Læknablaðið - 01.12.1951, Blaðsíða 11

L.1'KNABLAÐIÐ
69
hefir occipitalregionin mest
um 10/sec., en frontal- og tem-
Poralreg. fleiri 15—30/sec.
Cortical-læsionir gerbrejTta
þessu.
11) Hámarks spennumunur
(= amplitude) hjá vakandi
uianni er um 100 p v., en
12) venjulegasta amplitude
á manni er 10—50 g v. Hve há-
ar sveiflurnar eru, hefir yfir-
leitt minni þýðingu en freqvens
þeirra. Aftur á móti hefir form
amplitudunnar oft þýðingu.
Síðari rannsóknir liafa sýnt
ýmislegt fleira, svo sem:
13) af miklum hóp fólks
upp og niður, eru 15% með ab-
norm e.e.g.
14) Yfir 90% af öllum epi-
leptici hafa abn. e.e.g.
15) Rafspennan í lieilanum
getur breytzt frá einum tíma
til annars, svo að nauðsynlegt
er að rita í langan tíma, 5—20
mín. eða meira.
16) Það sem mesta þýðingu
hefir, er 1) freqvens, 2) form
°g 3) assvmmetri milli lieila-
helminga.
£g sagði áðan, að rythmus
heilabarkarins breyttist við
breytingar á fys.-kem. ástandi
líkamans. Greinilegast er þetta
við súrefnisskort. Verði hann
svo, að venublóðið frá heila
sé aðeins 30% mettað af 02
(= 18m/m Hg), þá verður
rythmus hægari og hverfur að
lokum. Á seinustu tímum hafa
uienn tekið að notfæra sér
þetta við svæfingar. Löngu áð-
ur en maður getur dæmt um
það af útliti sjúkl. kemur fram
á e.e.g. ef 02-vöntun er yfirvof-
andi. — Með þvi að auka 02-
tensio í 4 atmosf. má auka fre-
qvensinn um tíma — en ef 02-
tensionin er aukin of lengi
veldur hún krampa og dauða.
Glucosa, sem er einn aðal-
orkugjafi heilans sýnir svipuð
áhrif á e.e.g. og 02-breytingar:
Lnnihaldi venublóð frá heila
minna en 40 mg.% glucosu,
hægir freqvens á sér. Aukist
I)lóðsykur í 300 mg.% (og ef
nóg insulin er fyrir hendi),
eykst cortical-freqvensinn.
Standi önnur hvor breytingin
lengi, hægir enn meira, og end-
ar í „flötu“ e.e.g. og dauða.
Rannsökuð hafa verið áhrif
ýmsra lyfja á e.e.g. Þó merki-
legt megi virðast eru þau furðu
fá, sem veruleg áhrif liafa.
Svefnlyf og deyfilyf gefa
svipaðan rjlhmus og í svefni.
En það hefir sýnt sig, að ef
nokkur abnormitet eru í vöku,
þá koma þau enn greinilegar
fram í svefni.
Stimulantia valda yfirleitt
litlum breytingum fyrr en nálg-
ast convulsant skammta af
þeim.
Ég gat einnig um að ýmsir
sjúkdómar hafa áhrif á e.e.g.
Er þar fyrst um að ræða organ-
iska heilasjúkdóma, sem hafa
álirif á cortex: Epilepsi og
skylda sjúkd., tumor cerebri,