Morgunblaðið - 08.01.2014, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 2014
Þá hefur hún fallega amma
mín fallið frá.
Amma var einstök kona, hún
var þolinmóð, góð, gjafmild,
fyndin og virtist sem hún ætti
allan tímann í heiminum fyrir
mann þegar kíkt var í heim-
sókn. Við amma áttum margar
ótrúlega góðar stundir saman
sem ég er svo þakklát fyrir. Ég
missti ekki bara ömmu mína
heldur góðan vin. Amma var
mér svo ótrúlega mikið.
Ég var svo ótrúlega lánsöm
að alast upp í sama bæjarfélagi
og amma, svo sambandið hefur
alltaf verið mjög mikið. „Amma
er enn í eldhúsinu eitthvað að
fást við mat, indæla steik hún
er að færa upp á stærðar fat“
ef við breytum aðeins textanum
þá á þetta mjög við hana ömmu
mína, alltaf var hún að útbúa
eitthvað gómsætt í eldhúsinu.
Amma hefur alltaf verið mik-
il fyrirmynd, hún er frum-
kvöðull mikill, hún og afi unnu
vel saman að ýmsum verkefn-
um hérna í Borgarnesi. Afkom-
endur ömmu og afa eru 57
manns, svo ríkidæmið er mikið.
Hún hefur alla tíð verið svo
stolt af sínum börnum og
barnabörnum.
Ömmu fannst ekkert
skemmtilegra en að fá fólk í
heimsókn í smáspjall. Amma
hún var ein af þessum mann-
eskjum sem öllum líkaði vel við,
hún var með hjarta úr gulli. Ef
einhvern vantaði ráðgjöf eða
hjálp þá var hún sú fyrsta sem
bauð fram aðstoð sína.
Dætrum mínum, þá aðallega
þeirri eldri sem er þriggja ára
fannst gaman að fara í heim-
sókn til langömmu, það var allt-
af eittvað gott á borðstólum.
Við keyrðum fram hjá Brák-
arhlíð um daginn og varð hún
döpur á svip og sagði að núna
gæti hún aldrei aftur fengið ís
hjá langömmu, það er eitthvað
sem við öll barnabörnin þekkj-
um, að þegar komið var í heim-
sókn þá var manni gefinn ís og
ef hann var ekki til, þá var oft-
ast afi sendur út í búð til að
kaupa meira.
Afi dó fyrir nokkrum árum
og þegar við vorum að kveðja
hann lofaði ég honum því að ég
myndi passa vel upp á ömmu,
við höfum gert okkar besta að
passa að amma hafi það gott,
að vera alltaf til staðar en þetta
var aldrei kvöð þetta var ynd-
islegur tími sem við áttum sam-
an. Ég elskaði hana.
Ég var svo lánsöm að vera
með ömmu síðustu nóttina
hennar, ég læddist fram um
miðnætti til að fá mér smá-
kvöldkaffi, fékk mér skonsu,
kex og heitt súkkulaði, kom ég
aftur inn í herbergi og hló og
sagði við ömmu að þetta væri
bara alveg eins og ég væri orð-
in 10 ára aftur en núna lofaði
ég að hringja ekki í mömmu og
segja henni að koma að sækja
mig eins og ég var vön að gera
á mínum yngri árum þegar ég
ætlaði að gista á Kveldúlfsgöt-
unni.
Það var mér afskaplega dýr-
mætt að hafa vaknað og fengið
að halda í höndina á henni þeg-
ar hún kvaddi þennan heim,
það var svo mikil værð yfir
henni, hún var greinilega tilbú-
Sigríður Halldóra
Guðmundsdóttir
✝ Sigríður Hall-dóra Guð-
mundsdóttir fædd-
ist í Súðavík 27. júlí
1922. Hún lést á
hjúkrunar- og dval-
arheimilinu Brák-
arhlíð í Borgarnesi
23. desember 2013.
Hún var jarðsungin
frá Borgarnes-
kirkju 4. janúar
2014.
in að kveðja okkur
og heilsa afa á
sama tíma. Ég trúi
því að hann hafi
tekið vel á móti
henni og þau hald-
ið gleðileg jól sam-
an.
Amma hafði
gaman af söng og
að spila á gítar.
Nýja uppáhalds-
lagið var „Ég á líf“
og voru ófá skiptin sem það var
sungið.
En það á mjög við hérna því
ég á líf, ég á líf vegna þín!
Ég á eftir að sakna þín,
amma.
Þitt barnabarn og nafna
Sigríður Dóra.
Elsku amma okkar.
Það er þungbært og skrítið
að þurfa að kveðja, en svo mikil
blessun að hafa átt þig að
svona lengi.
Fyrstu minningarnar um þig
eru líklega af því þegar við
komum í Borgarnesið og gist-
um hjá ykkur afa í bakaraíbúð-
inni góðu, þar sem þú stússaðir
í kringum okkur barnabörnin.
Seinna fluttuð þið á Kveldúlfs-
götuna og þangað vöndum við
komur okkar. Þú varst svo
hraust og fjölhæf enda hafðirðu
gaman af flestu og skoðun á
öllu, en fjölskyldulífið var þér
svo mikilvægt og okkur fannst
þú svo mikil amma í orðsins
fyllstu merkingu.
Það var alltaf hægt að fá
eitthvað gott hjá þér og við
lærðum að best væri að sleppa
því að borða þann daginn, svo
við gætum með bestu lyst rað-
að í okkur af hlaðborðinu sem
beið okkar, þar sem þú stóðst
og hvattir okkur áfram. Enda
sinntir þú öllu sem þú tókst þér
fyrir hendur af mikilli natni,
má þar meðal annars nefna
saumaskapinn. Kjólarnir sem
voru saumaðir fyrir mennta-
skólaböllin eru tryggilega
geymdir auk annarra flíka eftir
þig sem við hönnuðum og snið-
um saman, enda mikil verð-
mæti. Við eigum enn föt frá því
við vorum sjálf ung börn og
njóta okkar eigin börn nú góðs
af því. Þó þú værir komin á
dvalarheimilið varstu oft að búa
til eitthvað. Síðast gafstu Ingi-
björgu Sigríði hvíta prjónaða
húfu sem hún notar í kuldan-
um.
Af ykkur afa fór gott orð og
það virtust allir þekkja ykkur.
Við vorum svo stolt af því að
vera barnabörnin ykkar og enn
stoltari að börnin okkar gátu
átt með ykkur gæðastundir í
svo langan tíma, það er ekkert
sjálfgefið.
Þú varst svo lífsglöð og elsk-
aðir að vera umvafin fólki, enda
áttirðu sæg af vinum og ætt-
ingjum til að halda þér fé-
lagsskap. Það hefur þó verið
erfitt að þurfa skyndilega að
kveðja afa, sem var kletturinn
þinn í marga áratugi en var svo
allt í einu farinn. Við það
breyttist svo margt. Þú hafðir
veikst áður en nú byrjaðir þú
að veikjast illa. En það reynd-
ist jafn lífsglaðri og sterkri
konu erfitt að sleppa takinu á
ástvinum sínum, enda sátum
við sem fastast hjá þér og þú
sigraðist á veikindunum í bili.
Á þessu tímabili fæddust þér
nokkrir erfingjar til viðbótar,
þar á meðal barnabarnabarna-
börn.
Bráðum hættum við að geta
talið allan þann fjölda barna
sem bætast við stórfjölskyld-
una, svo mikið er ríkidæmi
ykkar afa.
En þar kom að því að lík-
aminn gat ekki meira og rétt
fyrir jól komum við og kvödd-
um þig. Við töluðum um að afi
sæti örugglega með okkur í
herberginu og biði eftir þér ró-
legur, á meðan þú værir að
kveðja alla. Það er falleg til-
hugsun að nú séuð þið saman
aftur.
Takk fyrir allt, kæra amma,
við munum sakna þín mikið.
Fjóla og Kristján.
Ég kallaði Siggu alltaf
ömmu. Hún var amma stelpn-
anna sem bjuggu á móti mér
þegar ég var lítill. Þær kölluðu
hana auðvitað ömmu og þá
gerði ég það bara líka. Lengi
vel fengum við systkinin jóla-
gjafir frá Ömmu Siggu og
Berta.
Oft voru bækur í pökkunum
og stundum kom það fyrir að
pakkarnir höfðu víxlast. Ég
fékk stelpubók og Herdís systir
einhverja strákasögu. Þá var
ekkert annað að gera en að
skipta. Það komst þó í lag þeg-
ar hún fór að merkja pakkana
með nafni á einu horninu svo
hún vissi hvaða miði átti að
fara á hvaða pakka.
Eftir að ég komst á ung-
lingsár hitti ég ömmu Siggu
ekki oft nema þá helst ef ég
rakst á hana í búð eða í bak-
aríinu. Hún tók alltaf svo vel á
móti mér og mínum. Ég passaði
þó upp á að heimsækja hana
alltaf á aðfangadagsmorgun.
Það var hefð sem ekki var í
boði að sleppa. Ég held að ég
hafi sleppt úr þremur eða fjór-
um skiptum alveg síðan ég var
krakki. Þá bara vegna þess að
ég var ekki í Borgarnesi á að-
fangadag.
Það var alltaf gott að koma á
Kveldúlfsgötuna. Með mandar-
ínur og Quality Street á boð-
stólum var mikið spjallað og
auðvitað borðaði ég aldrei nóg
þannig að ég fékk aðeins meira
með mér í poka.
Síðustu árin hefur Salka
Snæbrá, dóttir mín, komið með
mér og þá hefur hún fengið að
njóta þess að fá gott í poka með
frá ömmu.
Það verður vitanlega öðruvísi
að heimsækja ömmu Siggu héð-
an í frá. En það stendur ekki til
að breyta hefðinni.
Við feðginin kveðjum ömmu
Siggu með söknuði og sendum
samúðarkveðjur til fjölskyld-
unnar.
Hrannar Traustason
og Salka Snæbrá
Hrannarsdóttir.
Heiðurskonan Sigríður Guð-
mundsdóttir hefur nú kvatt eft-
ir langa og farsæla vegferð. Ég
kynntist Siggu fljótlega eftir að
ég flutti í Borgarnes haustið
1998 og með okkur tókst góð
vinátta.
Notalegi eldhúskrókurinn
hjá þeim Berta í Kveldúlfsgöt-
unni varð mér ljúfur samastað-
ur, þar fann ég sömu umhyggju
og hjá mínum kæru tengdafor-
eldrum sem féllu frá um þetta
leyti.
Gestrisni Siggu var tak-
markalaus og helst þurfti mað-
ur að smakka tvisvar á öllum
sortum. Allir voru velkomnir og
hana munaði ekki um að gerast
langamma barna í minni fjöl-
skyldu.
Hún fylgdist vel með öllu
mínu ati í sjoppurekstri, á hótel
Hamri eða í golfskálanum og
sló sér á lær yfir ýmsum uppá-
komum sem veitingakonan með
athyglisbrestinn lenti í. Mér
finnst ég ennþá heyra hana
segja með andakt: „Ég trúi
þessu ekki“ þegar ég sagði frá
verkefnum mínum.
Þau hjónin komu iðulega við
á Shell og fengu sér ís og
stundum hringdi Sigga og
pantaði kótelettur í raspi, eink-
um ef Kristján sonur þeirra var
í heimsókn. Þegar þurfti að
stytta buxur eða sauma gard-
ínur í nýja húsið var Sigga boð-
in og búin að aðstoða mig og
vildi aldrei þiggja aðra borgun
en ísinn eða tímarit úr sjopp-
unni.
Sigga var ættmóðir í orðsins
fyllstu merkingu og fylgdist
með afkomendum sínum af
áhuga og naut þess að fá fólkið
sitt í heimsókn. Ég get rétt
ímyndað mér fjörið á jólunum
þegar allir komu saman hjá afa
og ömmu og spiluðu bingó og
þá var mín kona sko búin að út-
búa margar vinninga.
Framlag þeirra hjónanna í
þágu Golfklúbbs Borgarness
verður seint fullþakkað en þar
lögðu þau ásamt öðrum frum-
herjum drjúga hönd á plóg.
Sigga stóð vaktina í golfskál-
anum og Albert átti ófá dags-
verkin við endurbyggingu skál-
ans og uppbyggingu vallarins.
Það var oft mikið hlegið og
grínast og félagar í golfklúbbn-
um eiga ógleymanlegar minn-
ingar frá samkomum þar sem
Sigga tróð upp með gamanmál
og skemmti sér og viðstöddum
alveg konunglega.
Þau hjónin voru afar sam-
rýmd og því varð mikil breyt-
ing á högum Siggu þegar Al-
bert féll frá. Eftir að ég flutti
suður fækkaði samverustund-
um okkar en alltaf var gaman
að heimsækja hana og skoða
handavinnuna og myndir af af-
komendunum.
Við golfskvísurnar áttum
glaða stund með Siggu á níræð-
isafmælinu 2012, þegar við
fylktum liði til hennar í Brák-
arhlíð og sungum léttan brag,
að sjálfsögðu við Síldarvalsinn,
enda áttu þau Albert sína
fyrstu fundi á Siglufirði.
„Einn var svo sætur, af öðrum bar
af aðdáun augun hún sperrti.
Sinn lífstíðarförunaut fann hún þar
því flottastur allra var Berti.“
Og nú er þessi elska örugg-
lega komin í hlýja faðminn
hans Berta. Ég veit að hann
hefur beðið í óþreyju eftir
henni og ekki yrði ég hissa þó
englaskarinn sé farinn að
skellihlæja með þeim Siggu á
himneskum golfmótum á hinum
sígrænu lendum eilífðarinnar.
Við Hjörtur þökkum kærlega
fyrir gefandi og glaðar sam-
verustundir og biðjum Siggu
blessunar í nýjum heimkynn-
um. Önnubellu, Geira og allri
fjölskyldunni sendum við inni-
legar samúðarkveðjur, þau
voru rík að eiga hana Siggu.
Unnur Halldórsdóttir.
Heiðursfélagi okkar hún Sig-
ríður Halldóra Guðmundsdótt-
ir. Hún Sigga okkar er fallin
frá 91 árs að aldri, hún lést 23.
desember 2013. Hún og Albert
maður hennar voru frumkvöðl-
ar í Golfklúbbi Borgarness. Al-
bert lést 12. febrúar 2008.
Við félagar í Golfklúbbi
Borgarness eigum þeim hjón-
um margt að þakka, allar ynd-
islegu samverustundirnar. Ekki
var haldin uppskeruhátíð án
þess að Sigga kæmi þar að, fór
hún með vísur sögur og brand-
ara fékk hún alla til að hlæja
með sér, hún var hrókur alls
fagnaðar, alltaf gott og gaman
að vera í návist hennar.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við félagar í Golfklúbbi
Borgarness kveðjum hana með
virðingu og söknuði og þökkum
henni allar góðar samveru-
stundir. Megi algóður Guð
blessa fjölskyldu hennar. Minn-
ingin um yndislega konu lifir.
Hvíl í friði, elsku Sigga.
Fyrir hönd félaga í Golf-
klúbbi Borgarness,
Þóra Björgvinsdóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar,
UNNUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
andaðist á Hjúkrunarheimilinu Sóltúni
sunnudaginn 5. janúar.
Sigurþór Jóhannesson,
Kristrún Jóhannesdóttir.
✝
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og frændi,
HANNES JÓHANNSSON
frá Steinum,
Sambýlinu Laugarbraut 8,
Akranesi,
lést föstudaginn 31. desember.
Útför hans fer fram frá Reykholtskirkju
laugardaginn 11. janúar kl. 14.00.
Þeir sem vilja minnast hans láti Þroskahjálp á Vesturlandi
(0354-26-002067, kt 420283-0169) eða Sambýlið Laugarbraut 8,
Akranesi (186-26-006910, kt. 691099-3779), njóta þess.
Jóhann Oddsson, Valgerður Björnsdóttir
og fjölskyldan á Steinum.
✝
Elskulegur faðir okkar, afi og langafi,
KRISTINN EÐVARÐ GUÐJÓNSSON,
Hrafnistu í Hafnarfirði,
áður Tjarnarbraut 17,
Hafnarfirði,
lést sunnudaginn 5. janúar.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 17. janúar kl. 13.00.
Tryggvi Anton Kristinsson,
Snorri Lorentz Kristinsson, Anna Gréta Arngrímsdóttir,
Reynir Kristinsson, Lilja Guðmundsdóttir,
Ingvi Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og systir,
PETRÍNA KRISTÍN PÉTURSDÓTTIR,
Grandahvarfi 8,
Kópavogi,
lést á Landspítala, deild 11G, þriðjudaginn
7. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Aðalsteinn Blöndal,
Guðrún Blöndal, Gunnar Leifur Jónasson,
Dagmar Blöndal, Arnar Þór Guðmundsson,
Ásdís Blöndal, Gunnar Ingólfsson,
barnabörn og systkini hinnar látnu.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Lilla frá Stað,
Vestmannaeyjum,
lést föstudaginn 3. janúar á hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ.
Útförin fer fram í kyrrþey að hennar ósk.
Sigurbjörg Pétursdóttir, Jón Markússon,
Ágúst Pétursson, Kolbrún Halldórsdóttir,
Kristján Pétursson, Þórdís Oddsdóttir,
Elí Pétursson,
Lára Pétursdóttir, Bergþór Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RÓSA STEFÁNSDÓTTIR
frá Hauganesi,
lést á Dvalarheimilinu Dalbæ föstudaginn
3. janúar.
Útförin fer fram frá Stærra-Árskógskirkju
föstudaginn 10. janúar og hefst kl. 14.00.
Anna Soffía Haraldsdóttir, Bragi Guðmundsson,
Helga Níelsdóttir, Björn Friðþjófsson,
Rósa Kristín Níelsdóttir, Benjamín Valgarðsson,
Stefán Garðar Níelsson, Hulda Marín Njálsdóttir,
Eyrún Níelsdóttir, Ómar Steindórsson
og fjölskyldur.