Alþýðuhelgin - 18.06.1949, Blaðsíða 10

170
ALÞÝÐUHELGIN
j
Krónborgarkasfeli á Helsingaeyri ogumhverfi hans. Eins og kunnugt er, lætur Shakespeare leikrit sitt, Hanv
let, gerast í Krónborg. Myndin er tekin úr lofti.
Íyíir bónda sínum. Líkaði síra Þor-
leifi það illa, og vildi vís verða, hvað
satt væri í því. ífann þýr nú ferð
sína þangað, er systir hans bjó, og
hafði með sér fylgdarmann. Segir
ekki af ferðum hans fyrr en hann
kemur allnærri heimili Ingibjargar,
þá var liðið á dag, og lét síra Þorleif-
ur tjalda og kvaðst þar mundu nátt-
stað hafa. Sendir síðan einn manna
sinna til mágs síns, að segja honum
að búast við þarkomu sinni að
morgni. Sjálfur býr hann sig í tötra
og torkennir sig sem mest, og stumr-
ar svo um kvöldið heim að bæ systur
sinnar. Biður þar gistipgar og var
tekið heldur þurrlega. ;,Fólk svaf
lengi í rökki'i, en er kveikt var, kem-
ur húsbóndinn með plögg og biður
gestinn að þæfa. Líður svo til vöku-
loka. Eru þá gestinum bornar flautir
í litlum aski. En þegar fara á að
hátta, kemur húsbóndi að skoða
þófið, og hafði það ekki gengið.
Brást húsbóndi reiður við og slær
gestinn með plöggunum, kvað ekki
slíkan letingja hýsandi. Þegar fólk
var komið í svefn, kom stúlka til
gestsins og færði honum mat og
segir: ,,Þetta bað húsmóðir mín mig
að færa þár.“ Hann bað hana að
skila þakklæti til konunnar og gerði
við matinrt sem honum sýndist.
Hann fer á fætur í býtið um morg-
uninn og á undan öðrum; fór nú til
sinna manna og kastar stafkarls-
gervinu. Snemma dags kemur síra
Þorleifur með fylgdarmönnum sín-
um til mágs síns. Gekk bóndi út á
móti honum og fagnaði honum vel
og bað hann velkominn. Gerir veizlu
mót honum og var síra Þorleifi veitt
kappsamlega og bóndi hinn kátasti.
Þá segir síra Þorleifur: „Mikill mun-
ur er á þessum veitingum og þeim,
er ég féklc hér í gærkveldi.“ Bóndi
spyr, hvort hann hafi þar fyrri
komið. „Já,“ segir Þorleifur, „ég er
sá sami förukarl, er hjá þér gisti í
nótt og þú barðir í gærkveldi. Er
það nú erindi mitt, að taka systur
mína frá þér, því ég get eigi þolað að
hún sé gift slíkum nirfli og níðingi
sem þú ert.“ Bónda varð mjög hverft
við og bað síra Þorleif vægðar og
fyrir alla muni að taka ekki frá sér
konuna; það félli sér þyngst. Síra
Þorleifur segir: „Ef þú v.ilt heita því
héðán af að láta' hapa sjálfráðia að
gera það gott ér hún vill og efni
ykkar leyfa, þá skal ég láta kyrrt
liggja.“ Varð bóndi að heita öllu
góðu, og það efndi liann síðan og var
mjög eftirlátur konu sinni.
Síra Þorleifur þótti hinn frægasti
kennimaður sinnar tíðar, og skal hér
segja eitt dæmi um það, hve mikla
trú menn höfðu á krafti kenningar
hans. Siglufjarðarskarð er mill1
Fljóta og Siglufjarðar. Sjálft skarðið
er örmjótt, og einstigi upp og niður-
Þar hafði sá ófögnuður legið í landi
síðan á öndverðri 17. öld, að menn
urðu þar iðulega bráðdauðir. Þóttust
menn sjá í loftinu yfir skarðinu loft'
sjón einhverja, er var í líking' vio
svartan skýflóka og í lögun áþek<
strokki. Sást þessi loftsýn jafnt uu-1