Alþýðuhelgin - 18.06.1949, Blaðsíða 16
176
ALÞÝÐUHELGIN
Albert Engström var ekki sérlega
hrifinn af danskri tungu. Raunar var
það margt, sem hann skopaðist að
um dagana, en víst er það, að dansk-
|£p fór engan veginn varhluta af
háði hans og spotti. Einhverju sinni
sagði hann:
„Dönsku skil ég ekki. Ég get að
vísu lesið hana á bók, cn þegar hún
er töluð, botna óg cltki í neinu. Ég
hef lagt mig allan fram, staðið á önd-
inni og rembst við að skilja það. sem
danslcir menn, en þó cinkum dansk-
ar konur hafa verið svo elskulég að
segja við mig. En tungumál þetta er
óskiljanlegt hverjum Svía, nema
þeim örfáu, sem fæddir eru tungu-
málaséní. Orð eins og Amager, sem
sýnist ákaflega auðvelt viðskiptis og
' sakleysislegt á pappírnum, virðist
borið fram e-meli. Satt að segja
heyrast mér öll dönsk orö vera borin
fram cnieh, að undanteknum fáein-
um, sem hljóma eins og eli. Þegar ég
heyri stóran og föngulegan karlmann,
e. t. v. þriggja álna lögregluþjón,
tala þetta ungbarnamál, finnst mér
það hljóti að vera hægur ■ vandi að
sigra hann í slagsmálum.“
GÍSLI KONRÁÐSSON.
Þegar Gísli Konráðsson var í
Flatey á gamals aldri, bjó hann í
kompu einni í Norskubúð, er svo
var kölluð. Ritaði hann þar hvíldar-
laust að telja mátti. Sat hann í krók
litlum vestan við stofugluggann, en
gaflinn á rúmi hans til vinstri hand-
ar. Borðið var undir glugga með
fjórum vænum rúðum. En við syðri
hliðina voru kassar með bókum, er
mynduðu bókaskápa.
Tvær kerlingar voru í austurenda
baðstofunnar. Hét önnur Þóra. Ein-
hverju sinni, þá er Gísli var hátt á
níræðisaldri, gekk hann yfir til Þóru
og leit á bandverk hennar. Kvað
hann síðan stöku þessa:
Kalla ég fjandans klúðurspjöll
klofið band og lykkjuföll,
sín ef vandar seimaþöll
svona handaverkin öll.
(Saga Snæbjarnar í Hergilsey.)
* * í:
DUYKKJUVÍSA.
Eftirfarandi vísu orlu þeir í sam-
einingu Bjarni Thorarensen og Hall'
grímur Scheving; Hallgrímur byrjaði
en Bjarni botnaði:
Mætari enga mey eg sá
rpínu flöskutetri;
þá ægisheimi eigra eg frá
að entum lífsins vetri
skulu haug minn skatnar á
skrifa gullnu letri:
flöskustút hélt seggur sá
svanna vörum betri.
Franskur rithöfundur sagði ein*
hverju sinni um Mirabcau:
„Hann gerir allt fyrir peninga.
jafnvel það, sem golt er.“
Ritstjóri: Stefán Pjctursson.