Læknablaðið - 01.11.1947, Síða 15

L .I' K N A B L A Ð I Ð
107
Háskólakennarinn G. H.
beztu merki fræðimennsku og
visindaniennsku.
Hann gegndi héraðslæknis-
störfum i Reykjavik, lil þess
er Háskóli íslands var stofn-
aður. Hætti hann þá almenn-
um læknisstörfum, þar eð hann
taldi sig þurfa að helga
kennslustörfunum megin tima
sinn, enda voru það niiklar
kennslugreinar sem hann tók
að sér — líffærafræðin og lieil-
hrigðisfræðin, sem hann kenndi
hvort tveggja óslitið í 25 ár.
Fvrstu 15 árin kenndi liann
cinnig yfirsetufræði, en sein-
ustu 10 árin, scm hann var liá-
skólakennari, kenndi liann lif-
eðlisfræðina, auk líffærafræð-
innar og heilbrigðisfræðinnar.
Allt eru þella liinar svo nefndu
slórgreinar læknisfræðinnar.
Er hver þeirra um sig það viða-
mikil, að við marga haskóla
eru fleiri kennarar en einn í
liverri þeirra. Samt mun það
mál manna, að lærisveinar
Guðmundar Hannessonar hafi
sízt verið verr að sér i þessum
greinum en kandidatar ann-
arra háskóla.
A sviði líffærafræðinnar
samdi G. H. tvö stór verk
sem um allan aldur munu
geyma uafn lians — „Die Ivör-
])ermasze und Körperpropor-
lionen der Islánder“ (Árh. Há-
skóla ísl. 1925), og „Islenzk líf-
færaheiti“ (Árh. Hásk. ísl. 1936
—37). Ilið Fyrra verður ætið
heimildan-it um Islendinga 20.
aldarinnar og hlaut Guðmund-
ur mikla viðurkenningu fyrir.
Hið síðai’a er þess eðlis, að J)að
verður á fárra höndum og vit-
orði, en er afhurða sýnishorn
um mátt íslenzks máls og
feiknaþekkingu liöfundarins.
Ræði eru ritin dæmi ágætrar
vísindamennsku, cr standa
sem minnisvarðar um höfund-
inn og vottur þess, að jafnvel
á fyrstu árum Háskóla íslands
voru unnin á hans vegum af-
l)ragðs vísindaafrek.
En einnig á hinu aðalsviði
sínu, sviði heilhrigðisfræðinn-
ar, vann G. H. þrekvirki. Ligg-
ur mikið eftir hann á því sviði
og er þar stærst „Skipulag
i)æja“, fylgirit Árhókar Hásk.
ísl. 1915—16. Hann þreyttist
aldrei á því að hrýna fyrir
mönnum, að híbýlin væru einn