrifum. Eg vil þó
geta þess, að sinn er siöur í landi
hverju í þessu efni. Sumsstaöar, t.
d. á mörgum þýzkum og frönskum
klinikum, er strophantin mjög ál-
mennt notað, en aftur á móti mjög
sjaldan í engilsaxneskum löndum,
og þar sem eg þekki bezt til
á Norðurlöndum (Danmörku).
Ýmsir reyndir hjartasérfræðingar,
svo sem t. d. Thomas Lewis og
Paul D. White telja mjög litla á-
stæöu til aö nota strophantin, og
kveðast stórlega efast urn að það
hafi nokkurntíma yfirburöi yfir
digitalis, en hinsvegar hafi' all-