Sveitarstjórnarmál - 01.08.1957, Qupperneq 22

18
SVEITARSTJÓRNARMÁL
hennar koma því dltölulega fáar beiðnir
um fólk í störf, sem hentað gætu öryrkjum.
V.
Af framansögðu ætti að vera ljóst hverra
ráðstafana er fyrst og fremst þörf til að nýta
vinnugetu öryrkja hér á landi betur en
gert er. Mest aðkallandi er að koma á fót
þjálfunarverkstæði, þar sem reyna má verk-
hæfni manna og gefa þeim kost á verkþjálf-
un. Þá er og þörf vinnustofu, sem léti í té
sérstök vinnuskilyrði fyrir þá, sem þjálfun-
in getur ekki gert fullfæra til starfa á ein-
hverju sviði, og ekki tekst að útvega störf á
frjálsum vinnumarkaði. Slík öryrkjavinnu-
stofa gæti verið í tengslum við þjálfunar-
verkstæði, e. t. v. rekin af sömu aðilum eða
undir sömu stjórn.
Starfsvttlsleiðbeiningar og vinnumiðlun
fyrir öryrkja þarf að rækja, en nokkur vís-
ir er til að þessu. Sama er að segja um lána-
starfsemi fyrir öryrkja, sem stunda vilja
sjálfstæðan atvinnurekstur.
Ráðstafanir til að nýta vinnugetu öryrkja
þurfa því að vera margþættar, ef vel á að
takast, og ýmsir aðilar heilbrigðisþjónustu
og félagsmála þurfa að vinna saman á þessu
sviði.
Loks má ekki gleyma því, að skilningur
almennings á þessum málum er mikilsverð-
ur. Einkum er nauðsynlegt, að atvinnurek-
endur og vinnuveitendur hafi skilning á
því, að öryrkjar geta unnið sum störf, þótt
þeir geti ekki unnið hvað sem vera skal, og
séu fúsir til að gefa þeim kost á að nota
starfskrafta sína þar, sem góð skilyrði eru
fyrir hendi. Einnig er nauðsynlegt, að ör-
yrkjarnir sjálfir og aðstandendur þeirra
hafi sem gleggsta vitneskju um, hvaða leið-
ir eru hugsanlegar til að komast út í at-
vinnulífið, og láti ekki undir höfuð leggj-
ast að notfæra sér þá möguleika, sem fyrir
hendi eru. Enn ber nokkuð á því, að ör-
yrkjar og einkum aðstandendur ungra ör-
yrkja, hafi meiri áliuga á örorkubótum og
fjárhagslegum stuðningi en möguleikum
til endurhæfingar og starfa. Þetta þarf að
breytast, en það breytist því aðeins, að al-
menningur skilji og viðurkenni, að öryrkja
ber fyrst og fremst réttur til menntunar og
starfa á því sviði, sem hann getur starfað,
og réttur til framfærslu, ef ógerlegt er að
leysa atvinnuvandamálið, en það er alltaf
óleysanlegt án þátttöku hans sjálfs.
Kristinn Björnsson.
Tryg'giiigfatíðludf
Eundur með umboðsmönnum
T rvggi ngas tofnunari n n ar.
Á liausti komanda munu héraðsdómarar
væntanlega koma saman til fundar í
Reykjavík. Verða þar saman komnir flestir
umboðsmenn Tryggingastofnunarinnar og
formenn héraðssamlaga. Með tilliti til feng-
innar reynslu af þeim breytingum á al-
mannatryggingalögunum, sem til fram-
kvæmda komu á síðastliðnu ári og í byrj-
um þessa árs. telur Tryggingastofnunin
mjög æskilegt, að þetta tækifæri verði not-
að til að ræða þessi mál sameiginlega á
fundi. Þau mál, sem einkum væri ástæða
til að ræða, eru:
1) Sjúkradagpeningar.
2) Önnur starfsemi héraðssamlaga.
3) Framkvæmd einstakra lagaákvæða,
bótaúrskurðir o. fl.
Ef til vill hafa umboðsmenn tillögur fram
að færa um fyrirkomulag og umræðuefni
slíks fundar, og eru ábendingar í þá átt
vel þegnar.