Heimilispósturinn - 18.03.1961, Qupperneq 20

OKKAR Á MILLI SAGT ...
Halló póstur!
Ég þakka þér fyrir alla góða
skemmtun, þú ert allra bezta og
skemmtilegasta blaðið sem ég hef
nokkurntíma lesið, ég kaupi þig
alltaf. Ég sakna í síðustu blöðum
þáttarins Við og lesendurnir, og eins
Undir f jögur augu. Heldurðu, að les-
endur hefðu gaman að, ef þú birtir
ýmsa gamla texta við falleg lög sem
alltaf ganga? Við þrjár vinkonur
komumst yfir bók í vetur, sem kona
gaf okkur. Hún er full af ýmsum
textum við falleg sönglög (bókin
sko!) sumum ábyggilega 30—40 ára
og svo yngri líka. Við ætlum að
gamni að senda þér dálitið sýnis-
horn ef þú kannske vildir birta það,
við höldum endilega að það myndu
verða margir sem hefðu gaman af
þessu og gæti jafnvel aukið blaðinu
vinsældir hjá eldra fólkinu. Þær eru
svo æsispennandi framhaldssögurnar
að við bíðum með öndina í hálsin-
um eftir hverju nýju blaði. Jæja,
Póstur minn, ekki meira að sinni,
óska þér langra lífdaga og þakka
veittar ánægjustundir.
Með beztu kveðju þín
Sirrý.
Og þakka þér fyrir bréfið og send-
inguna, Sirrý mín. Þátturinn Undir
fjögur augu iognaðist hreinlega út-
af af því, að hann fékk engin bréf
frá lesendum, er frá leið. Það eru,
að því er Hulda segir okkur, að vísu
tvö bréf hjá henni, en þeim megi
alltaf svara, ef þátturinn liefjist að
nýju. Hjá erlendum vikublöðum eru
slíkir trúnaðarþættir með vinsæi-
asta lestrarefninu, en virðast ekki
vera enn búnir að ná hér á lslandi
þeim vinsældum, að þeir geti þrif-
izt. Er það skaði, þvi að margir
hafa sótt styrk og leiðbeiningar til
þátta þessara, þar sem vinsamlegt
kunnáttufólk hefur sagt til um marg-
vislegustu hjartans mál. Við erum
reiðubúnir að hefja þáttinn strax og
hann hefur fengið bréf frá lesendum.
Við erum nefnilega því marki
brenndir hérna á Póstinum að hafa
heldur engan bréfadálk en þurfa að
skrifa bréfin sjálfir!
Póstur minn!
Ég hef fylgzt með þér um nokkurt
skeið, fór fyrst að glugga í blöðin,
þegar krakkamir komu heim með
þau, vegna myndasagnanna. Mér
hefur fundizt margt skemmtilegt
efni S blaðinu, smásögurnar hafa,
sérstaklega upp á síðkastið, verið
bara góðar, og margar frásögurnar,
sem ég sakna í seinustu blöðunum,
prýðilega spennandi. Sem sagt, í
heild hefur mér fundizt blaðið þokka-
legasta skemmtirit.
Nú fyrir skemmstu jókst innlent
efni blaðsins til muna, og að loknum
tveim prýðis viðtölum, sem ég verð
að þakka sérstaklega, komu frá-
sagnimar úr næturlífinu, sem eru
með hroðalegasta lestrarefni, sem
ég hef lengi séð á prenti. Og þá sér-
staklega þriðja greinin, sú sem fjall-
aði um partíin.
Ég vil engan veginn neita því, að
þetta ástand kunni að vera þannig
— Heldurðu ekkl, að þú sért að villast, karllnn?
í sinni svörtustu mynd, en er ástæða
til að draga upp svo svarta mynd
af þvi, sem þama er gerð? Þið verð-
ið að athuga það, að við foreldramir,
sem eigum stálpuð börn, erum ekk-
ert hrifin af því að vita þau úti í
skemmtanalífinu, ef ástandið er jafn
óskaplegt og Steingrímur Sigurðs-
son lýsir því. Ég er að vona, að svo
sé. Annars gæti ég aldrei lifað ró-
lega kvöldstund, vitandi elztu börn-
in mín úti i sollinum.
Annars þakka ég ykkur ágætt
lestrarefni og marga skemmtun, sem
ég hef- haft af blaðinu og óska ykk-
ur góðs gengis.
J. G., Reykjavík.
Mér þykir leitt, ef fólk þorir "
að horfast í augu við vissar s^a
reyndir vegna skemmtanalífsinS
næturlífsins — í Reykjavík.
Myndin, sem dregin er uppi '|P .
getað verið enn skuggalegri, dekK
Þetfa, sem lýst er í greinaflok^”
um, er raunar venjulegs eðiis, þótt
trúlegt sé, að minnsta kosti algei'fí
ástaiul i geimum og partíum. ^eI^'
sem til þekkja, munu taka undir Þ°
Annars þakka ég bréfritara ^
skrifið. Ég hefði gaman af að bjóé‘
viðkomandi manneskju í parti
sanna mál mitt.
STEINGR■
Úr ruslakistunni hjá
GLEYMDU MÉR —
(Lag: Kátir voru karlar).
Ó, gleym mér, gleym mér mær
ég get ei unnað þér,
því önnur er mér kær,
sem ást nú til ég ber.
Hvem koss ég þakka þér —
ég þakka hverja stund,
er svás þú sast hjá mér
og sérhvern leynifund.
Ég þakka brosin blíð,
um bjarta hvarma slóð,
og faðmlögin þín fríð
mér fundust æ svo góð,
En einu gleymi ég ei,
þó ótal liði ár,
er gréstu, góða mey
og glitra ég sá þín tár.
Höf. ókunnur.
Sirrý og Co.
JÓSEP, JÓSEP.
Jósep, Jósep, bágt á ég að bíða,
bráðum hvarma mína fylla tár.
Pyrr en varir æskuárin líða
og ellin kemur með sin gráu hár.
Ég spyr þig, Jósep: Hvar er karlmannslundin
og kjarkur sá, er prýðir hraustan mann?
Hvenær má ég klerkinn panta?
Kjarkinn má ei vanta.
Jósep — Jósep. Nefndu daginn þann.
(Með sama lagi).
Ó, Stina — Stína, stýra verð ég bílnum
við stoppum bráðum og þá hef ég fri.
Ég á bæði flösku og pakka af ,,FIlnum“,
svo förum við i orkan kelerí.
Stína, Stina, þegar þar að kemur
þá verður gaman — hvað ég elska þig.
En nú er þrotin þolinmæði,
þvi að I.ér er næði.
Stina, Stina, Stína — kysstu mig!
ÉG VEIT ÞU BÍÐUR
(Lag: Þú ert mitt sólskin)
Ég minnist kvöldsins, er fórstu frá mér,
þá fanhst mér lífið svo grimmt og kalt
Ég bað þig, vina að vera hjá mér,
ég var svo einn — þú skildir allt.
Þú sagðir aðeins: ,,Ég ann þér, vinur",
með ástúð straukstu mitt ljósa hár.
,,Ég hugsa til þín er hríðin dynur,
þá héla gluggar, frjósa tár."
Ég veit þú bíður, þótt vetur hylji
hvem veg sem liggur frá þér til mín.
Og mundu, vinur þó vegir skilji
að vorið kemur — og ég til þín.
Óskar Þórðarson frá Hag*
LJÚFI LOGNSÆR
(Lag: My Bonny went over the Ocean)
Ég horfi á lognsævar ljómann,
sem leikur við himinsins rönd.
Og umvefur sunnlenzkan sjómann
á siglingu að brosandi strönd.
Ljúfi lognsær, leyf mér að ganga út flötinn Þ'n ^
Dúnmjúkt, dúnmjúkt, I draumi um sjómanW
Kristinn Pétursson-
HEIMILISPD6TURINN