Læknablaðið - 15.03.1982, Síða 19

LÆKNABLAÐIÐ
77
Arinbirni Kolbeinssyni. Nokkrar umræður
fóru fram.
Skýrsla Ekknasjóðs liggur ekki fyrir.
Skýrsla Lífeyrissjóðs lækna var ekki lögð
fram, en tilkynnt, að aðalfundur hans hafi verið
boðaður.
Fundarhlé kl. 12.45
Fundur hófst aftur kl. 14.00. Fundarstjóri var
skipaður Sigurður B. Þorsteinsson og fundarrit-
ari Flalldór Halldórsson.
Fundarstjóri gaf Ólafi Ólafssyni, landlækni,
orðið, en hann hafði framsögu um drög að
frumvarpi til læknalaga, sem endurskoðunar-
nefnd læknalaga hefur fjallað um.
Ólafur Bjarnason, prófessor, talaði næstur
og kynnti sérálit sitt um 5. gr. í drögum að
sama frumvarpi, sem hann vill, að sé óbreytt
frá núgildandi lögum, en um petta atriði var
hann í minnihluta í endurskoðunarnefndinni.
Ólafur taldi engin rök mæla með því, að mat á
umsókn um sérfræðiviðurkenningu væri tekið
úr höndum læknadeildar H.í. Auk þess taldi
hann, að framkvæmd Iaganna skv. tillögu
meirihlutans yrði kostnaðarsamara.
Ingimar Sigurðsson, lögfræðingur tók næst-
ur til máls og undirstrikaði mikilvægi þess, að í
læknalögum væri aðeins fjallað'um lækna, en
engar aðrar starfsstéttir. Hann benti á, að í
tillögu meirihluta nefndarinnar um 5. gr. sé
óheimilt að veita sérfræðileyfi, nema lækna-
deild H.í. veiti meðmæli til leyfisins.
Næst talaði fjórði nefndarmaðurinn, Guð-
mundur Oddsson, læknir, og undirstrikaði
mikilvægi nýmælis í 28. gr. um sviptingu
lækningaleyfis við 75 ára aldur. Hann kvaðst
hafa sótt fast að fá inn í 5. gr. nýmælið um
þriggja manna starfsnefnd um umsóknir um
sérfræðileyfi.
Fundarstjóri kvaðst misnota aðstöðu sína til
að taka til máls um frumvarpið og taldi litla
reisn yfir þessum drögum og nefndi dæmi máli
sínu til stuðnings. Hann gagnrýndi mjög, að
læknanemar væru sendir út í héruð til að
starfa þar einir á ábyrgð landlæknis. »Hvaðan
kemur landlækni heimild til að axla þá
ábyrgð.« Hann vildi, að í 28. gr. væri miðað við
70 ára aldur, en ekki 75 ára.
Sigurður Hektorsson tók til máls og benti á,
hvort ekki væri rétt að setja í læknalög
umsagnarskyldu yfirlækna til landlæknis um
hegðun, dugnað og reglusemi námskandidata
við störf á spítaladeildum.
Ingimar Sigurðsson talaði næst og lýsti
stuðningi við tillögu Sigurðar. Hann sagði það
sinn skilning, að námskandidatar störfuðu skv.
læknalögum, þó að þeir væru ekki komnir
með almennt lækningaleyfi. í tilefni af fyrir-
spurn um 9. gr., hvort þar væri sérstaklega
hugsað um rétt lækna til að neita að fram-
kvæma aborta af félagslegum ástæðum einum,
svaraði Ingimar því játandi. Hann sagði enda
Alþjóðadómarasambandið hafa lýst þeim skiln-
ingi sínum þegar árið 1974, er fjallað var um
frjálsar fóstureyðingar, að lækni væri heimilt
að neita að framkvæma aðgerðir, sem ekki
væru læknisfræðilega nauðsynlegar. Hann
svaraði einnig fleiri athugasemdum.
Næst talaði Skúli G. Johnsen, borgarlæknir.
Hann benti mönnum á að hugleiða, um hverja
læknalög ættu að fjalla. Hann taldi þau verða
að fjalla um allar þær starfsstéttir, sem störf-
uðu á ábyrgð lækna, og bað um nánari útlistun
á 8. gr.
Guðmundur Oddsson svaraði Skúla og taldi
hann flækja málið full mikið. Hann taldi 8. gr.
fullnægjandi um þau atriði, sem Skúli spurði
um. Guðmundur svaraði Skúla um takmarkað
lækningaleyfi. Það ætti ekki að vera til, en
landlæknir hefði hins vegar vald til að setja
tímabundin eða veruleg takmörk á starfsleyfi
rnanna, sem hefðu fengið lækningaleyfi.
Ingimar Sigurðsson svaraði spurningum
Skúla í sama dúr og Guðmundur, en undirstrik-
aði, að ýmis ákvæði, sem Skúli og Sigurður B.
Þorsteinsson vildu hafa með í læknalögum,
væri í lögum um aðrar heilbrigðisstéttir.
Örn Smári Arnaldsson talaði næstur og
studdi álit meirihluta nefndarinnar, en var líka
sammála ýmsu í áliti Ólafs Bjarnasonar og las
upp tillögu um orðalag 5. gr., sem hann taldi,
að samræmdi bæði sjónarmiðin. Sérstaklega
væri þörf á, að matsnefnd endurskoðaði
starfsreglur sínar, eigi sjaldnar en annað hvert
ár. Eigi mætti veita sérfræðileyfi, nema nefnd-
in mæli með því einróma.
Vigfús Magnússon talaði næstur og vitnaði í
fornar bækur. Ekki mætti fella niður ákvæði
um rétt læknis til að fá sérfræðileyfi að
ákveðnum ákvæðum uppfylltum. Hann undir-
strikaði ábyrgð lækna á verkum sínum og
verkum hvers annars.
Páll Þórðarson, framkvæmdastjóri L.í. og
L.R., benti á dæmi um skýrara orðalag í
nokkrum greinum.
Þorvaldur Veigar Guðmundsson fjallaði um
ýmis atriði eða orðalagsbreytingar, en lýsti
stuðningi við álit Ólafs Bjarnasonar um hljóð-
an 5. gr.