Morgunblaðið - 10.05.2014, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. MAÍ 2014
✝ Sólborg In-diana Bjarna-
dóttir fæddist á
Reykjum í Tungu-
sveit í Skagafirði
28.11. 1923. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Skagfirð-
inga 27.4. 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Bjarni
Kristmundsson, f.
2.5. 1887 í Ásbjarn-
arnesi í Vesturhópi, d. 24.6.
1954, og Kristín Sveinsdóttir, f.
13.1. 1885 á Ytri-Kotum, d. 13.1.
1967. Systkini Sólborgar voru
Gíslína Bjarnveig, f. 26.3. 1912,
Páll Sveinbergur, f. 14.3. 1913,
Marín Ingibjörg, f. 26.6. 1914,
Elín Baldvina, f. 20.6. 1915,
Baldvin, f. 29.8. 1916, Friðrika
Sigríður, f. 7.11. 1917, Krist-
mundur, f. 10.1. 1919, Guð-
mundur, f. 3.5. 1920, Sveinn, f.
10.7. 1921, Emil, f. 16.8. 1922,
Pétur, f. 28.11. 1923, Sólveig
Stefanía, f. 30.3. 1925, Tómas
Eyþór, f. 27.5. 1926, og Að-
alsteinn, f. 27.7. 1927. Eftirlif-
Borgar Björnsson, f. 4.8. 1960,
þau slitu samvistir. Börn þeirra:
Tómas Pétur, Sólrún Harpa og
Unnur Fjóla. Ingibjörg Anna
átti tvö börn áður, Kristján
Berg, látinn, og Kristján Ingi-
berg. Ingibjörg Anna er í sam-
búð með Ágústi Bragasyni. 6)
Stefanía Kristín, f. 26.11. 1955,
M. Hermundur Ármannsson, f.
25.2. 1950. Börn þeirra: Guð-
mundur Kristján, Dagbjört Rós
og Sólborg Björg. 7) Tómas
Ólafur, f. 30.1. 1959, M. Hjördís
Rakel Gunnarsdóttir, f. 1.10.
1960. Börn þeirra: Sigurlína
Dögg, Gunnar Bjarni, látinn,
Hafþór Aron og Bjarni Þórir.
Langömmubörn Sólborgar eru
23.
Sólborg og Kristján bjuggu á
Skatastöðum í Austurdal í
Skagafirði fram til ársins 1988,
er Kristján lést. Á Skatastöðum
stunduðu þau búskap og um
margra ára skeið voru þau með
sumardvalarbörn. Haustið 1988
flutti Sólborg á Sauðárkrók.
Upp úr 1990 hóf Sólborg sam-
búð með Páli Marvinssyni frá
Sandfelli þar til hann lést 1995.
Sólborg bjó á Sauðárkróki til
dánardags.
Sólborg verður jarðsungin
frá Sauðárkrókskirkju í dag, 10.
maí 2014, og hefst athöfnin kl.
14.
andi systkini Sól-
borgar eru:
Kristmundur og
Sólveig Stefanía.
Eiginmaður Sól-
borgar var Kristján
Austdal Guð-
jónsson, f. 7.6.
1919, d. 9.10. 1988.
Börn þeirra eru: 1)
Sigurberg Austdal,
f. 3.5. 1943, M. Sig-
ríður Hugrún
Björnsdóttir f. 17.6. 1957. Börn
þeirra: Kristján Björn, látinn,
Sólberg Logi, Steindór Búi,
Marta Kristín og Guðmundur
Árni. 2) Hreinn, f. 15.5. 1945, d.
21.5. 1945. 3) Kristján Hreinn, f.
7.6. 1947, m. Sigríður Jóns-
dóttir, f. 9.3. 1930, d. 29.4. 2011.
4) Guðjón Austdal, f. 22.2. 1951.
M. Guðrún Ágústa Árnadóttir f.
3.12. 1957. Börn þeirra: Kristján
Austdal, Sólborg Indiana, Auð-
björg Ósk, Hjördís Ester og
Guðjón Ólafur. Guðrún Ágústa
átti eitt barn af fyrra sambandi,
Þórhildi Maríu. 5) Ingibjörg
Anna, f. 28.6. 1954. M. Heiðar
Elsku amma mín, þá hefur þú
kvatt okkur og ert komin á nýjan
stað, stað þar sem grundirnar
eru grænar, fuglarnir syngja og
kyrrðin er eins og frammi í Aust-
urdal. Mikið var nú gaman að
vera hjá þér og afa í sveit á
Skatastöðum á sumrin en þar
dvaldi ég hjá ykkur frá sex ára til
þrettán ára aldurs. Ég hugsa um
það enn þann dag í dag og væri til
í að upplifa þá daga aftur. Alltaf
var nú mikið stuð og örugglega í
mörg horn að líta, amma mín, þar
sem þið voruð alltaf með þrjú til
fjögur sumardvalarbörn auk mín.
Það að vera hjá ykkur afa á sumr-
in og stundum um páskana var
ógleymanlegur tími. Fara í fjósið,
fjárhúsin, hjálpa til við heyskap-
inn, en þá var heyinu ýtt saman
og búnir til bólstrar. Og ekki má
nú gleyma öllum leikjunum sem
við krakkarnir lékum okkur í og
búgörðunum sem við gerðum
uppi á Kvíarhólnum þar sem við
krakkarnir girtum af jarðir með
baggaböndum og bein notuð sem
dýr.
Oft varstu búin að rifja það
upp með mér þegar ég var að
basla við að raka heyi fram á
kvöld eitt sinn þegar þú náðir í
mig út á Grund. Þegar heim var
komið þurftir þú að halda mér við
vaskinn meðan ég var að þvo mér
um hendurnar því ég var svo
þreyttur. Elsku amma, já þú
hugsaðir sko vel um mig, pass-
aðir að ég fengi nóg að borða og
drekka en því fékk nú ferðafólkið
að kynnast sem kom í hlaðið að
Skatastöðum þar sem öllum var
boðið kaffi. Eftir að þú komst hér
inn á Krók breyttist það nú ekki,
alltaf nóg með kaffinu. Síðustu
dagana sem þú varst meðal okkar
fannst þér það einmitt verst að
geta ekki gefið manni kaffi og
með því. En nú ert þú á nýjum
stað og örugglega hlæjandi eins
og þú varst nú oft, eins og þú
sagðir þegar ég kíkti í kaffi:
„Segðu mér eitthvað skemmti-
legt svo maður geti hlegið að-
eins.“
Elsku amma, ég sakna þín
mikið en nú ert þú komin á þann
stað sem þú vildir fara á.
Hinstu kveðjur,
Guðmundur og fjölskylda.
Nú hefur yndislega Sólborg
amma okkar kvatt þennan heim.
Þótt það hafi verið mjög sárt þeg-
ar hún kvaddi vitum við að hún er
komin þangað sem hún vildi fara,
til afa Kristjáns sem hefur tekið
vel á móti henni. Amma var ynd-
isleg kona sem tók öllum opnum
örmum og hafa ófáir, bæði ungir
og aldnir, fengið hlýtt og gott
faðmlag frá henni. Alltaf fengum
við hlýlegt faðmlag frá ömmu
þegar við komum og fórum.
Við eigum ótalmargar minn-
ingar um ömmu og eru þær
fyrstu frá Skatastöðum þar sem
amma og afi bjuggu þar til afi dó.
Við að baka vöfflur með ömmu,
sækja kýrnar, fara í fjósið og síð-
ast en ekki síst að leika sér í
búinu sem allir krakkar sem hafa
verið á Skatastöðum þekkja og
enn þann dag í dag eru börn að
leik í búinu þegar komið er í
Skatastaði.
Alltaf var borðið hlaðið kræs-
ingum hjá ömmu þegar við kom-
um í heimsókn, hvort sem það var
á Skatastöðum eða á Króknum.
Þetta kannast örugglega allir við
sem hafa komið til hennar. Hún
hafði reyndar oft á orði að þetta
væri nú lítið og ómerkilegt sem
hún væri að bjóða upp á. Alltaf
áttum við að fá okkur eitthvað
þótt við værum að koma úr næsta
húsi eða nýbúnar að borða.
Ömmu fannst ekki skemmti-
legt þegar við vildum ekki þiggja
neitt og endaði það oftast með því
að við fengum okkur kökusneið,
ís, snúð eða eitthvað annað sem í
boði var.
Amma hafði mikinn húmor og
fannst gaman að hlæja. Alltaf
þegar við hittum hana eða heyrð-
um í henni sagði hún: „Segið nú
eitthvað skemmtilegt svo ég geti
hlegið.“ Þá reyndum við finna
eitthvað skemmtilegt með mis-
jöfnum árangri og hlógum svo að
vitleysunni í okkur. Já, sagt er að
hláturinn lengi lífið og það má
með sanni segja um ömmu. Hlát-
urinn og glettnin fylgdi henni alla
leið fram í andlátið.
Amma hafði gaman af vísum
og fór með ófáar vísurnar fyrir
okkur. Amma gaf okkur mjög
mikið og eigum við eftir að sakna
hennar og þá er gott að eiga
margar og góðar minningar. Hvíl
í friði elsku amma og takk fyrir
allt sem þú hefur gefið okkur.
Þínar ömmustelpur,
Dagbjört Rós
og Sólborg Björg.
Fallin er frá elsku yndislega
amma mín.
Margar góðar minningar á ég
um ömmu mína, hlýr faðmurinn,
brosandi augun, yndislegi hlátur-
inn og eldhúsborðið sem ávallt
var fullt af bakkelsi eru þeirra á
meðal. Ég mun sakna góðu
stundanna með henni og spjalls-
ins sem við áttum saman um allt
milli himins og jarðar.
Elsku amma mín, ég kveð þig
með mikilli eftirsjá, þín verður
sárt saknað. Með tímanum verða
tárin að brosi yfir minningunni
um yndislega ömmu. Góðu stund-
anna mun ég minnast með gleði í
hjarta og með miklu þakklæti
fyrir þann tíma sem við áttum
saman.
Hún amma mín sagði mér sögur
er skráðust í huga minn inn,
sumar um erfiðu árin
aðrar um afa minn.
Og þá var sem sól hefði snöggvast
svift af sér skýjahjúp
því andlitið varð svo unglegt
og augun svo mild og djúp.
(Rafnar Þorbergsson)
Kveðja,
Sigurlína Dögg, Hafþór
Aron og Bjarni Þórir.
Elsku amma. Í dag kveð ég þig
í hinsta sinn, það er erfitt og þín
verður sárt saknað.
Það eru svo margar minningar
sem koma upp í hugann þegar ég
sit hér og skrifa. Eins og þegar
þú varst á Sandfelli og við röltum
saman og sóttum eggin og þegar
við fórum rúnt í sveitina þína,
Skatastaði, til að slá, huga að
grafreitnum og njóta kyrrðarinn-
ar. Í þessum ferðum varstu alltaf
með Bismarck-mola í veskinu og
fyrir mér munu það alltaf vera
ömmumolar.
Það var alltaf svo gott að koma
til þín á Hólaveginn, þegar ég var
yngri var það ósjaldan sem ég
kom til þín beint eftir skóla og sat
lengi og spjallaði, oft gerði ég
heimanámið mitt á meðan þú
lagðir þig því það var svo rólegt
og notalegt hjá þér, kanilsnúða-
lyktina fann ég lengst út á götu
þegar þú varst að baka og kom ég
þá við og fékk volgan snúð og
mjólk.
En núna seinni árin sastu iðu-
lega í horninu þínu við eldhús-
borðið og við ræddum allt milli
himins og jarðar, mér fannst allt-
af svo gaman þegar þú sagðir
mér sögur síðan í gamla daga og
þegar þú fórst með vísur, enda
kunnir þú endalaust af þeim.
Ívan Otri var duglegur að
heimsækja þig enda hélduð þið
hvort upp á annað, honum fannst
gott að fara einn til ömmu löngu
eins og hann sagði alltaf og
spjalla í rólegheitum og fá sér
köku með, sem þið sóttuð saman í
búrið.
Elsku amma, takk fyrir allt,
hvíldu í friði.
Unnur Fjóla.
Elsku amma okkar.
Nú er svo komið að við kveðj-
um þig í hinsta sinn. Hér sitjum
við og skrifum niður minningar
okkar um þig í gegnum árin.
Dagurinn í dag verður okkur
mjög erfiður, en þá er gott að
hugsa um allar góðu minningarn-
ar sem við eigum um þig.
Við munum fyrst eftir þér í
sveitinni sem er okkur öllum svo
kær. Móttökurnar sem við feng-
um voru alltaf yndislegar og allt-
af fann maður matar- og kaffi-
lyktina út á hlað. Það fór enginn
svangur frá ömmu og afa. Allt
þakklætið sem maður fékk fyrir
að aðstoða við mjaltir og hvað
sem var er okkur afar minnis-
stætt. Að fara í bað á kvöldin og
sofna á dýnu undir borðstofu-
borðinu í stofunni, það fékk mað-
ur bara að gera hjá ömmu og afa í
sveitinni.
Eftir að afi dó fluttir þú á
Krókinn, þá gátum við komið oft-
ar í heimsókn. Þú varst fljót að ná
þér í kærasta og bjóst með hon-
um í hans sveit á sumrin en á vet-
urna voru þið á Króknum. Frá
Sandfelli eru líka margar minn-
ingar og á veturna fengum við
krakkarnir að fara með pabba á
Lödunni hans Palla „afa“ til að
gefa hestunum. Þið fenguð ekki
langan tíma saman en þið nýttuð
þann tíma sem þið fenguð mjög
vel.
Svo fluttir þú í götuna okkar, á
Hólaveginn. Það var frábært. Að
koma við hjá þér á leiðinni heim
úr skólanum gleymist ekki. Alltaf
sagðir þú að það væri eitthvað lít-
ið til en þú skyldir reyna að finna
eitthvað í búrinu. Maður var
varla kominn úr skónum þegar
borðið var orðið fullt af kræsing-
um. Svona var þetta alltaf hjá
þér, amma, fullt borð af kræsing-
um því það voru alltaf allir svang-
ir sem komu til þín, eða það hélst
þú. Þegar við komum í heimsókn
baðstu okkur alltaf um að segja
þér eitthvað skemmtilegt því þig
langaði til að hlæja aðeins eins og
þú orðaðir það.
Að sitja hjá þér og spjalla við
þig um allt milli himins og jarðar
þótti okkur alltaf gott. Það var
alltaf svo friðsælt hjá þér, þú sast
í horninu þínu og gerðir grín og
drakkst kaffi, settir einstöku
sinnum ís út í það, það þótti þér
gott og otaðir að okkur kökum og
kræsingum. Það var líka gott að
sitja hjá þér í stofunni og hlusta
með þér á sögu og eins að hlusta á
þig segja sögur frá því í gamla
daga.
Þér fannst yndislegt að fylgj-
ast með langömmubörnunum
þínum og þau voru mjög hænd að
þér þó þau séu ung. Þegar við
komum norður þá spurðu þau
alltaf hvort við gætum farið til
ömmu löngu og fengið ís.
Okkur í Svíþjóð er búið að
þykja það mjög leitt að hafa ekki
getað hitt þig síðan í lok nóvem-
ber, en þar sem dvöl okkar úti
lengdist þá gátum við því miður
ekki kvatt þig almennilega. Þú
vildir fá að sjá Orra litla einu
sinni enn, en það gekk því miður
ekki upp. Fanney Embla saknar
þín mjög mikið og talar mikið um
þig. Henni finnst það mjög skrítið
að geta ekki hitt þig aftur.
Við verðum dugleg að tala um
þig við þau og sýna þeim myndir
af þér og höldum þannig minn-
ingum þeirra á lífi um þig, elsku
amma.
Það verður skrítið að hafa
enga ömmu til að heimsækja.
Elsku amma, takk fyrir öll
yndislegu árin sem við höfum átt
saman.
Hvíldu í friði.
Kristján Ingiberg, Tómas
Pétur og Sólrún Harpa.
Í dag kveð ég í hinsta sinn ein-
staka konu. Einlæg vinátta okkar
spannar yfir mörg ár og aldrei
hefur nokkurn skugga borið þar
á. Mér er efst í huga þakklæti. Ég
er þakklát fyrir vináttu okkar og
fyrir fjölmargar stundir sem við
áttum saman við eldhúsborðið á
Hólaveginum. Þar var nú um
margt spjallað og oftar en ekki
var stutt í hláturinn. Aldrei var
við annað komandi en að þiggja
kræsingar með kaffinu og af
nógu var að taka. „Þú varst svo
góð að koma til mín,“ sagði þessi
elska alltaf við mig. Ég reyndi
alltaf að heimsækja vinkonu mína
þegar ég var á ferðinni ef ég gat
komið því við með nokkru móti,
nú síðast fyrir páskana. Í hjarta
mínu þykir mér afskaplega vænt
um þá stund, við héldumst í hend-
ur og ég sagði henni hvað á daga
mína hefði drifið síðan við hitt-
umst síðast. Áður en við kvödd-
umst, horfðumst við í augu og
skildum hvor aðra. Orð voru
óþörf.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Aðstandendum og vinum vil ég
votta samúð mína og bið Guð að
blessa ykkur öll.
Sigríður Helga
Einarsdóttir.
Sólborg Indiana
Bjarnadóttir
 Fleiri minningargreinar
um Sólborgu Indiönu Bjarna-
dóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
RAGNHILDUR ÁRNADÓTTIR
frá Atlastöðum í Svarfaðardal,
Grandavegi 47,
Reykjavík,
lést laugardaginn 3. maí.
Útförin fer fram frá Neskirkju föstudaginn
23. maí klukkan 15.00.
Katrín Pálsdóttir, Ágúst Ragnarsson,
Árni Pálsson, Emelía Gunnþórsdóttir,
Rannveig Pálsdóttir, Guðbrandur Sigurðsson,
Anna Katrín, Páll, Ragnhildur, Ragnar Árni,
Ragna Kristín og Ingi Hrafn.
✝
Elskulegur bróðir okkar,
BJARNI MAGNÚSSON,
Hátúni 10 A,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 22. apríl.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð vegna
fráfalls hans.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Jónína Magnúsdóttir,
Sveinn Rafn Ingason,
Ragnheiður Valgarðsdóttir,
Hjördís Valgarðsdóttir.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI SIGURJÓN SIGURÐSSON
húsasmíðameistari,
Smáraflöt 15,
Akranesi,
sem lést miðvikudaginn 23. apríl, verður
jarðsunginn frá Akraneskirkju miðvikudaginn
14. maí kl. 14.00.
Þráinn Elías Gíslason, María S. Sigurðardóttir,
Gunnar Valur Gíslason, Hervör Poulsen,
Jón Bjarni Gíslason, María Kristinsdóttir,
Sigurlaug Gísladóttir, Guðmundur Gíslason,
Guðrún Sigríður Gísladóttir, Guðmundur S. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.