Læknablaðið - 01.09.1943, Blaðsíða 12

38
LÆKNABLAÐIÐ
þeirra hjóna. Hann andaðist i
Reykjavík 15. júli eftir fárra daga
legu á Landakotsspítala. Bana-
mein hans var hjartabilun.
Snorri Halldórsson var ágætur
sonur fósturjaröar sinnar og fyr-
irmyndar héraðslæknir. Hann tók
sér ungur bólfestu í góðri sveit
og vann þar sitt ævistarf í kyrr-
þey og af hinni mestu alúð. Honum
kom aldrei til hugar að telja eftir
sér að gegna hinu erfiða starfi,
enda hlaut hann að verðleikum
ós'kipta hylli 0g óskipt traust hér-
aðsbúa sinna. Bændurnir, nágrann-
ar hans, gerðu hinn óframgjarna
mann að oddvita sínum i sveita-
og héraðsmálum, enda skildi hann
og flestum fremur hið margþætta
starf góðra héraðslækna. Snorri
sál. var talinn góður læknir sjúkra,
umhyggjusamur, nákvæmur og
dugandi, en hann kappkostaði
einnig að bægja hverskyns böli
frá dyrum héraðshúa sinna með
j)vi að vera Jjeim skjól og skjöld-
ur og hollur ráðgjafi.
Snorri sál. skilur eftir sig fagra
og glæsilega minningu. Hann var
rúmlega meðalmaður á hæð, vel á
sig kominn og ramrnur að afli. Ó-
áleitinn við aðra, en fastur fyrir,
ef á hann var leitað. Hann var
mjög bjartur yfirlitum og fríður
sýnum, hægur og prúður í fram-
göngu, svo að af bar, en þó jafnan
glaður og hýr í sinni. Þótt hann
væri dulur maður og fáskiptinn,
var hann vinmargur vegna prúð-
mennsku sinnar, hins glaða og ein-
læga viðmóts, og annara mann-
kosta.
Þannig var Snorri sál., er leiðir
okkar skildust í Háskólanum. Sið-
astliðið ár vorum við aftur saman
eina kveldstund og hrá mér í brún,
að sjá hve hann var breyttur. Prúð-
mennskan var að vísu hin sarna og
yfirlitið bjart og hlýtt, en mér
duldist þó ekki, að þung J>r:ytu-
ský vörpuðu nú skugga sínum á
hið glaða og hýra fas æskuáranna.
Margra ára Jumgar áhyggjur og
andvökunætur hins yfir mála sam-
vizkusama læknis höfðu auðsjáan-
lega lamað hinn hrausta mann.
Hann þjónaði einu af erfiðustu
héruðum landsins í yfir 20 ár og
rann ekki af hólmi. Hann sótti
aldrei um hægara starf. Hann elsk-
aði sveitina sína og fólkið sitt og
svndi til hinztu stundar, að hann
vildi ekki hlífa sjálfum sér við
þeitn skyldum, er hann hafði tekið
að sér. Hann fó: dauðveikur upp
úr rúininu til þess að líkna konu
i barnsnauð. Það var hin siðasta
læknisferð hans. Hann féll í valinn
aðeins 54 ára gamall.
Óskar Einarsson.
Ljósmæðraskortur er nú mjög
tilfinnanlegur i Englandi, svo að
laun ljósmæðra hafa verið hækk-
uð. Þær ganga allavega úr skaft-
inu. Sumar vilja ekki sinna ljós-
móðurstörfum eftir próf, aðrar
halda námi áfram og gerast hjúkr-
unarkonur o. s. frv. (Lancet 31.
júlí ’43). G. H.
Skyndileg elli. The Lancet (7.
ág. '43) flytur nokkrar myndir af
fertugum manni, sem hafði verið
heilsugóður en varð að gráhærðu
sköllóttu gamalmenni á nál. 3 ár-
um, eftir allmikið fall á höfuðið.
Hann varð bráðlega alsköllóttur,
magnlaus, impotent, blóðlitill,
hafði höfuðverk, sýruleysi i maga-
safa b. fl. Þetta skánaði ]>ó nokk-
uð smám saman. Þess er getið til
að orsökin hafi legið í hypothal-
amus (neðanhólsheila). G. H.