Alþýðuhelgin - 09.01.1949, Qupperneq 12

8
ALÞÝÐUHELGIN
Á VÖKUNNI
Klukkan var kaþélsk!
Það er sagt, þegar þakklætishátíðin
var haldin 1817, í minningu um*%iða.
skiptin, og átti að samhringja klukk-
um í Hvammi í Hvammssveit, að 'hin
mesta klukkan, er venjulega var til
hringinga höfð, og þótti hin hljóð.
bezta, væri þá svo stöð og írábrugðin
■ eðli sínu, að úr henni varð aðeins
náð litlum, dimmum eim, hvernig
sem menn reyndu að berja hana.
Þótti mönnum það ekki einleikið, og
gátu aldrei vitað. hvað valda mundi,
en það ei't þóttust 'm$nn af sögnum
vita og msð sannindum, að Idukka
þessi hefði verið lengi í ITvammi- og
allar götur ofan úr pápisku. lísésta
sunnudag þar eítir var klukkunni
hringt, og hélt hún þá vénjuíegu
hljóði sínu, og aldrei hvað hafa bórið
neitt á henni síðan.
(Séra Friðrik Eggerz).
Lausnarinn og hundarnir.
Þegar ffelsárinn umgekkst hér á
jörðinni, gérði hánn mörg tákn ög
störmerki,' sem hvergi finnást rituð.
Einu sinni var hann á'ferð í háglendi
einu, þar sém • margir hjarðmenn
voru með hjarðir síhar. Gengu sauð-,-
irnir illa hjá þeim. Tók lausnarinn þá
grasvöndul og sneri milli’handa sér,
og skapaði þar hund til þjónustu
hjarðsveinunum. Þegar hundar léggj-
ast, snúá þeir sér jáfnáii í hring, og
kemur það af því ao lausnarinn sneri
grasvöndulinn saman, þegár hann
skóp hundinn. (Þjóðs. J. Þ.)
Steinn biskup.
Á dögum Steins biskups á Hólum
höfðu ýmsir skólapiltar gengið í
leynilegt galdrafélag, og héldu sam
komur sínar í rökkrinu. Þeir af pilt-
um, sem í félag þetta gengu, áttu
allir að raka skegg sitt. Einu ;sinni,
þegar þeir voru á galdrastefnu, kom
Steinn biskup í herbergið sama, því
hann hafði komizt að þessum samtök.
um pilta, og því mað, að þéir höfðU
gjört það að lögum, að raka sig.
Kvað biskup þá vísu þessa:
„Hér kemur maður og heitir Steinn,
hefur skegg á grönum;
■ ~hann mun verða eftir einn,
ekki er rakað af hönum“.
Elízafcet
pvinsa'S5a,
ásamt mann'
sínum cg ■
fnumbui’ði
þeirra. ■
Við þetta urðu.piltar bæði sneypt
ir og skelkaðir, cr biskup kom svona
óvörum inn á þá; slitu þeir þegar
samkomunni, og hættu galdranámi.
Álög á Króksfjarðareyjum.
Það.er sögn, að í gamla daga hafi
ekkja ein búið að Króksfjarðarnesi.
Ekki er getið nafns hennar, en sonu
átti hún tvo. Sendi hún þá eit’t sinn
til lundatekju í Króksfjarðareyjar,
en það óhapp bar að, að báðir þeir
drukknuðu í för þeirri. Er þá sagt, að
ekkjan hafi lagt það á eyjarnar, að
aldrei skyldi lundi í þeim staðnæm-
ast upp frá því, og þykir það hafa
rætzt, því til skamms tíma hefur þar
engin lundatekja verið, svo langt,
sem menn til vita. Er þó sagt, að sjá
megi enn merki til þess, að mikill
lundi hafi verið í eyjum þessum til
íorna.
(Friðrik Eggerz).
Helguhóll.
Hjá Grund í Eyjafirði er hóll einn,
er nefnist Helguhóll. í þeim hól er
'sagt, að Grundar-Helga hafi látið
haugsetja sig, en hún var auðkona hin
mesta og þar eftir ágjörn. Sagt er, að
hún hafi látið bera fé mikið í hól
þenna; en er menn fóru að grafa í
hann, sýndist þeim Grundarkirkja
vcra að brenna. IIlupu þeir þá til og
vildu slökkva eldinn; en þetta voru
eintómar missýningar, til að aftra
graftarmönnum frá fyrirtæki sínu.
(Þjóðs. J. Á.).
ALÞÝÐUHELGIN
Vikurit Alþýðublaösins.
Ritstjóri
Stefán Pjetursson.
»u—uu—uu—mi—mi—nu»—ii»—nu—>iui—.uu—uu—nu—i«J*