Læknablaðið - 01.12.1955, Blaðsíða 7

LÆKNABLAÐIÐ
147
hjartavöðvann. Útfallsmagn
Ijlóðsins frá hjartanu minnkar,
framhólfin víkka og þrýsting-
ur ieykst í lillu hringrásinni.
Þessi byrjunareinkenni hjarta-
veiklunar verða minni eða
hverfa, þegar ljæði tachycardia
og arhythmia láta undan l}rfja-
meðferð. Þetta er gömul klinisk
reynsla, sem nýlega liefur v,er-
ið staðfest með nýjum rann-
sóknaraðferðum, þ. ,e. catheter-
isatio cordis og þrýstingsmæl-
ingum í hjartanu sjálfu.
Þeg^r um vefrænan sjúik-
dóm er að ræða sem orsök ar-
hythmia perpctua, þá eru horf-
ur sjúklingsins fyrst og fremst
háðar gangi þess sjúkdóms.
Um þetta eru menn sammála.
Hins vegar hefur til skamms
tíma verið ágreiningur um það,
hvort sjúklingar séu vfirleitt
bættari með því að losna við
arhvthmiuna eða ekki. T. d.
heldur Warburg því fram í
Nordisk lær.ehog i intern me-
dicin, að horfur sjúklinga sem
eru haldnir stenosis mitralis
séu nokkurn veginn þær sömu,
hvort sem framhólfin flökta
(,,fihrillera“) eða ekki, en
White segir ákveðið í handhók
sinni Heart Disease, að það sé
þýðingarmikið fyrir horfurn-
ar að sjúklingarnir hafi sinus-
rhylhmus. Rökin fyrir stað-
hæfingum heggja þessara liöf-
unda má finna í yfirlitsritum,
t. d. eftir Aaslrup: Prognose-
studier ved kroniske hjerte-
lidelser, sem nær fram að 1935,
og í ágætri grein, Antifihrilla-
tory Drugs eftir di Palma og
Schults, sem hirtist í Medicine
árið 1950.
Flestir hjartalæknar munu
nú aðhyllast þá skoðun, að
revna beri að lækna arhythmia
perpetua, sé lnin samfara vef-
rænum hjartasjúkdóm. Ef
hjartað er að öðru leyti hraust,
má deila um það livað skijli
aðhafast. Úg hef tekið þá af-
stöðu að reyna meðferð, ef
sjúklingurinn hefur suhjektiv
einkenni vegna arhythmiunn-
ar, t. d. neurosis cordis. Enn-
þá liggur ekkert fyrir um það,
hvort hin nýju lyf, sem nú eru
notuð gegn hypertensio arteri-
alis, liafi samtímis áhrif á ar-
hythmia perpetua,en sé thyreo-
toxicosis orsök arhytlimiunnar,
þá hverfur hún venjulega um
leið og sá sjúkdómur læknast,
ef ekki, þá er arliythmian lyf-
tæk.
Þau lyf, sem einkum liafa
verið notuð gegn arhythmia
perpelua eru digitalis og chi-
nidin. í kennsluhókum og
handhókum er digitalis alltaf
nefnl fyrst, og má jiað merki-
legt heita, þar sem digitalis eitl
saman veldur s'jaldan sinus-
rhythmus, varla í yfir 5% af
sjúklingum, sem liafa vefræn-
an hjartasjúkdóm samfara ar-
hythmiunni. En þar fyrir er
digitalis mjög ofl nauðsynlegt,
til jiess að ná árangri með