Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.03.2013, Síða 46

46 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17.3. 2013
M
argrét Sverrisdóttir og Odd-
ur Bjarni Þorkelsson eru
par til átján ára og hafa
unnið saman við margvísleg
leikhúsverkefni á þessum
tíma. Hún er þekktust sem Skotta og er um-
sjónarmaður Stundarinnar okkar en Oddur er
handritshöfundur ásamt henni.
„Við erum bæði Þingeyingar. Ég er frá
Húsavík og hann er úr Aðaldalnum,“ segir
Margrét.
Hvernig byrjaði áhugi þinn á leiklist?
„Hann byrjaði snemma eins og hjá mörgum
börnum. Ég var mikið með leikfélaginu á
Húsavík áður en ég fór sjálf í nám,“ segir
Margrét, en hún útskrifaðist frá Arts. Ed í
London.
„Ég var leikhússjúk. Pabbi var mikið í leik-
félaginu og ég sá allar sýningarnar oft. Út-
varpsleikhús elskaði ég meira en allt annað en
ég hlustaði ekki á popptónlist,“ segir Margrét
en þegar hún var krakki tók hún ekki upp
vinsældalista Rásar 2 heldur Útvarpsleikhúsið
á Rás 1 og hlustaði á spólurnar aftur og aftur.
Hún hefur einu sinni leikið lítið hlutverk í
Útvarpsleikhúsinu og segir það hafa verið
„ofsalega gaman“ og grínast með að hana
dreymi um Útvarpsleikhúsið meðan aðra
dreymi um Þjóðleikhúsið.
Leikhús í bílskúrnum
„Svo rak ég leikhús í bílskúrnum heima. Al-
vöru leikhús með tjaldi, poppi í hléi og kara-
mellum. Ég hef alltaf verið búningasjúk.
Öskudagur var minn dagur og búningarnir
voru planaðir með margra mánaða fyrirvara.
Á sprengidagskvöld var alltaf grímuball í skól-
anum,“ segir hún og þar fengu búningarnir að
njóta sín en á öskudaginn sjálfan fóru hún og
vinir hennar í „fatakistu heima með gömlum
fötum af mömmu og pabba frá sjöunda ára-
tugnum. Við klæddum okkur upp á og fórum
síðan í bæinn og sungum.“
Hvernig var þetta í Aðaldalnum?
„Ekkert svona. Maður var látinn leika eitt-
hvað í skólanum. Mér fannst það allt í lagi en
það var ekkert endilega frekar fyrir mig en
eitthvað annað. Ég var meira fyrir það að
lesa,“ segir Oddur sem fór síðar á kaf í leik-
listina, þegar hann var í Framhaldsskólanum
á Laugum og í VMA. „Í beinu framhaldi af
því var ég aðstoðarmaður leikstjóra og lék
með Leikfélagi Akureyrar einn vetur. Svo var
ég að leika með allskonar leikfélögum þangað
til ég fór að leikstýra.“
Kynntust í leiksýningu
Margrét og Oddur kynntust í einni slíkri leik-
sýningu árið 1995 hjá Framhaldsskólanum á
Húsavík, hún var að leika og hann leikstýrði.
Þau hafa verið saman allar götur síðan.
Þau fóru út í nám til Bretlands árið 2000.
Oddur fór til Bristol og nam við Bristol Old
Vic-leikhússkólann á meðan Margrét var í
London. Oddur var úti í eitt ár en Margrét í
tvö en hann nam leikstjórn á meðan hún lærði
leiklist.
Þau hafa alltaf unnið mikið saman og oftar
en ekki hefur Oddur leikstýrt en Margrét
leikið, búið til leikmynd eða hannað búninga.
„Við höfum unnið mikið saman og svo þeg-
ar fram liðu stundir fórum við að leikstýra
saman,“ segir hann og nefnir Halaleikhópinn
undanfarin tvö ár sem dæmi. „Við höfum unn-
ið heilmikið saman í leikhúsi,“ segir Oddur og
Margrét segir samstarfið hafa gengið vel:
„Þetta hentar mjög vel því við höfum áhuga
á ólíkum hlutum þannig að það raðast mjög
fallega hver gerir hvað; mig langar ekkert að
gera það sem hann er að gera og öfugt,“ segir
hún. „Við bætum hvort annað upp,“ segir
hann en samvinnuverkefni þeirra hafa verið af
ýmsum toga.
„Við vorum ráðin árið 2005 til að vera yfir-
umsjónarmenn fyrir verkefni í Mývatnssveit,
Jólasveinana í Dimmuborgum,“ segir Oddur
en þau eru sérlegir talsmenn jólasveinanna og
hafa gert tíu sjónvarpsþætti um þá í samstarfi
við RÚV. „Við þurftum að byggja þetta upp
frá grunni,“ segir hún.
„Þeir hafa fylgt okkur og við þeim víða. Við
erum búin að fara með þá til Japans, Þýska-
lands, Danmerkur, Finnlands og Lapplands,“
segir Margrét.
„Þeir eru svo heilbrigðir, einlægir og
skemmtilegar skepnur,“ segir Oddur um jóla-
sveinana.
„Svo var Stúfur með einleik árið 2007.
Hann dreymir um að vera frægur,“ segir
Margrét sem þekkir Stúf sérlega vel. „Hann
er lítill maður með stóra drauma,“ segir Odd-
ur.
Vel við orðið alþýðulistamaður
Þjóðlegt stef virðist vera ráðandi í flestu sem
þau taka sér fyrir hendur.
„Á tímabili var ég alltaf að leika í þjóðbún-
ingum á sauðskinnsskónum,“ segir Margrét.
„Ef það ætti að fara að flokka mann sem
listamann þá er mér ákaflega vel við orðið al-
þýðulistamaður. Þjóðlegt er gott,“ segir Odd-
ur og segir meira hægt að gera með íslenskar
hefðir og arfleifð.
„Við erum kjötsúpufólk. Við erum á þessum
nótum þegar við setjumst niður að búa til
heiminn fyrir Stundina okkar. Disney-
heimurinn er búinn að vera svo ráðandi í sjón-
varpi,“ segir hann en þau langaði að gera eitt-
hvað allt annað. „Við settumst niður og fórum
markvisst að skoða allar álfa- og stokka og
steinasögur, allar þjóðsögur sem við komum
höndum yfir. Við þekkjum jólasveinana en
þarna fórum við niður fjallið og í dalinn,“ seg-
ir hann og Margrét útskýrir nánar:
„Við vildum ekki gera þetta á gamaldags
hátt. Það hefur verið ofsalega gaman að vinna
með þessa hugmynd og við höfum gefið okkur
ákveðið frelsi í að túlka hana og festum okkur
ekki í hvernig þetta var nákvæmlega í þjóð-
sögunum.“
Ekki hor og lopi
Slagorðið var: „Ekki hor og lopi,“ en þau
vildu komast í burtu frá kuldanum og vosbúð-
inni. „Okkur langaði að fá arfinn hingað til
okkar en ekki fara til baka,“ segir hann.
Hvað hugsið þið um þegar þið skapið fyrir
börn? „Okkar útgangspunktur er: stuð er
skemmtilegt, en það þarf ekki að vera að
„handfarta“ í hálftíma, maður verður þreyttur
á því. Það er óþolandi að tala við börn eins og
hálfvita og við tölum ekki niður til barnanna.
Við skrifum það sem okkkur finnst skemmti-
legt og treystum því að öðrum finnist það
líka,“ segir hann og Margrét segir að þau vilji
ekki vera með of mikinn æsing.
Hún er í gervi í Stundinni okkar og vart
hægt að þekkja hana og Skottu sem sömu
manneskju þegar hún er komin úr gervinu.
„Mig langar ekki til að þetta sé ég, að ég sjálf
sé eitthvað aðal, heldur persónan,“ segir hún
en bætir við að krökkunum bregði stundum
þegar þeir beri kennsl á röddina hennar
Skottu í Bónus, þó þeir þekki ekki endilega
andlitið.
Margrét og Oddur eru þjóðleg. „Ef
það ætti að fara að flokka mann
sem listamann þá er mér ákaflega
vel við orðið alþýðulistamaður.
Þjóðlegt er gott,“ segir Oddur.
„Við erum
kjötsúpufólk“
ÞINGEYINGARNIR MARGRÉT SVERRISDÓTTIR OG ODDUR BJARNI ÞOR-
KELSSON BÚA SAMAN OG VINNA SAMAN, EKKI AÐEINS Í STUNDINNI
OKKAR OG FJÖLMÖRGUM LEIKHÚSVERKEFNUM, HELDUR ERU ÞAU LÍKA
SAMAN Í HLJÓMSVEIT. SVEITIN TÚPÍLAKAR ER SAMT ÖLLU ÓVIRKARI EN
HIN HLJÓMSVEITIN SEM ODDUR ER Í EN HANN ER HLUTI AF LJÓTU HÁLF-
VITUNUM. Á SUMRIN VINNA ÞAU SÍÐAN VIÐ TORF- OG GRJÓTHLEÐSLU.
Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is
Í gervi Skottu í Stundinni okkar.