Læknablaðið - 01.12.1955, Blaðsíða 5

LÆKNABLADID
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI ÍSLANDS OG
LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
Aðalritstjóri: GUÐMUNDUR THORODDSEN. Meðritstjórar: JÚLÍUS
SIGURJÓNSSON (L. f.) og BJARNI JÓNSSON (L. R.)
39. árg. Reykjavík 1955 10. tbl. Zi^ZZZZZZZZ
A. r h y t h m i n p e r p e t u n
©tj chinidin
£ftir Oél ar f). J^órÉaráon
FLUTT Á LÆKNAÞINGI L. í. í JLJNÍ 1955
Það er frekar algengt að
sjúklingar kvarti um truflun á
hjartslætti. Þegar læknir stað-
festir þessa truflun, þá greinir
hann oftast aukaslög (extra-
systolia), þar næst tachycardia
paroxysmatica, en þriðja tið-
asta truflunin er arhythmia
perpetua, réttar nefnt fibrilla-
tio atriorum, þvi arhythmia er
ekki alltaf stöðug, heldur kem-
ur hún stundum í köstum.
Ég mun nú fara nokkrum
orðum um orsakir og meðferð
á arhythmia perpetua. Hcr er
ekki tími til þess að skýra ná-
kvæmlega lífeðlisfræði þessa
ástands, en aðeins að stikla á
stóru.
Þegar hjartslátturinn er eðli-
legur, þá hefst ertingin, sem
veldur samdrætti hjartavöðv-
anna í nodus sino-auricularis
— S-A linútnum, herst þaðan
eftir framhólfunum að nodus
auriculo-ventricularis — A-V
hnútnum -— og frá honum nið-
ur í afturhólfin. Ilver erting
hefst með jöfnu millibili, og
hjartslátturinn verður þannig
reglulegur, að vísu nokkuð háð-
ur önduninni. Þessi eðlilegi
hjartsláttur kallast sinusrhvth-
mus. Erting getur, er svo ber
undir, myndazt hvar sem er í
hjartanu, en það sem ræður,
hvort hún veldur samdrætti
eða ekki, er styrkleiki liennar
og tíðni. Getur farið svo að
þessi erting taki við stjórninni