Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.08.1941, Síða 31

Þ J Ó Ð I N
173
rauðeygður af vatnsrennsli úr aug-
tmuni, eins og hann bæri allar þján-
ingar heims, og seldi hlöð. Það var
ekki mikið, sem benti á, að hann héldi
foríagaþræðinum í hendi sér ásamt
blöðunum.
Hann bauð henni blað og Lísa
hristi liöfuðið óþolinmóðlega. Þá rak
hún augun i nafnið á einu blaðinu,
sem liann var að selja. Hún nam stað-
ar og sá dapureygði tók eftir þvi,
hvað vakið liafði forvitni hennar.
Hann rétti henni blaðið. Hún las
nafnið: Stefnumót.
— Nokkuð fyrir yður, sagði hann.
— Kostar bara penny og öll framtíðin
getur verið undir þvi komin, að þér
kaupið. Margir hafa orðið hamingju-
samir fyrir það sama.
— Hverskonar stefnumót er átt
við? spurði Lísa.
Maðurinn glápti á hana. — Þessi
venjulegu, sagði liann. Af foYvitni
keypti Lísa blaðið og sló því upp, þeg-
ar hún var sezt í lestarklefanum.
Hún kafroðnaði. Hún braut blaðið
saman i flýti og svipaðist um, hvort
samferðafólkið hefði tekið eftir
nokkru. Hvernið átti hún líka að vita,
að blaðið Stefnumót var málgagn
fyrir h jónabandsauglýsingar ? Hún
bögglaði því saman og þorði ekki að
ljúka því upp fyrr en inni í tvílæstu
baðherberginu eftir kvöldverð.
— Allar auglýsingarnar, las hún, í
einu svitabaði, — eru algjört trúnað-
armál. Nokkru hughægara byrjaði
hún að lesa auglýsingarnar.
Fyrst leit hún á piparsveinadálk-
inn. Það var þvílík ógn af þeim. Þó
voru enn fleiri ekkjumenn, og slang-
lir af pipáfméyjuttl, étt lattgfíestar
ekkjur. Hún var komin á kaf í pip-
arsveinum áður en liún vissi af.
„Piparsveinn, 45 ára“ — — nei,
hann var of gamall. „Piparsveinn, 35
ára, 5 fet og 11 þumlungar. Mótmæl-
endatrúar. Rauðbirkinn, vel hærður,
þrekinn, í góðum álnum. íþróttaá-
liugi. Vill kynnast piparmeyju allt
að því 28 ára, heimilislegri, blíðlyndri,
í sæmilegum efnum til eigin þarfa.“
Og þarna var annar piparsveinn —
36 ára, hann var 5 fet og 8 þumlung-
ar á lengd, skozkur, i fastri atvinnu,
heilsuhraustur. Hann vildi kynnast
góðri og menntaðri stúlku — hárið
mátti vera dökkt og augun brún. Aft-
ur kom það „í sæmilegum efnum til
eigin þarfa“. Döklct hár og brún augu.
— Það var mikið að rekast á
mann, sem tók elcki ljóshærðar
stúlkur fram yfir! En það var gall-
inn á, að allir vildu þeir góðar og
menntaðar stúlkur í sæmilegum efn-
um. Önnur auglýsing var neyðarhróp
frá menntuðum manni, sem vildi
kynnast „menntaðri stúlku með ó-
skemmdum tönnum.“ „Til eigin
þarfa“, hugsaði Lísa. Annar vildi
stúlku í góðum holdum — það hlaut
að vera sérvizkupoki.
Hún hélt áfram og komst yfir til
ekkjumannanna. „Ekkjumaður, 55
ára, unglegur útlits, bindindismaður
á vín og tóbak, tekjur: 600 pund á
ári, óskar að kynnast góðri stúlku .. “
Auk gæzkunnar varð stúlkan að hafa
til að bera: trygggð, lipurð, smekk og
kunnáttu i matreiðslu. Allar eiga þær
að vera góðar, hugsaði Lisa, en á
hvern hátt var ekki sagt. Annars var
eitthvað bogið við 55 ára gamlan