Alþýðuhelgin - 18.06.1949, Blaðsíða 11

ALÞÝÐUHELGIN
171

„Nýr Nessías."
Tliiri'» '-r>ab'’aT’ fencru n''>le«a ein-
kennilesa heím''ókn. Þangað kom
Ameríkumaðurinn Krishna Venta,
sem stenöur á því fastara en fótun-
um, að hann sé messías. Gengur
hann í klæðnaði, sem mjög er í sam-
ræmi við almennar hugmyndir um
klæðnað slíks himinborins sendi-
boða. Er hann jafnan borfættur og
sveipaður hvítri skikkju. Þegar
hann er spurður, hversu gamall
hann sé, kveðst iiann vera hafinn
yfir allan aldur, en lætur þess getið
einkar hógværlega, að hann hafi
komið snöggvast til Lundúna fyrir
1900 árum! „Borgin hefur breytzt,
en íbúarnir ekki,“ segir hann með
spekingssvip. Kona hans, sem ferðast
með honum klædd eins konar
nunnubúningi, er 34 ára gömul. Hún
var áður mormóni í Utah. Þegar
blaðamenn koma á fund þessa „mess-
íasar“, verður kona hans jafnan
fyrir svörum. Hún skýrir svo frá,
að maður hennar hafi 80 þús. áhahg-
endur í Bandaríkjunum einum, en
auk þess allvænan hóp í ýmsum öðr-
um löndum. — Senn mun Krishna
Venta flytja fagnaðarboðskap sinn í
Stokkhólmi, París og Rómaborg.
S
S
s
s
s
>
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
bábjartan dag sem á nóttum. Þegar
^henn fóru yfir skarðið, steyptist
skýflókinn niður á ferðamenn, en
korn aldrei nema á einn mann í senn,
Þótt fleiri væru bæði á undan og
eftir, og varð það bráður bani þess,
er fyrir varð. Þetta ágerðist er leið
ffam á 18. öldina og varð mörgum
hianni að bana. Þó komust menn oft
klakklaust yfir skarðið! Um 1730
hafði þessi ófögnuður haldizt hér um
kil í 100 ár og tók þá mjög að versna.
-^auð þá Steinn biskup Jónsson síra
^orleifi að halda guðsþjónustu og
kænagerð á skarðinu. Síra Þorleifur
Vai' þá kominn að Múla og orðinn
Prófastur í Þingeyjarsýslu. Árið
1735 var altari reist á skarðinu og
fór síra Þorleifur þangað vestur og
hélt þar guðsþjónustu, og var við-
staddur rriikill mannfjöldi. En eftir
það hvarf loftsjónin, og hefur enginn
beðið tjón af henni síðan.*)
Síra Þorleifur var maður all-
tryggur og bjargvættur mikill þeim
mönnum, er hann vildi vel. Urðu og
flestir undan honum að láta, þegar
hann var í reiðum hug. Skúli Magn-
ússon, er síðar varð landfógeti, var
sýslumaður í Skagafjarðarsýslu og
bjó að Stóru-Ökrum. Hann var
stjúpsonur síra Þorleifs. Hann hafði
tekið í varðhald fyrir stuttu tvo
*) Það, sem hér er sagt um Siglu-
fjarðarskarð, er að mestu tekið eftir
Ferðabók Eggerts Ólafssonar og
Bjarna Pálssonar.
skólastráka, er voru náskyldir síra
Þorleifi, þeir hétu Skafti og Ulugi.
Síra Þorleifur varð þess vís og reið
vestur að Ökrum; kom þar síðla
dags. Vinnukona gekk til dyra og
kvaddi prestur hana og spyr, hvort
fanturinn Skúli sé heima. Bað hana
að skila til hans að láta lausa band-
ingjana eða þola ofríki ella. Vissi
Skúli þegar, hver kominn var og
leysti bandingjana, og fóru þeir út
til síra Þorleifs, en hann tók þá að
sér. Ekki fundust þeir Skúli í það
sinn. Varð ekki af eftirmálum, og
kom mál þeirra Skafta og Illuga
aldrei í dóm. Síra Þorleifur var rekt-
or á Hólum 1707—1708. Hann var
stiftprófastur um nokkur ár, fyrst á
undan Steini biskupi og síðan eftir