Læknablaðið - 01.07.1943, Blaðsíða 15

LÆKNA B LAÐ I Ð
meðferð við organiska hjartasjúk-
dóma.
Digitalis'.yf og standardisatio
þeirra.
Fyrsta kraía, sem gera veröur
til digitalislyfja, er að styrkleiki
þeirra sé ntældur, og gefinn upp
nákvæmlega. Af þéssum sökum er
nauðsynlegt aS menn geri sér grein
fyrir helztu aSferSum, sem notaSar
eru viS styrkleikamælingar lyfs-
ins. Venjulegast er nú aS miSa
styrkleikann viS ákveSinn alþjóS-
legan digitalisskammt, en áSur
tíSkaSist mest aS mæla lyfiS í svo-
kölluSum katta- eSa froska-eining-
um, og munu menn rekast á lyf
uppgefin í þessum einingum i
lyfjabúSum hér. Er þar miSaS viS
þann skammt af folia digitalis eSa
tinctura digitalis, sem nægilegur
er til aS valda dauSa Jþessara
ákveSnu tilraunadýra. Svarar i
kattareining til ca. io ctgr. af
folia digitalis, en i froskeining
til 0.6 mg. af sama efni. Ein katt-
areining er þannig sama sent 167
froskeiningar.
Tala digitalislyfja er Iegio.
Mörg þeirra eru óábyggileg og
styrkleiki þeirra ekki mældur. Á
hinn bóginn eru til mörg ágæt
digilalislyf, meS áreiSanlegri og
stöSugri verkun, og er ekki hægt
aS gera upp á mi.lli þeirra aS gæS-
um. Er ekki hægt aS mæla meS
neinu einu þeirra öSru fremur,
hcldur er mest um þaS vert, aS
meitn velji sér til notkunar eitt-
hvert ákveSiS áreiSanlegt lyf, og
haldi sér viS þaS, til aS ná á því
sem fyllstri reynzlu og þekkjngu.
ÁreiSanlegt og handhægt lyf er
tbl. tolior. digitalis standard. á
cg. 10. sem er officinelt. Lyf þetta
er stöSugt í verkunum, nema því
aSeins aS þaS hafi veriS geymt
um of langan tíma, og kann aS
vera á því nokkur hætta hér, þar
sem ntæling á styrkleika fer ekki
i'rarn hér á landi. Ekki virSist þó
aS þær töílur, sent nú eru afgreidd-
ar frá lyfjabúSunum hér hafi tap-
aS neinu af lækningakrafti sínum.
Margir halda upp á tinctura
digita’is, og er þaS taliS áreiSan-
legt og haldgott rneSal, en þess
ber þó aS gæta, aS þegar því er
bætt í ýmiskonar mixturur, eins
og mjög tíSkast, verSa áhrifin
oft mjög vafasöm. Vil eg i því
sambandi leyfa mér aS vísa til
greinar eftir Valtý Albertsson i
5. tölubl. LæknablaSsins 1941. um
lyíseSIasyndir. Um sérleyfin vil
eg láta mér nægja aS skýra frá,
aS eftir víStækum og santvizku-
samlega gerSum rannsóknum, hafa
þau flest reynst i ósamræmi viS
þaS sem upp er gefiS af verk-
smiSjunum.
Aðferðir við digitalisgjafir og
skammtar.
Margar aSferSir yiS digitalis-
gjafir hafa tíSkast. en algengust
er sú aS gefa lyfiS |ier os, og er
hún talin trygg til aS fá fúll
áhrif af lyfinu í 95% tilfella.
,,Mettun“ meS digitalis — digi-
talisatio — er takmarkiS meS allri
meSferSinni, og náist þaS takmark
ekki er öll meSferSin gagnslaus
eSa gagnslítil. Þessu marki má ná
meS ýmsu móti, ýmist meS því
aS gefa mjög stóra skammta af
!\ finu um stuttan tíma, eSa rninni
skammta um lengri tíma. Ýmsar
athuganir hafa veriS á því gerSar
hve stóra skanunta þurfi til aS
metta sjúklinga, en allir þesshátt-
ar ú‘i fikningar geta aSeins orSiS
til leiSbeiningar. vegna þess hve
einstaklingsþoliS er mismunand:,
og fer þaS eftir ýmsu svo sent t. d.
stærS sjúklinga og þyngd, aldri
o. fl. (rrófa áætlun má þó gera