Nýtt S.O.S. - 01.09.1959, Side 19

Nýtt S O S 19
geysihátt, þar sem var auður sjór.
„Veðurhæð 12 stig, skyggni sem ekkert,“
sögðu hinar veðurfréttirnar og var oft end-
urtekið.
Þetta þýddi með öðrum orðum: Þoka
eða hríðarveður huldi alla sýn, enda er
þetta skýrt tekið fram í skipsdagbók Jo-
hannes Kruss.
Það má því með fullum rétti segja, að
kringumstæðurnar, stormurinn, rekísinn
og þokan hafi komið í veg fyrir, að björg-
unarviðleitni Johannes Kriiss bæri árang-
ur.
o O o
Hverfum nú um sinn aftur um borð
í Johannes Kriiss.
Eftir stöðuga leit í 31 klukkustund var
henni hætt að fyrirlagi „Poseidon“ og
strandgæzluskipsins „Campbell“, en þau
stjórnuðu björgunarstarfinu.
Það var laugardaginn 31. janúar 1959,
klukkan 21.
Johannes Kruss getur því haldið áfram
ferð sinni á veiðisvæðið við Labrador.
Togarinn er um þessar mundir á 58,26°
norður, 43,00° vestur. Nú er þá haldið á
karfamiðin við Labrador og skeði ekkert
á þeirri leið, sem í frásögur sé færandi.
Það er hafin veiði, sem stendur látlaust
í fimm sólarhringa og var afli góður. Þá
var ekkert að vanbúnaði að halda heim-
leiðis.
Gott er það á sína vísu, en mikil von-
brigði eru það, að björgunartilraunin
skyldi verða árangurslaus.
En örlögin eru oft miskunnarlaus, og
þau hafa víst viljað þetta svona.
Veðrið hefur versnað aftur. Það er brost-
ið á ofsaveður. ísingin hleðst á alla yfir-
byggingu skipsins, rá og reiða.
Sierck skipstjóri á ekki annars kost en
sigla með hægri ferð til þess að koma
skipi sínu heilu og höldnu úr þessu veðra-
víti. Ferðin verður að vera hæg, til þess að
minni sjór gangi yfir skipið, því ísingin er
mjög hættuleg. Hver maður er á sínum
stað, enginn liggur á liði sínu. Og heima
í hafnarborgunum, Bremerhaven, Cux-
haven, Emden og svo framvegis, ríkir vax-
andi ótti vegna fiskiskipanna, sem sækja
á hin hættulegu norðurmið við Nýfundna-
land og Labrador, skipin, sem berjast við
ísingu, storma og stórsjó.
Og ekki bætir úr skák, að veðurfregnirn
ar segja fyrir um mikið frost, hættuleg-
asta óvin fiskiskipanna.
ísingin þekur allt ofanþilja marga senti-
metra þykku lagi, sem minnkar sjóhæfni
skipanna að miklum mun og getur leitt
til þess, að þeim hvolfi.
Um það leyti, er Johannes Krúss held-
ur af stað áleiðis heim, eru margir togarar
að veiðum á þessum slóðum. Þetta eru
góð fiskimið, en jafnframt þau hættuleg-
ustu, að minnsta kosti yfir vetrarmánuð-
ina.
Þegar illa viðrar fer ekki hjá því, að
fjölskyldurnar heima óttast mjög um þá,
sem sækja sjóinn á þessum slóðum. Enn
eru í fersku minni fréttirnar hörmulegu
fyrir þrem árum síðan.
Þá sagði útvarp og blöð frá endalokum
þriggja enskra togara, er sóttu á þessi mið.
Klakinn hafði hlaðizt á þá og jaeir sokk-
ið. Hver einasti maður hinna þriggja á-
hafna fórst með skipum sínum.
Og nú, 7. febrúar, er frostharkan að
spenna Johannes Krúss helgreipum sínum.
ísingin hleðst á togarann, hvert lagið af
öðru.
Sierck skipstjóri og stýrimenn hans báð-
ir víkja ekki af stjórnpalli. Aðeins ítrasta
varkárni getur bjargað skipi og mönnum
úr þessu víti.