Læknablaðið - 01.10.1968, Qupperneq 73

LÆKNABLAÐIÐ
229
breytingar, sem eiga sér látlaust stað, hvort sem okkur líkar betur eða
verr. Reglugerðir eru þau stjórntæki, sem gegna þessu hlutverki. Þær
þurfa að eiga sér stoð í lögum, en eru að öðru leyti verkfæri í höndum
ráðherra, sem getur látið breyta þeim eítir þörfum. Þessar breytingar
mega þó ekki fara út fyrir þann ramma, sem markaður er með lögun-
um, sem reglugerðin er reist á. Því meira svigrúm sem lögin veita,
þeim mun lengra geta slíkar breytingar gengið án þess, að samráð sé
haft við löggjafa. Framkvæmdavaldið getur því verið þeim mun sterk-
ara sem löggjöf er rýmri.
Gildandi Með lögum um lækningaleyfi, réttindi og skyldur
reglur um lækna o. fl. nr. 47 frá 1932 var læknadeild Háskól-
læknakennslu ans falið að setja reglur um nám verðandi lækna og
og sérfræðinga. Læknadeild ber þannig mesta ábyrgð á
lækningaleyfi því, hvernig reglugerð um veitingu sérfræðileyfa er
háttað, og verður ekki sáð, að hún geti losnað undan
þeirri kvöð nema með leyfi Alþingis. Þessi lög voru sett á valdatímum
Jónasar frá Hriflu og eru orðin 36 ára gömul. Nokkrar breytingar hafa
verið gerðar á þeim, en engar stórvægilegar. Þótt ekkert ltæmi annað
til en aldur þeirra, er ærin ástæða fyrir læknasamtökin að beita s!ér
fyrir því, að þau verði endurskoðuð. Eru læknar hér með hvattir til að
kynna sér þessi lög, sem marka þeim bás í þjóðfélaginu. Hér verða
þau ekki rædd nema að því leyti, sem varðar læknanám og lækninga-
leyfi.
Önnur grein laganna hefst á þessa leið:
„Þeir eiga rétt á ótakmörkuðu lækningaleyfi og að heita læknar.
er lokið hafa prófi við Háskóla íslands og framhaldsnámi í sjúkrahúsi
í fæðingarhjálp og öðru, eftir reglum, er læknadeild háskólans setur
og ráðherra staðfestir."
Upphaf þriðju greinar er þannig:
„Ráðherra getur veitt mönnum, er eigi hafa tekið próf það eða
lokið því námi, er um getur í 2. gr„ ótakmarkað lækningaleyfi og þar
með rétt til að kalla sig lækna, ef þeir hafa sannað fyrir læknadeild
háskólans, að þeir hafi næga kunnáttu og læknadeildin og landlæknir
mæla með leyfisveitingunni.“
Fimmta grein laganna hljóðar svo:
„Enginn læknir má kalla sig sérfræðing nema hann hafi fengið
til þess leyfi ráðherra.
Lœknadeild háskólans setur reglur um nám sérfrœðinga, er ráð-
herra staðfestir1), og getur enginn fengið leyfi til að kalla sig sérfræðing
nema hann sanni fyrir læknadeildinni, að hann hafi lokið slíku námi.
Læknir á rétt á leyfi til að kalla sig sérfræðing, ef hann sannar
fyrir læknadeild háskólans, að hann hafi lokið tilskildu sérfræðinámi
og landlæknir mælir með leyfisveitingunni.“
Samkvæmt þesu ákvæði hefur læknadeild Háskólans sett reglur
um veitingu lækninga- og sérfræðileyfa, og er gildandi reglugerð orðin
sjö ára, sem er býsna hár aldur á tölvuöld.
1) Leturbreyting hér.