Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.2007, Blaðsíða 10

Lýsingar feðganna Gunnars Bollasonar og Sigurðar Hólms
Gunnarssonar í helgarblaði DV á raunum foreldra Gunnars eru svo
sársaukafullar að það er hreinasta furða að svona skuli látið viðgangast
í eins ríku samfélagi og Ísland er. Bolli A. Ólafsson og Svanhildur M.
Júlíusdóttir voru skilin í sundur eftir 60 ára hjónaband vegna þess að
kerfið var ekki undir það búið að fólk sem veiktist alvarlega kynni að
eiga maka. Í stað þess að verja ævikvöldinu saman þurftu Svanhildur
og Bolli að búa hvort í sínum bæjarhlutanum í tvö ár og áttu þess vegna
í erfiðleikum með að umgangast
hvort annað. Svanhildur þótti
ekki nógu veik til að fá inni á
sama hjúkrunarheimili og Bolli.
Þegar hún loksins þótti nógu veik,
tveimur árum síðar, var hún orðin
veikari en svo að þau hjón fengju
notið samvistanna. Handónýtt
kerfi rændi öldruð hjón tveimur
árum af lífi þeirra.
Raunir Bolla og Svanhildar eru
því miður ekkert einsdæmi. DV
hefur sagt frá fleiri hjónum sem
hafa verið aðskilin vegna þess
að annað var veikt og þurfti að
leggjast inn á hjúkrunarheimili en
hitt var við góða heilsu eða ekki
nógu veikt. Vandinn er þekktur og hann hefur lengi verið til staðar. Samt
er ekki búið að leysa hann. Staðreyndin virðist ósköp einfaldlega vera
sú að stjórnmálamenn hafi almennt engan áhuga á að leysa þennan
vanda. Að gera fólki sem lagt hefur sitt af mörkum til samfélagsins kleift
að njóta ævikvöldsins saman þrátt fyrir veikindi annars eða beggja,
þrátt fyrir loforð um fólk í fyrirrúmi líkt og framsóknarmenn höfðu hátt
um fyrir fáeinum árum. Jóhanna Sigurðardóttir félagsmálaráðherra
kallar þennan aðskilnað hjóna mannréttindabrot í viðtali í DV í dag
og segir nauðsynlegt að ganga í þetta strax, meðal annars með fjölgun
einbýla og uppbyggingu hjúkrunarrýma fyrir aldraða. Nú er vonandi
að þetta verði efnt en reynist ekki innihaldslaus loforð. Fólkið okkar á
betra skilið en að vera látið mæta afgangi.
Sigurður Hólm Gunnarsson, barnabarn gömlu hjónanna, lýsti því
í DV hvernig aðskilnaður hjónanna hefði verið. Hann sagði það hafa
verið ömurlegt að horfa upp á ömmu sína og afa verða óhamingjusöm.
„Svona aðskilnaður hefur mjög slæm áhrif á fólk sem vill vera saman.
Þau urðu bæði mjög þunglynd og við horfðum upp á þau gráta á
hverjum einasta degi. Í hvert skipti sem amma fór að heimsækja afa
voru fagnaðarfundir og sorgarfundir á sama tíma. Við horfðum upp á
þetta gamla fólk sökkva djúpt í þunglyndi og því leið mjög illa.“
„Það er virkilega sárt að horfa upp á ástandið svona. Þetta eru ekki það
margir einstaklingar að það sé ekki hægt að gera eitthvað í þessum málum,“
segir Sigurður. Gunnar Bollason, sonur hjónanna var ekki síður ósáttur. „Þetta
er bara áhugaleysi hjá stjórnvöldum,“ sagði Gunnar í DV um helgina.
Brynjólfur Þór Guðmundsson
MÁNUDAGUR 25. JÚNÍ 200710 Umræða DV
Ævikvöldið eyðilagt
„Svanhildur þótti ekki
nógu veik til að fá inni á
sama hjúkrunarheimili og
Bolli. Þegar hún loksins
þótti nógu veik, tveimur
árum síðar, var hún orðin
veikari en svo að þau hjón
fengju notið samvistanna.
Handónýtt kerfi rændi
öldruð hjón tveimur árum
af lífi þeirra.“
Útgáfufélag: Dagblaðið-Vísir útgáfufélag ehf.
Stjórnarformaður: Hreinn loftsson framkVÆmDaStjóri: Hjálmar Blöndal
ritStjóri og áByrgðarmaður: Sigurjón m. Egilsson
fulltrÚi ritStjóra: janus Sigurjónsson
Umbrot: DV. Prentvinnsla: Prentsmiðja Morgunblaðsins. Dreifing: Árvakur. DV áskilur sér rétt til að
birta aðsent efni blaðsins á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
fréttaStjóri: Brynjólfur Þór guðmundsson
aðStoðarritjóri: Sigríður Dögg auðunsdóttir auglýSingaStjóri: auður Húnfjörð
Sjálfsfróun fjármagnsins
Auglýsingablaðið
Menn hafa beðið þess að sjá
hvaða breytingar fylgdu yfirtöku
Morgunblaðsins á Blaðinu og
hefur nokkuð verið spáð í flutning
Blaðsins yfir á ritstjórnarskrifstofur
Morgunblaðsins og samnýtingu
einhverra deilda.
Sýnilegasta
breytingin virðist
þó vera sú að
Morgunblaðið
hafi yfirtekið
auglýsingastefnu
Blaðsins,
nefnilega þá að
selja kápu utan
um blaðið, líkt og Mogginn gerði á
laugardag. Stefna sem þótti lengi
hvorki fín né traustvekjandi.
Björgvin í Bretlandi
Samfylkingar- menn eru sumir
hverjir afskaplega hrifnir af
breska Verkamannaflokknum þó
ekki sé það undantekningalaust.
Meðal þeirra sem eru hrifnastir
af Verkamannaflokknum eru
félagarnir Björgvin G. Sigurðsson
viðskiptaráðherra og Hreinn
Hreinsson sem
eitt sinn var
kenndur við
Grósku. Þeir
eru nú saman
í Bretlandi og
hvar skyldu þeir
hafa dúkkað
uppi nema á
flokksþingi
Verkamannaflokksins þar
sem Gordon Brown tók við
formennsku af Tony Blair.
Ekkert stopp
Þó fáir hafi deilt meira á síðasta
kjörtímabili en framsóknarmenn
og vinstri græn virðast fulltrúar
þessara flokka þó sammála
um eitt. Stóriðjustefna gömlu
ríkisstjórnarinnar
er enn í fullu
gildi. Þetta veldur
vinstri grænum
skiljanlega
nokkrum harmi
en alla vega sumir
framsóknarmenn
sjá fyndnu
hliðarnar á
þessu. Björn Ingi Hrafnsson segir
umræðuna grátbroslega og ljóst að
umræðan um stóriðju hafi aldrei
verið fyrirferðarmeiri en eftir að
Samfylkingin leysti Framsókn af í
ríkisstjórn.
Silfureyjan
Egill Helgason fær viðhafnarpláss
á Eyjan.is, nýja vefmiðlinum
sem opnaði um helgina. Nokkrir
þekktir bloggarar hafa fært sig
þangað af sínum fyrri slóðum og
er flestum safnað saman undir
samheitinu Bloggarar. Egill nýtur
þó sérstöðu, eins og reyndar
Orðið á götunni, nafnlaust blogg
Andrésar
Jónssonar og
félaga. Egill er
auðvitað einna
þekktastur
bloggara en þó
rifjast upp við
að sjá sérstöðu
hans á Eyjunni
að hann
þvertók einhverju sinni fyrir að
það sem hann skrifaði væri blogg.
Sandkorn
Undarlegt er eðli og leiðir auðsins á Íslandi.
Yfirleitt er þannig hjá þjóðum að þeir sem stjórna
fjármagninu nota það helst til þess að efla hagkerfi
og störf í þágu sinnar þjóðar nema starfsgreinarnar
séu orðnar fjölbreyttar, atvinnulífið blómlegt en
kraftur athafnamanna slíkur að til þess að fá útrás
fyrir umframorkuna sé nauðsynlegt að leita út fyrir
landsteinana á stærri svið.
Þetta virðist ekki eiga við um íslenskt fjármagn.
Í fljótu bragði séð er eðli þess þrennskonar. Féð er
fengið utanlands og einungis notað sem fréttamatur
innanlands, tengt vissum mönnum eða fjölskyldum
og stuðlar ekki að fjölbreyttu atvinnulífi. Maður
gæti haldið að hinir ríku sæki í auð á sama hátt og
peningapúkarnir eða til þess að monta sig í eldhúsinu
hjá ömmu og vekja öfund og aðdáun gráðugra
nágranna sem gera engu að síður ekkert til þess að
hrifsa eitthvað af honum til sín. Það undarlega háttalag
að vera sífellt að veifa honum framan í almenning
í fjölmiðlum er eflaust gert í því augnamiði að sýna
ekki aðeins hvað auðmenn hér eiga mikið undir sér
heldur til að sanna hvað það er stórt undir þeim og
flæðið og sæðið þvílíkt að það frjóvgar fyrrverandi
ófrjó alþýðulýðveldi.
Dag eftir dag berast fréttir af nýjum kaupum
sjálfsfróara sem eiga að sanna að fólk í Tékklandi tali
á vissan hátt í íslenskan síma. Og fólk í Búlgaríu á
að þakka íslensku framtaki að það getur sett plástur
á hælsæri, svo ekki sé minnst á pillurnar. Sjaldan
er þess getið að fyrirtæki á gróðavegi þurfi að selja
eignina nema til þess eins að stórgræða, sífellt
meira. Efist einhver um það endalausa ágæti, er litið
á slíkt sem landráð. Öllum er skylt að fagna þótt fáir
hagnist, heiður landsins er í veði. En á meðan Ísland
sigrar fjármálaheiminn til einskis fyrir land og þjóð,
sækja erlend álver inn í landið þar sem þeim er
fagnað eins og gjöfulu innrásarliði. Getur þá verið að
íslenskir auðkýfingar sem skarta efst á listum breskra
blaða yfir ríkustu menn heims séu engu að síður í
ætt við alkunnu lillana sem haft var á orði um í eina
tíð að nenntu hvorki né fengjust til að gera handtak
fyrir mömmu sína en vildu ólmir fórna sér fyrir hinar
kerlingarnar?
GuðBErGur BErGSSon
rithöfundur skrifar
„Maður gæti haldið að hinir
ríku sæki í auð á sama hátt og
peningapúkarnir eða til þess að
monta sig í eldhúsinu hjá ömmu og
vekja öfund og aðdáun gráðugra
nágranna sem gera
engu að síður ekkert
til þess að hrifsa
eitthvað af honum
til sín.“
NÚ GETUR
ÞÚ LESIÐ DV
Á DV.IS
DV er aðgengilegt
á dv.is og kostar
netáskriftin 1.490 kr.
á mánuði