Heimilispósturinn - 18.03.1961, Qupperneq 7

r’t'.F*
SÓÐASKAPUR 1 MATARBÚÐ!
Við Islendingar höfum alltaf haft áhuga á fiski, og
sjórinn alltaf reiknaður sú telcjulind, sem okkur ben að
byggja afkomu okkar hvað helzt á. En pað ei sannailega
furðulegt, hvað ýmsum fiskkaupmönnum hefur tekizt að
drepa gjörsamlcga áhuga viðskiftavina sinna fyrir fisk-
áti með hroðalegum aðímnaði þessarar „matvöru í verzl-
unum sínum. _
Má vera, að framkoma þessara dólga hafi að einhverju
leyti stafað af því, að oft hefur verið erfitt að ná i fisk,
og þessvegna verið hœgt að hreyta í viðskiptavinina hverj-
um þeim óþverra sem fyrir hendi var.
Það er mála sannast, að einhverjir muni hafa tekið upp
menningarlega háttu á sölu fisks hér í höfuðborginni, en
víða sé enn pottur brotinn í þessum efnum. Fer hér þvi a
eftir frásögn ungs manns, sem blaðinu hefur borizt. Grein
hans fylgdi að vísu heitið á þeim stað, sem hann lýsir, en
við sjáum ekki ástæðu til að birta það, að svo stöddu. Við
leituðum staðfestingar á fyrirbærinu, sem hann segir fra,
það er ekkert einsdœmi á þessum stað, — og þo nokkrum
öðrum. .
Við látum okkur nœgja t þetta þetta skiptið að sla mai-
inu upp, en verði ekki skjótar úrbætur t málinu, munum
við koma með myndir og greinilegri lýsingar á sóðaskapn-
um, ef ske kynni, að hlutaðeigandi, heilbrigðisyfirvöld og
eigendur staðanna, röknuðu ekki við sér nú þegar.
Þetta ástand er ekki aðeins til skammar, heldur getur
U)ca verið stórliættulegt, og eru engar afsakanir fynr
hendi. Matvöru verður að umgangast sem slíka, — jafn-
vel þótt hún sé úr sjó!
Hér kemur frásögn unga mannsins:
! forföllum konunnar brá ég' mér í
iskbúð hér i bænum til að kaupa í
'batinn, og ofbauð mér gjörsamlega
aðbúnaður allur á þessum stað.
EKKERT hefur verið gert í sam-
öandi við innréttingu í verzluninni til
að stuðla að þrifnaði. Á ég þar við
P'asthúðaðar vegg- og borðplötur,
sem eru í öllum nýju fiskverzlunun-
utn. Þarna er nýja fisknum dembt í
steinþrö, auk annars.
Áðaltilefni þessara aðfinnsla er
Það, hve mér blöskraði umgengni
Þeirra, sem önnuðust afgreiðslu
fisksins. — Tveir karlar, skrýddir
•ihvitum" sloppum, stóðu við af-
^reiðslu og voru snarir í snúningum,
nema hvað annan þjáði nefrennsli,
bvi að hann nuddaði nefið í gríð á
btilli þess, sem hann afgreiddi við-
shiptavini. Framkoma beggja var að
hðru leyti góð, en það var ekki að
sjá, að þeir væru sérstaklega að
•beðhöndla matvöru! Á það skorti
btikið.
Nú, þrír náungar í vaðstígvélum
v°ru á vappi í móttökusal, einn með
Sríðarstóran vindil milli tannanna,
°S virtist honum standa á sama hvar
askan lenti. Annar þreif upp rauðan
Vaskalút, ataðan tóbaksklistri, og
suýtti sér svo að hvein í. Sá þriðji
hafði nú ekki svo mikið við, heldur
bl'á þumalfingri fyrir aðra nösina og
hlés síðan út um hina, svo að úðinn
áreifðist kyrfilega yfir salinn.
Eramangreint gerðist aðeins á 4—
5 búnútum, eða á meðan ég beið eftir
aí&reiðslu, svo að maður freistast til
að halda, að með þessu áframhaldi
yfir daginn séu þó nokkrar bakterí-
Ur komnar í óvarða matvöruna.
Til að sýna sanngirni skal þess
Setið að umraett atvik gerðist um
mínútum fyrir sex, svo að körlun-
um mun hafa fundizt þeir mega fara
að „ræsa út“ — en hvaða afsökun er
bað í sjálfu sér?
Ég verð sömuleiðis að finna þeim
það til foráttu, að þeir virðast ekki
geta lagt sama skilning í oi’ðið
,,nýtt“ og viðskiptavinurinn, a. m. k.
hikaði sá, sem afgreiddi mig, ekki
við að fullyrða, að rauðsprettan, sem
ég keypti, væri ný, en bragðið af
henni, þegar hún 'var komin á kvöld-
verðarborðið hjá mér, var alls ekki
nýtt.
Það má kannski segja um hluti,
sem ekki eru notaðir, að þeir séu
nýir, en það er ekki hægt að segja
um fiskmeti, — það ættu karlarnir
að athuga!
Er petta hœgtf________________
Er ekki kominn tími til aö við
förum aö reyna að samlaga siði
okkar o<j lífsvenjur þeim siömenn-
ingarviðhorfum, sem við erum að
reyna að tilcinka okkur ?
Nœr það nokkurri átt að leyfa
mönnum rekstur matvörubúða.
ir þvi, hvað sœmandi er í þeim
efnum? ________
Við vœnturn skjótra úrbóta.
Okkur er ánœyja að þvi að peta
þess, sem vel er gert, — en við
munum ekki spara að krefjast úr-
bóta á þvi, sem til vansœmdar er
í þjóðfélaginu!
HEIMILIEPÓBTURINN
7