Alþýðuhelgin - 18.06.1949, Blaðsíða 15

ALÞÝÐUHELGIN
175
Þá er vísa, er Árni kvað um Norð-
mann einn, er honum þótti mikið til
koma:
Mun hans uppi minning góð
meðal Noregs lýða,
meðan í Björgvin byggir þjóð
og bárur á viði skríða.
Þriðja vísa Árna er mælt fram í
ganmi við Pál Vídalín, er þeir sátu
eitt sinn að drykkju:
Skylt er víst að skýri ég
skötnum satt frá Páli,
sá hefur orðið margri mjcg
meyjunni að táli.
* * «
VÍSA BJÖttNS SEKRETERA.
Björn sekreteri Stephensen á Esju-
bergi var maður vinsæll og valmenni.
Einhverju sinni var hann sladdur viti
í Viðey lijá Magnúsi konferenzráði
b’róður sínum. Gengu þcir bræður á
tal saman út í kirkjugarð að leiði Ól-
afs stiftamtmanns, föður þeirra. Þótti
þeim nokkuö sinn veg hvorum, og að
lyktum varpaði Björn fram þessari
bögu, er hér fer á eftir. Er það haft
eftir Oddgeiri konferenzráði, syni
Björns, að aldr.ei hafi föður sínum
oftar orðið Ijóð aí munni.
Faðir minn sigursæli,
sofðu nú hérna, lagsmaður,
s þér tíðum þótti ódæli
þinn langi Björn strákur.
Klaustrið íús
’kveð.ég kalda,
kvalahús
það margfalda,
■ er sultur og iús
særir um aldir alda.
(lluld.)
EttÁ BIRNI GRÍMSSVNI.
Björn málari Grímsson (d. um
1635) prests í Hruna Skúlasonar var
úndarlegur í háttum. Kom hann einn
vetur í leysingum ríðandi óðfluga
austur ao Skógum tii Höllu f.ystur
sinnar og baö hana að lja sér eina
vinnukonu sína til fylgjulags, og
vildi hvergi vcra um nóttina nema í
birkjunni, og taldi að það afkvæmi
S1lt, er svo væri getið, mundi að
nokkuru merkilegt verða. Scgir sag-
an að þessu færi fram, og væri í
Skógakirkju getinn Þorsteinn, sonur
Ejarnar, prestur á Útskálum, forn-
oskjumaður mikill og galdraseggur.
(Þjóðs. J. Þork.)
ÞJÓÐLÍFSMYNDIR
Gamalt kvæði. Höf. ókunnur.
Bændurnir brúka borðahatt,
bændurnir gjalda kóngi skatt,
bændur í orfið binda ljá,
bændur gæðingum fljúga á,
bændurnir húsin byggja ný,
bændurnir ríða kaupstað í.
Prestarnir hafa parruk hvítt,
prestarnir kenna orðið títt,
prestarnir oft á pelann fá,
prestarnir skíra börnin smá,
prestar samtengja pilt og mey,
prestar afleysa hvínn og grey.
Biðillinn brúkar borðahatt,
biðillinn ríður hesti glatt,
biðillinn finnur blómarós,
biðillinn leiðir með sér drós,
biðillinn ber upp bónorðsskrá,
biðillinn stendur fattur þá.
Brúðguminn sækir bráðan hest,
brúguminn finnur mætan prest,
brúðguminn segir: „Býð ég þér
brúðargestur þú sért hjá mér,
brúðhjónin saman banga nú,
brúðarsængina krossar þú.
ENGIEL í KIRKJUNNI.
Síra Eyjólfur Jónsson, er þjónaði
á Snæfjallaströnd um og eftir mið-
bik 19. aldar, var drykkjumaður all-
mikill ög gat þá orðið nokkuð .fyrir-
ferðarmikill. Embættisverk fóru hon-
um vel úr hendi, einkum þótti hann
ágætur prédikari, er hann lagði sig
fram. Svanhildur Þórisdóttir, er til
Ameríku fór síðar og sagt var að
Indíánar hefðu ráðizt á og flett höf-
uðleðri, var svarkur í skapi og orð-
hákur, en allvel skynsöm. Síra Eyj-
ólfur spurði hana einhverjú sinni að
lolcinni messu, hversu henni hefði-
líkað ræða sín. Hún svaraöi þegar:
, Þér eruð en'gill í kirkjunni, en
djöfúll þar fyrii utan.
ER JÓN HEIMA?
Björgu, dóttur Rifs Jóku. heyrðist
kallað á gluggann að Múla í Núpa-
sveit: ,,Er Jón heima?“ Hún þorði
eigi að svara. Örstuttu síðar var Jón
Björnsson maður hennar dáinn.
(Þjóðs. Sigf. Sigfússonar.)
Yngismenn hafa annan sið,
yngismenn tala stúlkur við,
yngismenn kyssa ungar frúr,
yngismenn sofa hjá þeim dúr,
yngismenn barmi opnum slá,
yngismenn prýða fötin blá.
Húsfreyjur skammta hollan mat,
húsfreyjur bæta rifið fat,
húsfreyjur skattinn hjúum fá,
húsfreyjur kefla tröfin smá,
húsfreyjur skyrið hleypa nýtt,
húsfreyjur stunda búið títt.
Askana bera ungar frúr,
askarnir komast fram í búr,
askarnir drafla öðlast skyr,
askana skafa spænirnir,
askana lauga ágæL fljóð,
askana bakar mjólkm géc'.
Mjólkin úfþennur meyjarkvið,
mjólkina drekkur húsgangslið,
mjólkin ungbörnin metta kann,
mjólkin nærir vel dauðþyrstan,
mjólkina sumir meta ei par,
mjólk gerir pikitr st.élvisnar.
Draflann eldsúran dýrka fijóð,
draflinn er svöngum hressing goð
drafli rauðvelgdur dámar vel,
draflinn meyjanna þéttir stél,
draflann ei húsgangs dónar fá,
draflakjúkunni reknir frá.
Meyjarnar eyða matnum titt,
meyjarnar prjóna lesið nýtt,
meyjarnar hafa mjúkan kvið,
meyjarnar elta sveinalið,
meyjarnar lierða mittisbönd,
meyjarnar raka slægjulönd.
Karlarnir berja krumpinn sláp,
karlarnir brúka mikið ráp,
karlar þæfa með kampinn grá,
karlarnir egg í launin fá,
karlarnir flétta kúabönd,
karlarnir moka fjósalönd.
Rassvisinn töglar roðin hörð,
rassvisinn herðir náragjörð,
rassvlsinn drekkur rjóma ei,
rassvisinn aldrei kyssir mey,
rassvisínn vísur raulað gat,
rassvisinn oft í myrkri sat.
-■Ia. -i ^ I