Læknablaðið - 01.10.1954, Blaðsíða 3

LÆKNABLAÐIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYIÍJAVÍKUR
Aðalritstjóri: ÓLAFUR GEIRSSON. Meðritstjórar: JÚLÍUS
SIGURJÓNSSON og ÞÓRARINN GUÐNASON.
38. árg. Reykjavík 1954
9. tbl.
Maniidaiiði af völdnm kraliliamcins og
annarra illkvnja æxla
Dánartölur eftir aldri fyrr og nú og flokkun mein-
anna eftir líffærum
Erindi flutt í L. R. 10. marz 1954 (i stað nokkurra mynda koma hér töflur).
Oft er vikið að því, að
krabbamein sé stöðugt að fær-
ast í vöxt. Ef þá er spurt, hvað
sé til marks um það, er svarið
venjulega á þá leið, að nú heyri
menn miklu oftar en áður um
mannslát af völdum krahba-
meins meðal kunningja og
annarra, sem menn hafa spurn'
ir af. Sjálfsagt er þetta rétt, en
hitt er þá ekki atliugað sem
skyldi, að hópur þeirra manna
á krabhameinsaldri, sem hver
og einn veit nokkur deili á,
stækkar |með ári hverju, ekki
sízt í ört vaxandi bæ sem
Reykj avík.
Aðrir vitna í dánarskýrslur
og benda á, að á siðustu 30—
40 árum liafi dánartala krabba
meins og annarra illkynja æxla
hækkað úr rúmlega 1,0 í 1,4
af þúsundi, þó að allur mann-
dauðinn liafi lækkað mjög á
sama tíma.
Því fer þó fjarri, að þessi
hækkun dánartölunnar sé ó-
ræk sönnun þess að krabba-
mein hafi raunverulega færzt
í vöxt. Ber einkum tvennt til,
svo sem oft hefir verið hent á:
1) Aldursskipting landsmanna
hefir lirejdzt þannig, að hlut-
fallslega fleiri eru nú miðaldra
og eldri en áður var. 2) Fleiri
tilfelli hafa að öllum líkindum
dulizt eða fallið undan skrán-
ingu á hinum fyrri áratugum
eftir að skráning banameina
liófst en nú gerist, enda var þá
víða ekki hægt um vik að ná
til læknis.
Ekki er auðvelt að meta á-
lirif hins síðarnefnda og verð-