Boðberi K.Þ. - 01.05.1997, Blaðsíða 11

Vísnahorn VII
Þetta vísnahorn verður i'ir ýmsum áttum, en
innihaldið vonandi býsna gott samt.
A deildarfundi i Aðaldal fyrir allmörgum árum
var rætt um tölvubókhald, ágæti þess og nauðsyn
og sýndist sitt hverjum, eins og oftar. Kjartan á
Hraunkoti og Sigurður á Búvöllum tóku til máls,
en Hálfdán skráði með sínum hætti.
Kjartan og Sigurður eru i efa
um ágœti nýjunganna,
og tölvunni hálfgert homauga gefa
að hœtti gœtinna manna.
Þeir trúa ekki að þjónustu betri hún bjóði
né bókhaldið lagi í neinu.
Þeir helst vilja tölvur úr holdi og blóði,
eins og Hrefnu, Rakel og Steinu.
Hálfdán Bjömsson
í Boðbera KÞ þann 13.júni 1939 voru birt úrslit úr
hringhendusamkeppni, sem Boðberinn hafði efnt til.
Dómnefndin hafði úr 80 vísum að velja, en taldi þrjár
þeirra "verðlaunahæfastar", eins ogþaðvarorðað. Þá
voru þær birtar i stafrófsröð, en ekki gert upp á milli
þeirra að öðru leyti. Þessar hringhendur langar mignú
að hirta á nýjan leik, þótt sumarséu löngu þjóðkunnar.
Mérfinnst ákaflega bjartyfirþessari visu, þótt ég viti
ekki tildrög hennar, en trúlega er hún gerð á efri árum
höfundarins.
Þegar æskan átti völd,
allt var þá með snilli.
Sólskinsmorgnar, sólskinskvöld,
sólskin þar á milli.
Indríði Þórkelsson.
Þvi siður veit ég deili á uppruna hinnar næstu, en
handbragðið bregst ekki:
Viti gamlir veðrín á sig,
veturinn hér tekst að þreyja.
En hvemig vorið verkar á mig
vil ég ekki neinum segja.
Höskuldur Einarsson.
Margir hafa ort hlýlega um visnagerðina eða hina
islensku stöku. Þetta sýnishom fann ég nýlega.
Ferskeytlu sem fer um sal,
fiutt afskáldi nýju,
minnsta kosti meta skal
móti sinfóniu.
Vísa góð sem verður til
um vorið eða fossinn,
hún á að færa öllum yl
eins ogfýrsti kossinn.
Baldur Baldvinsson.
Andans saga öld og dag
er sem fagurt kvæði.
Yrkja brag við lifsins lag
list og hagnýtfræði.
Steingrímur Baldvinsson.
Eikin háa draup og dó,
dauðinn máir alla.
Það er stráum þessum fró
þegar dáin falla.
Kristján Karlsson.
Þegar vindar þyrla snjá
þagna og blindast álar;
það eryndi að eiga þá
auðar lindir sálar.
Heiðrekur Guðmundsson.
Mig langar að enda hér með vísu sem mér finnst
einstaklega hlýleg.
Oft mér veitir innrí frið
yndi sólarlagsins,
þó aldrei gæti ég oróið við
öllum kröfum dagsins.
Karl Sigtryggsson.
Með sumarkveðju,
Hreiðar Karlsspn.
11