Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Side 99

Hins vegar er hann ekki talinn eins auðmeltur eins og sumir beztu
matsveppirnir af blaðsveppatagi.
Eins og þegar er getið, er kantarellinn sennilega fremur sjaldgæfur
hér á landi og vil ég því beina þeirri áskorun til sveppaætna, að þeir
umgangist hann með tilhlýðilegri virðingu.
SUMMARY.
In the summer 1961 the author found The Common Cantaharel, Cantharellus
cibarius Fr., in Aðaldalshraun, North Iceland, this being the first record of this spe-
cies from Iceland. In the summer 1963 the author found it again, now by Sker in
Látraströnd.
In both localities it grew in birch-coppices. (Newly it has also been found in
the Vestfirðir peninsula).
ATHUGASEMD.
í sambandi við greinina Grasgarður á Akureyri í 2. hefti Flóru, er rétt að geta
þess, að hugmyndin um grasgarð á Akureyri er mun eldri en þar kemur fram.
Fyrsti vísirinn að grasagarði á Akureyri og þarmeð í landinu var stofnaður í
Gróðrarstöðinni, árið 1908, af Sigurði Sigurðssyni, siðar búnaðarmálastjóra, en hann
var þá forstöðumaður Gróðrarstöðvarinnar. Hann fékk Helga Jónasson, grasafræð-
ing og bónda á Gvendarstöðum í Kinn, sem þá var nemandi í Gróðrarstöðinni, til
að safna íslenzkum plöntum í garðinn. Vann Helgi við þetta í aukavinnu, mest á
nóttunni, og tókst að ná þangað rúmlega 100 tegundum, sem settar voru í steinhæð
norðan við Gróðrarstöðvarhúsið. Næstu sumur leit Helgi eftir steinhæðinni og bætti
einhverjum tegundum við, en þegar Helgi gat ekki lengur haft eftirlit með þessum
grasagarðsvísi, mun hann fljótt hafa gengið úr sér og sér nú ekki urmul eftir af
steinhæðinni, né þeim plöntum, sem þar voru gróðursettar.
Enda þótt þessi fyrsta tilraun með grasagarð á íslandi rynni þannig út í sand-
inn, er hún vel þess verð að henni sé á lofti haldið og hver veit nema núverandi
grasagarður dragi eitthvert dám af henni. Það væri raunar ekki ólíklegt.
Gróðrarstöðin á Akureyri er tvímælalaust ein merkasta þjóðþrifastofnun, sem
nokkru sinni hefur verið rekin á landi hér, og er leitt til þess að vita, ef garðurinn,
sem nú er einn til minningar um þá fornu frægð, verður látinn níðast niður, sem
allar horfur eru á.
H.Hg.
7
TÍMARIT UM ÍSLENZK.A GRASAFRÆÐI - FlÓra 97